|
ای حسـیـن ای کــاشـفِ عـلــمِ سِـرار |
|
ای طبــیـب دردهــای بــی شـمــار |
|
چونکه تاریکـی شــد از قــلـبــت برون |
|
انــدرونــت شـــد طــلا، والا عـیــار |
|
اســم اعـظـم در کلامـت جـاری اسـت |
|
در بـــه در شیــطان به دنبـــالِ فـرار |
|
آنـچنـان چشمـت به گردون نـافذ است |
|
پیـش تـو گــردد نمـــایـــان ابتـکار |
|
هــر سخنوَر پیــش تـو چــون الکَنـی |
|
شـد زبــون دانــش، بَـرِ "میرِ شــکار" |
|
قــرنــهــای قـرن، انســان در عــذاب |
|
از مـخــدر، وز مــریــضــی، اضطـرار |
|
زخــم این بیمـــاری و درمـــانــدگـی |
|
کرده هـــر ایـل و تبـــاری ســوگـوار |
|
بـــس پـــدرهـــا در عــزای دلــبـران |
|
بــس پســرها از پــدرها شــرمـسار |
|
ضَجّـــه هـا و نـــالــه هـای مــادران |
|
کـودکـان غـم بــار از یَــمـن و یَـسار |
|
از بـــرای ما یـتیــمـــان، مُـــردگــان |
|
در تـلاشی چــون سـپـنــدی بی قـرار |
|
دربهـــای جهـــل بر تـو بـــاز گـشت |
|
جــان انسان شـد از تبـاهی رستـگار |
|
ساکِــتان، از علـــم تـو چـون بلبــلان |
|
مُردگـان از دانــش ات همچــون نگار |
|
در فـراســو بـود ویــروسـی خــشــن |
|
جــان گرفــت از ابنِ آدم بـی شــمار |
|
علــم تـو امّـــا بــه داد مـــا رســیــد |
|
دی سپ ات درمـان این شهـر و دیـار |
|
ساختــی از سـیــب اکـســیــرِ شفــا |
|
دردهــا درمــان نمــودی صــد هــزار |
|
دردهـــای لاعــلاجــی شــد عـــلاج |
|
تـــو حـکیــمِ حق بُـــدی اعجــاز وار |
|
چشــم کور مــن تـو بـیـنــا کــرده ای |
|
گوشــم از صوت تـــو شـد پرهیــزگار |
|
قلــب مـا را نیــز درمـــان کـــرده ای |
|
از کدورت، تـرس، هـــم از خشـمِ نــار |
|
لیـلـــه القـــدرِ مـــرا خورشـــید تــو |
|
نـــک تـــویـی آن روحِ والا اخــتـیـار |
|
گـــر همه عالم دعـــاگویَـت شـونــد |
|
کــی شـود پاداشِ تو ای شـهریــار؟! |
|
پــس هـمــان بهتــر سکـوتـی از ادب |
|
اجــر تـــو دانــد فقـــط پــروردگــار |
|
|
|
|