همسفران به جای درخت‌کاری، گل‌و‌گیاه بکارند

جلسه هشتم از دوره دوازدهم از کارگاه‌های آموزشی، عمومی، کنگره‌۶۰، نمایندگی قیدار با دستور جلسه "هفته درختکاری" و با استادی مسافر یداله و نگهبانی مسافر وهب و دبیری مسافر میثم، در روز پنجشنبه ۱۸ اسفندماه ۱۴۰۱ و در ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان یدالله هستم یک مسافر. از نگهبان محترم آقا وهب تشکر می‌کنم که مسئولیت و اداره جلسه را به من واگذار کردند تا خدمت کنم. تشکر می‌کنم از راهنمای محترم لژیون هشتم، آقا سعید و لژیون محترم مرزبانی و ایجنت محترم آقا مسعود که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم و آموزش ببینم.
اما در مورد دستور جلسه این هفته، که هفته درختکاری است. در طول این هفته در مورد این موضوع صحبت کرده‌ایم و در مورد محسنات درختکاری و اینکه چرا باید درخت بکاریم، صحبت کردیم. ما در طول گذشت زمان فهمیده‌ایم که درخت چه فایده‌‌هایی دارد که اگر بخواهیم یکی یکی نام ببریم شاید از یک‌صد مورد هم بیشتر باشد. از مهمترین این ویژگی‌ها باید بگویم جذب دی‌اکسیدکربن، افزایش اکسیژن در محیط، ولی این‌ها چیزهایی است که ما به عین می‌بینیم ولی گاها محسناتی دارد که ما آن را نمی‌بینیم. دوستانی که به خیابان ولیعصر تهران رفته‌اند خواهند دید، که جوی‌های بسیار عریضی در این خیابان وجود دارد و در وسط این جوی‌های آب، درخت کاری کرده‌اند. من از شخصی سوال کردم که چرا در وسط این جوی‌ها، درخت کاشته شده است؟ چرا در کنارش کاشته نشده است؟ در جواب گفت چون حجم ورودی آب به این جوی‌ها خیلی زیاد است و می‌تواند تبدیل به سیلاب شود، بخاطر همین درخت را در وسط جوی کاشته‌اند تا هم به وسیله جذب آب و هم اینکه این درختان مثال یک سدی در برابر این سیلاب عمل می‌کند.

اگر به کشورهایی که در مناطق بیابانی هستند نگاه کنید، اکثر آنها  به درختکاری روی آورده‌اند. الان بعضی از کشورها قصد دارند در طول یک سال ده‌ها میلیارد درخت بکارد.  کشوری مثل چین قصد دارد پانزده میلیارد درخت بکارد و یا عربستان قصد کاشت ده میلیارد درخت را دارد. کشور ما هم علی‌رغم سختی و حجم بزرگ کار، قصد کاشت بک میلیارد درخت را دارد. ولی شاید این مقدار کاشت نهال چهار سال در ایران زمان ببرد.این عمل بیشتر بخاطر این انجام می‌شود که جلوی شن‌های روانی را که در بیابان‌ها وجود دارند را سد کند. تثبیت شن‌های روان در‌تمام کشورهای بیابانی امروزه جایگاه بسیار مهمی دارد. درخت‌کاری به بهانه‌های مختلف انجام می‌شود، در یک ناحیه بخاطر فرسایش خاک  درخت درخت می‌کارند و در جای دیگری بخاطر محکم نگه داشتن سطح خاک انجام می‌گیرد. اگر بخواهیم در مورد درخت صحبت کنیم، ساعت‌ها صحبت کردن از فواید درخت کم خواهد بود. این نعمت خدادادی که در اختیار ما قرار داده شده است، عین ریه‌های زمین است. ما همانطور که درون سینه خود ریه داریم، در بیرون هم ریه و رگ داریم. درختان ریه‌های زمین و رودخانه‌ها هم‌چون رگ‌های کره زمین هستند.
حالا در مورد همه این‌ مسائل صحبت کردیم و فهمیدیم که زندگی ما بدون درخت قابل تصور نیست. اگر نگاه کنید، بیشتر انبوهی جمعیت در مکان‌هایی است که درخت وجود دارد و اگر به مناطق بیابانی نگاه کنیم، کمترین مشارکت و کمترین میزان جمعیت آنجا سکونت دارد. علت کمی جمعیت در این نواحی چیست؟ بخاطر اینکه مناطقی زمخت و غیر قابل سکونت هستند. بعضی‌ها هستند که دکتر بخاطر بیماری آنها می‌گوید به مناطقی بروید که دار و درخت باشد که بیشتر در شمال ایران است. حالا کشور ما در مناطق بیابانی است که لزوماً این درخت باید کاشته شود.

جناب آقای مهندس می‌فرمایند: در یک سال اولی که درختی را کاشتید و به هر دلیلی اگر نتوانستید از آن نگه‌داری کنید، در سال دوم باید دو نهال بکارید و این عمل تساعدی حساب می‌شود و در سالهای بعدی باید چهار درخت کاشته شود. همه اینها بخاطر این است که ما را به این سنت حسنه بیشتر آشنا کند و ما را بیشتر مسئولیت پذیرتر نماید، تا روی عملکرد و کارهای خودمان مسئولیت داشته باشیم.
حال در مورد رابطه درختکاری با کنگره، باید بگویم، بنظر من مهمترین هدف و نیت جناب آقای مهندس از دستور جلسه درختکاری و اجرای وادی دوازدهم، این است که می‌خواهند مسئولیت پذیری را به ما بیاموزد. ما در زمان مصرف مواد، جزء کسانی بودیم که هیچ مسئولیتی قبول نمی‌کردیم. حتی خرید نان، که یک مسئله ساده زندگی است. به خاطر بی‌مسئولیتی و تنبلی من شاید هفته‌ها نان بیات می‌خوردیم و نسبت به هیچ‌کدام از کارهای خود مسئولیت پذیر نبودیم، اگر از کسی پروژه‌ای تحویل می‌گرفتیم و قرار بر این بود که ده روز دیگر تحویل دهیم، متاسفانه دوماه دیگر هم تحویل نمی‌دادیم. همه این‌ها بخاطر این بود که مسئولیت پذیر نبودیم. امروز در کنگره آقای مهندس می‌گویند این درخت را بکارید و به آن رسیدگی کنید، از همان روزهای اول از آن نگهداری کنید، آب و خاک و غذای آن توجه کنید تا مثال یک کودکی که بزرگ می‌شود، به ثمر بنشیند و نتیجه آن را ببینیم.
این در مورد مسافران صدق می‌کند چون همسفران نمی‌توانند در این سنت شرکت کنند. پس همسفران چگونه می‌توانند از این سنت بهره‌مند شوند؟ چون همسفران نمی‌توانند در کوه و طبیعت حاضر شوند، می‌توانند از محیط خانه خود گل و گیاه بکارند. البته بانوان ایرانی با گل و گیاه آشنا هستند و در تمام خانه‌های ایران حتماً باغچه و گل و گیاه دارند.
ایجنت محترم و مرزبان های عزیز تدبیری بیاندیشند و محلی را مشخص کنند تا این عمل صورت پذیرد. به خاطر سرد سیر بودن منطقه ما در حال حاضر این جشن برگزار نمی‌شود.
امید وارم در شهر ما تا یک ماه بعد اجرا شود. متشکرم از اینکه به سخنان من توجه کردید.

تایپ، عکاسی و ضبط صدا: مسافر ابوذر، رهجوی لژیون چهارم

ارسال گزارش: مسافر یداله، مرزبان خبری