هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه خودمان به ما کمک کند

هشتمین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی اسلامشهر، با استادی ایجنت محترم همسفر رزیتا، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر سجاد، با دستور جلسه « وادی چهارم و تاثیر آن روی من » و در ادامه تولد سومین سال رهایی مسافر احمد شنبه 4 تیر 1401، ساعت 17 برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان رزیتا هستم یک همسفر؛ اگر بخواهیم در رابطه با وادی چهارم صحبت کنیم بهتر است که مروری بر وادی های قبل داشته باشیم. فردی که وارد کنگره می شود اولین وادی در رابطه با تفکر است وادی اول می‌گوید؛ با تفکر ساختارها آغاز می‌شود بدون تفکر هرآنچه هست رو به زوال می رود. شخص با خودش فکر می‌کند و می‌اندیشد که چه چیزهایی را از دست داده، شخصیت و یا اعتباری که داشته و خیلی از مسائل دیگر که همه را از دست داده است و بعد وقتی که می‌فهمد کجای کار قرار گرفته و چه بلایی بر سرش آمده است ناامید می‌شود و احساس ناامیدی می‌کند.

سپس در وادی دوم می‌گوید؛ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. شخص به ارزش واقعی خودش که انسان است پی می‌برد و بعد از آن وقتی وادی سوم را خواند یک دیدگاه طلبکارانه به خود می‌گیرد که من اگر مصرف کننده شدم و به مواد مخدر اعتیاد دارم باید دیگران کمکم کنند.

در این وادی گفته شده است که هیچ کس به اندازه خود شخص نمی‌تواند به خودش کمک کند در واقع این خود شخص است که باید کارهای خودش را انجام داده و مشکلاتش را حل کند، اینجاست که فرد دوباره مشکلاتش را گردن خدا می‌اندازد و می‌گوید: وقتی دیگران به من کمک نمی‌کنند خدا کمکم کند و نجاتم بدهد، در حالی که وادی چهارم به ما می‌گوید در مسائل حیاتی سپردن مسائل به خداوند یعنی صلب مسئولیت از خویش، چنانچه شب تا صبح بنشینم و گریه و زاری کنم یا دست به دعا باشم، که خداوند کارهای من را انجام دهد، این اتفاق هرگز نمی‌افتد؛ چون خداوند فرموده است از تو حرکت و از من برکت.

در این وادی از انواع نفس ها صحبت می‌شود، نفس اماره که امرکننده است، انسان در این مرحله تابع نفس عمل می‌کند و هر آنچه خواسته داشته باشد معقول و یا غیرمعقول انجام می‌دهد. بعد از یک مدت که آگاهیش بالا می‌رود در مورد کارها تفکر می‌کند وقتی کارهای ضد ارزشی انجام می‌دهد احساس خوبی ندارد به خودش می‌گوید: این کار خوب و پسندیده‌ای نیست و آن نفس لوامه است که سرزنش می‌کند تا از ضدارزش به سمت ارزش‌ها و از بدی‌ها به سمت خوبی‌ها برویم. بعد از این مراحل به نقطه‌ای می‌رسیم که نفس مطمئنه است، در این مرحله نفس در مسیر صراط مستقیم است و به راه ضدارزش‌ها اصلا وارد نمی‌شود، در نفس مطمئنه هیچ گناه و ضدارزشی انجام داده نمی‌شود.

در مورد بخش دوم دستور جلسه؛ تولد سومین سال رهایی مسافر احمد آقا. ایشان مرزبان محترم شعبه اسلامشهر است، این رهایی را به راهنمای سفر اول‌شان آقا جعفر و همچنین راهنمای سفر دوم‌شان آقا مجتبی و راهنمای همسفر‌شان سرکار خانم سهیلا خیلی تبریک می‌گویم. احمد آقا یکی از بهترین و عزیزترین مرزبانان جدید شعبه اسلامشهر هستند و از زمانی که از رباط کریم به کلینیک آمدند از همان ابتدا عاشق خدمت بودند و نشریات رابه عهده گرفتند و یکی از بهترین خدمتگزاران شعبه و ثابت قدم هستند، با توجه به وضعیت جسمانی که دارند فوق العاده عاشق خدمت هستند و خیلی صادق، متعهد و مسولیت پذیر هستند، اخلاق بسیار پسندیده و نیکویی دارند. این رهایی را به خودشان و خانواده محترمشان و هسفرشان و همچنین اعضای شعبه اسلامشهر تبریک می‌گویم.

اهدای نشان شش ماه رهایی به مسافر مهدی، لژیون سوم کمک راهنما مرتضی انصاری

خدمتگذاران شعبه اسلامشهر

تهیه متن: مسافر خیرالله
تایپ: مسافر سجاد
عکس و تنظیم و ارسال: مسافر سعید