افراد زیادی به تصور اینکه شیشه مرفین ندارد، پس اعتیادآور هم نیست، به سمت این ماده رفتند.(نمایندگی یاس)

یازدهمین جلسه از دوره شصتم، کارگاه‌های آموزشی - خصوصی کنگره ۶۰، ویژه مسافران و همسفران نمایندگی یاس اصفهان، با استادی مسافر زهرا، نگهبانی مسافر صدیقه و دبیری همسفر معصومه، با دستور جلسه «تخریب‌های شیشه و درمان آن با متد DST» روز دوشنبه ۱۸ تیرماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان زهرا هستم یک مسافر

از خداوند بسیار سپاسگزارم و از ایجنت محترم، کادر مرزبانی و همچنین راهنمای بزرگوارم خانم مهری، تشکر و قدردانی می‌کنم که استادی این جلسه را به بنده محول کردند.من چندی پیش سی دی «موسی ۱» را گوش کردم و متوجه شدم که یک وجه تشابهی بین من و حضرت موسی وجود دارد و آن ضعف در مکالمه و عدم قدرت بیان است. دعا کردم و از خداوند خواستم تا به من هم این قدرت را عنایت کند تا بتوانم مشارکت کنم، من می‌دانم که باید این ضعف را در خود از بین ببرم و از مرحله ترس عبور کنم، چون یک خدمتگزارم و باید در کنگره بمانم و خدمت کنم.

در مورد شیشه که نام لاتین آن «آیس» است و در آلمان در جنگ جهانی اول به مصرف سربازان جنگی می‌رسید تا آنها بتوانند مدت‌ها بیدار باشند و برای کشور خود بجنگند، باید بگویم که بسیار مخرب و وحشتناک است.

خیلی‌ها به تصور اینکه شیشه مرفین ندارد، پس اعتیادآور هم نیست، به سمت این ماده رفتند و تخریب‌های زیادی را در جسم و روان خود وارد کردند و بعد متوجه شدند که بسیار هم اعتیادآور است. انسان‌ها تصور می‌کردند که شیشه یک ماده انرژی‌زا است و قدرت را افزایش می‌دهد. اما هیچ ماده مخدر و محرکی از خودش انرژی ندارد، بلکه پس از عبور از سد خونی مغز، دریچه مخدرهای طبیعی را باز می‌کند و میزان انرژی که فرد برای یک سال لازم دارد را در طول یک روز، خرج می‌کند.

این مسئله درست مثل یک چراغ نفتی است که باید با نفت موجود در مخزن، دو روز روشنایی بدهد، ما فتیله آن را بالا می کشیم، مسلماً روشنایی و نور زیاد خواهد شد، اما ساعتی بعد نفت درون مخزن تمام می شود و با تاریکی مواجه خواهیم شد.

جناب مهندس فرمودند: شیشه نه جزو مواد مخدر است و نه محرک، بلکه جزو مواد مخرب جنایی است که فرد پس از مصرف دچار توهم شده و ناخواسته دست به اعمال خطرناکی می‌زند که فاجعه‌آمیز است و نیز مصرف‌کنندگان شیشه را «مصرف‌کنندگان شاخ‌دار» نامیدند، چون هم به خود و هم به خانواده و هم به اجتماع آسیب‌های غیرقابل‌جبران وارد می‌کنند.

این ماده محرک آن قدر مهم و خطرناک است که آن را جزو دستور جلسات سالیانه قرار داده‌اند. در واقع هیچ ماده مخدری، به‌اندازه شیشه مخرب و خطرناک نیست. شاید خیلی‌ها به علت عدم آگاهی یا اطلاعات غلط، شیشه را صرفاً برای لاغری استفاده کرده‌اند؛ اما در دام آن گرفتار شده و آشفتگی‌های بسیاری در زندگی‌شان به وجود آمده و هیچ راه گریزی نداشته‌اند. یا برخی از دانشجویان، برای بیدارماندن و درس‌خواندن، از آن مدتی استفاده کرده و بعد به‌جای دانشگاه، سر از کمپ‌ها درآورده‌اند.

خوشبختانه در کنگره ۶۰، به یاری خداوند و با تدابیر ارزشمند جناب مهندس، شیشه هم با متد DST، درمان شد و ما اکنون الگوهای زیادی داریم که مصرف‌کننده شیشه بوده‌اند؛ اما با این روش به درمان رسیده و الان ده الی پانزده سال از درمان آنها می‌گذرد و خیلی از این عزیزان خودشان راهنما هستند.

در مورد عوارض و عواقب شیشه به چند مورد اشاره می‌کنم: مصرف شیشه، میزان ترشح دوپامین را در هسته اکوپانس مغز، حدود یازده برابر افزایش می دهد و باعث ایجاد توهم، بدبینی، بی‌خوابی، حرکات جنون‌آمیز، بروز سکته قلبی و مغزی، توهم در بینایی و شنوایی، اثرات مخرب روی چاکراها، اختلال در وضعیت کلی جسم و روان و همچنین ایجاد اختلال در عملکرد پروستات و دفع ادرار توأم با اسپرم و.... می‌شود.

من دعا می‌کنم هر کس بیرون از این مکان، درگیر مواد مخدر، محرک، الکل قرص و...هست و خواستار درمان است، انشا الله راه برایش باز شود و خداوند اذن او را به کنگره صادر نماید.

تایپ: مسافر کبری، لژیون هشتم - نمایندگی یاس
ویرایش: مسافر نگین، لژیون هجدهم - نمایندگی یاس
بازبینی و ارسال: همسفر فاطمه