دستور جلسه این هفته: فضولی و آسایش

اعتیاد از جمله مسائلی است که تنها برای کسی که آن را تجربه نموده است به‌طور کامل قابل درک می‌باشد. اعتیاد دارای جاذبهٔ شدیدی برای افراد گرفتار در دام خود بوده و فرد مصرف کننده برای خروج از میدان جاذبهٔ این نیروی منفی نیاز به انرژی فراوان آن‌هم از نوع مثبت و سازنده آن دارد. فرد مصرف کننده باید تمامی انرژی‌های مثبت درون خود را مانند یک سپاه بیاراید تا بتواند اعتیاد و همه نیروهای هم پیمان آن را شکست دهد. نیروی مثبتی که در این زمینه مد نظر ماست از حرکت در راه راست و دوری از ضدارزش ها حاصل گردیده و در وجود فرد ذخیره می‌شود. هر اندازه انرژی فرد زیاد باشد توان بیشتری برای مبارزه با مشکلات در خود احساس می‌کند.

تمامی دستور جلسات کنگره 60 باهدف هموار ساختن مسیر سفر تدوین گردیده‌اند. هر مسافر در طی سفر اول یا دوم خود با مشکلات گوناگونی مواجه می‌گردد، مشکلاتی که گاه ساده تلقی می‌گردند اما در صورتی که بدان‌ها توجه نگردد و برای رفع آن‌ها تلاشی صورت نگیرد ممکن است به یک فاجعه منجر گردند. بسیاری از این مشکلات ریشه در رفتارهای نادرست انسانی دارند که نه تنها مسافر بلکه انسان‌های عادی نیز از روی عادت آن‌ها را انجام می‌دهند بنابراین دستور جلسات کنگره سعی می‌نمایند با شناسایی این رفتارها و مقابله با آن‌ها از بروز نتایج منفی جلوگیری نماید. رفتارها و عملکردهای نادرست انرژی ما را از بین می‌برند و بر همین اساس بیشتر دستور جلسات کنگره 60 به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم سعی دارند ما را با مسائلی که انرژی ما را بی‌جهت مصرف می‌کنند آشنا سازند. یکی از این مسائل فضولی کردن است. مفهوم فضولی از دو جنبه قابل بررسی می‌باشد، از نظر لغوی فضولی به معنای ارائهٔ فضل کردن و دانایی خود را به رخ دیگران کشیدن است که از ریشه فضل گرفته شده است. در معنای عامیانه فضولی به معنای دخالت کردن در امور مربوط به دیگران است که هیچ ربطی به ما ندارد و ما هیچ نقشی در آن نداریم.

البته هرگز نباید این موضوع را فراموش کرد که گاه فضولی در کار دیگران موجب ایجاد مشکلاتی برای آنان می‌شود و در این هنگام ما ایفاگر نقشی منفی در زندگی آن افراد می‌شویم و به همین دلیل برخورد بد آن‌ها با ما حال ما را نیز خراب می‌نماید. دخالت کردن در کار دیگران و توجه بیش از حد به اموری که به ما مربوط نمی‌شود موجب می‌گردد که ما همه انرژی خود را صرف نماییم و دیگر انرژی برایمان باقی نمی‌ماند که به خود و مسائل مربوط به خودمان فکر کنیم و مشکلات خودمان را حل کنیم. ما گاه آن‌چنان در کار دیگران دقیق می‌شویم که از خودمان غافل می‌گردیم اما در آن زمان تنها کافی است به دو نکته توجه نماییم اول اینکه حتی اگر فرد مد نظر ما کار اشتباهی نیز انجام می‌دهد باز هم به ما ربطی ندارد چون گناه و اشتباه او به نام خودش ثبت می‌گردد البته این غیر از مواردی است که وظیفه فرد ایجاب می‌کند که اشتباهات دیگران را گوشزد نماید. دوم اینکه اگر همان دقت نظر را در مورد خود من داشته باشیم می‌توانیم بسیاری از ایراداتمان را اصلاح کنیم. گاه فضولی را معادل کنجکاوی در نظر می‌گیرند اما باید بدانیم که فضولی روی منفی کنجکاوی است. فضولی در امور دیگران بیش از همه موجب از بین رفتن آسایش خود فرد می‌شود زیرا چنین فردی به دلیل کار دیگران فکر می‌کند و تمام فکر او که باید صرف حل مشکلاتش و برقراری آسایش و آرامش در زندگی خودش گردد در راه کشف اسرار زندگی دیگران تلف می‌شود چنین فردی از زندگی خود عقب می‌ماند. در کنگره 60 نیز همواره بر این موضوع تأکید می‌شود که مسافر تمامی توجه و انرژی خود را به سفرش معطوف نماید و از پرداختن به حاشیه و توجه به موضوعات متفرقه اجتناب نماید. فضولی کردن از جمله کارهایی است که مسافر را از سفر در صراط مستقیم دور می‌گرداند و رسیدن به هدف را دشوار می‌سازد؛ اما مسافری که تنها به خود و امور مربوط به سفر خود توجه می‌کند انرژی سازنده و مثبت خود را برای ساختن خرابی‌هایی که ایجاد کرده به کار می‌برد و زمانی فرا می‌رسد که او با تنی سالم، انرژی فراوان، احساس و تفکر و جهان بینی متعالی فرمانروای شهر وجودی خود می‌گردد.

با احترام کمک راهنما مسافر امیر صادقی