فضولی

سلام دوستان علی هستم یک همسفر

طبق فرمایشات جناب دژاکام در سی دی فضولی و آسایش موارد ذیل به نظر اینجانب رسید که به اختصار تقدیم حضور می گردد:

طبق برداشت اینجانب فضولی بر دو قسم است: 1) فضولی از دیگران (که شامل بدگویی، غیبت و صحبت راجع به مساِیل شخصی و زندگی فرد یا افراد دیگر می باشد)

2) اجازه فضولی دادن به فرد یا افراد دیگر در مورد مسایل شخصی خود ما

توضیحات:

1) فضولی از دیگران: این نوع از فضولی خود نیز بر دو بخش است:

الف- وقتی که من از فردی سوالاتی را میپرسم که واقعا به من مربوط نمی شود و با دانستن بیهوده این موارد ممکن است باعث ناراحتی یا مشکلی برای خود و یا آن فرد شوم، مثل مواردی که گاهی برای من در گذشته بوجود آمده بود، مثلا از شخصی راجع به یک مشکل شخصی او سوال کرده بودم و همین ورود به حریم او باعث شد من هم درگیر مشکلات شخصی او شوم و مانع آسایش زندگی خودم شوم.

ب- وقتی که با کسی راجع به شخص ثالثی صحبت می کنیم و او را نقد، سرزنش و یا مورد قضاوت قرار می دهیم در صورتی که مسایل آن فرد اصلا به ما و زندگی ما مربوط نمی باشد و با این کار ممکن است باعث جدایی یا خسارتی شویم.

2) اجازه فضولی دادن به افراد: در این حالت با برملا کردن مسایل شخصی خود که به اشخاص دیگر مربوط نیست عملا به آنها اجازه ورود به حریم شخصی خود را داده ایم ، بدیهی است با اجازه ای که خود ما صادر کرده ایم آن فرد یا افراد به ارضاء حس فضولی خود مشغول می گردد که طبیعتا پس از مدتی موجب ناراحتی و آزردگی ما می گردد.

با توجه به موارد فوق الذکر یعنی با مطالعه دو بخش مورد یک و همچنین مورد دو متوجه می شویم در همه آن حالتها آسایش را از خود سلب نمو ده ایم لذا به این دلایل جناب دژاکام فضولی را نقطه مقابل آسایش می دانند.

از این که عرایض بنده را مطالعه کردید و به من این فرصت را دادید سپاسگزارم.

منبع: وبلاگ مسافر علی و الیاس