عشق را نمی‌توان با چیزی قیاس کرد

دلنوشته

دستور جلسه: وادی چهاردهم و تاثیر آن روی من

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است و اگر ما ۱۳ وادی را درست درک کرده باشیم و عمل کرده باشیم بهتر می‌توانیم منظور این وادی را متوجه بشویم و تفکر و تعقل، عمل کردن، حرکت کردن، قبول کردن مسئولیت زندگی خویش، تحمل کردن، تغییر صفت گذشته، چشمه جوشان بودن و درک اینکه هر پایانی شروع دیگری به دنبال دارد.آن وقت به معرفت می‌رسیم.

معرفت، یعنی عشق و محبت، وقتی که باور‌ها با محبت واقعی یکی بشود آن وقت محبت واقعی را لمس می‌کنیم و تمامی هستی بر عشق بنا شده است.خداوند عشق است، خودهستی عشق است و کنگره که ما در آن زندگی کردن را یاد می‌گیریم عشق است.

کسی که عصاره خوبی، مهربانی، علم و آگاهی و ارزش را به دیگران ایثار کند و سبب شادی و آرامش دیگران شود عشق است مثل راهنماهای عزیز.  عشق یعنی دوست داشتن، عشق قامت انسان را راست و اندیشه‌ها را پاک و زندگی را زیبا و راحت می کند و انسان را رو به تکامل می برد.

بله عشق را نمی توان باچیزی قیاس کرد. عشق جسم نیست جان هم نیست، عشق یعنی متواضع بودن و دید وسیع داشتن، یعنی در دل سنگ رفتن و شکافتن، عشق یعنی قطره‌ای از اقیانوس خداوند.

تایپ: مسافر نصرالله ل15

تهیه گزارش: مسافر ایمان