هنگام دعا آرزو می‌کردم عضو لژیون سردار شوم

هفدهمین جلسه از دوره اول لژیون سردار، همسفران آقا نمایندگی شادآباد، با استادی همسفر رسول، نگهبانی همسفر محمدرضا و دبیری همسفر علی با دستور جلسه «جشن گلریزان» در روز پنجشنبه 12 آبانماه 1401 رأس ساعت 13:30 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

یک سال از حضور من در لژیون سردار می‌گذرد. سال گذشته خدا به من لطف داشت و حمایت کرد که اتفاقی رخ دهد تا من عضو لژیون سردار شوم. به این موضوع فکر می‌کردم که چه اتفاقی در این مسیر برای من افتاد؟
اعتقاد دارم به این‌که؛ من هر کاری را که انجام می‌دهم، یک نتیجه فردی برای خودم و یک نتیجه اجتماعی برای دیگران دارد.
مثلاً اگر باخشم و عصبانیت وارد لژیون شوم، یک نتیجه برای خودم دارد که حالم خوب نیست و همچنین ممکن است دیگران را نیز اذیت نمایم و برعکس آن، اگر با مهر و محبت وارد شوم، هم حال خودم خوب است و هم اینکه ممکن است از قبال خنده من، به یک نفر دیگر نیز حال و انرژی خوب منتقل شود.
همان قضیه دادوستدی است که در زندگی خودمان داریم. مثلاً همان کسب‌وکار خودمان است که اگر من یک جنسی را بخرم و اگر بفروشم سود می‌کنم.
در کنگره هم همین اتفاق می‌افتد. همه ما می‌دانیم که تمام هزینه‌های کنگره بر عهده اعضای کنگره است و هیچ تجارت یا کمکی از جایی دریافت نمی‌کند.
به نظر شخصی من اتفاق مثبتی که بالاترین جایگاه را برای من ایجاد می‌کند، همین بحث گل‌ریزان می‌باشد.
همیشه این حرف را می‌گوییم که باید ببخشیم اما شاید زمانی که به عمل می‌رسیم این‌چنین نباشد.
قبل از این ‌که وارد لژیون سردار شوم زمانی بود که در وضعیت نامناسبی از لحاظ مالی قرارگرفته بودم. اطرافیان را می‌دیدم که با ورود به لژیون سردار گشایش‌های مالی برایشان اتفاق می‌افتاد و در آن‌ها یک نوع حس قربانی کردن تعلق مادی وجود داشت. من ندیدم کسی عضو لژیون سردار، دنور یا پهلوان بشود و حال او بد باشد. دیدم انسان‌ها یک وابستگی را در خودشان از بین می‌برند، اما این از بین بردن وابستگی با حس خوب انجام می‌شود.
همیشه هنگام دعا کردن در کنگره آرزو می‌کردم عضو لژیون سردار شوم و این اتفاق نیز از همین کنگره برای من افتاد و راه باز شد.
امسال هم عضو لژیون سردار می‌شوم و تمام تلاشم این است که نسبت به سال قبل یک‌قدم بالاتر بردارم. دعا می‌کنم این توفیق نصیب یکایک شما شود.

تهیه و تنظیم: همسفر احسان