دوازدهمین جلسه از دوره پنجاه و پنجم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰ ویژه آقایان مسافر در نمایندگی آکادمی با دستور جلسه "وادی سوم و تأثیر آن روی من " با استادی آقای امین دژاکام و نگهبانی آقای مهدی پارسا و دبیری آقای پیمان روز شنبه مورخ 1393/08/22 رأس ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.
متن سخنان استاد:
دانستن و باور داشتن و یادگرفتن 4 وادی اول بسیار مهم و حیاتی است. وادی سوم هم از همین وادی‌ها است که اگر این وادی را باور نکرده باشیم درواقع زیربنای محکمی برای درمان خودمان ایجاد نکرده‌ایم؛ و ممکن است که حتی در مسیر درمان تلاش زیادی هم بکنیم و مرتب و منظم هم به جلسات بیاییم ولی به جواب نمی‌رسیم چون بعضی چیزها را باید از عمق و ریشه درست بکنیم.
وادی سوم یکی از مهم‌ترین این موارد است زیرابه خود انسان برمی‌گردد؛ و هر شخص با ورود به کنگره اولین چیزی که باید بیاموزد این است که روی هیچ‌کس حسابی باز نکند و درواقع وادی سوم حساب ما را با تمام آدم‌ها و در کل با همه‌چیز صفر می‌کند. هیچ‌کس نسبت به درمان ما هیچ وظیفه‌ای ندارد و باید این را بپذیریم که تمام مسائل و مشکلات را خودمان در طول سال‌ها ایجاد کرده‌ایم و خودمان هم باید در حل آنها تلاش کنیم.
حتی از راهنمای خودمان هم نمی‌توانیم این توقع را داشته باشیم که دلخوری ما را برطرف کند؛ و اگر کسی این را خوب بداند و باور داشته باشد قطعاً در سفر خود موفق است ولی این موفقیت تا جایی ادامه دارد که این دیدگاه همراه شخص باشد؛ یعنی ما حتی در سفر دوم نیز باید با همین دیدگاه طی مسیر کنیم. چون ممکن است که ما در سفر دوم به‌واسطه خدمتی که می‌کنیم نسبت به دیگران توقعاتی برای ما پیش بیاید و به‌نوعی خودمان را طلبکار دیگران بدانیم. حتی نسبت به رهجوی خودمان احساس طلبکار بودن بکنیم. خود من این وادی را خیلی دیر فهمیدم و حتی همین الآن هم دارم روی خودم نسبت به این وادی کار می‌کنم.
این وادی یک‌شکل پنهان نیز دارد که می‌تواند کمک به خراب شدن سفر ما بکند. آن زمانی پیش میاید که ما بیش‌ازاندازه انرژی و توانمان برای دیگران هزینه می‌کنیم؛ و استفاده بیش‌ازحد از انرژی خودمان برای دیگران کار می‌کنیم. برای اطرافیان و خانواده برای خواهر مادر و کل اطرافیان.
بعضی وقت‌ها ما برای اینکه نقش یک آدم مهربان و دلسوز و خوب را بازی کنیم یکسره وقت خودمان را صرف امور و مشکلات دیگران می‌کنیم؛ و گاهی افراد همیشه در پی آن هستند که رضایت دیگران را جلب کنند؛ و یک عده هم همیشه احساس می‌کنند به دیگران بدهکار هستند و دل به این خوش می‌کنند که دیگران از آنها تعریف کنند و بگویند تو چه آدم خوبی هستی.
درواقع ما از این وادی باید این را بیاموزیم که نه از دیگران طلبکار باشیم یا توقع از آنها داشته باشیم و نه اینکه خودمان را بدهکار دیگران بدانیم و باید بتوانیم در این موضوع تعادل داشته باشیم؛ و اول باید به خودمان فکر کنیم. برای آینده خودمان و بیشتر از هر کس باید به فکر خودمان وزندگی و مسائل خودمان باشیم و این کار اصلا خودخواهی نیست. چون وقتی ما به خودمان و مشکلات و آینده خودمان خوب فکر کنیم به دیگران بهتر می‌توانیم خدمت کنیم.
تهیه و تنظیم گزارش: مسافر ناصر توکلی
- تعداد بازدید از این مطلب :
2543