میر برهان‌الدین محمد باقر استرآبادی، مشهور به میرداماد معلم ثالث و متخلص به اشراق، فیلسوف، متکلم و فقیه برجسته دوره صفویه و از ارکان مکتب فلسفی اصفهان بود. میرداماد فرزند میرشمس الدین محمد استرآبادی مشهور به داماد و از سادات حسینی گرگان است. محمد استرآبادی با دختر علی بن عبدالعالی معروف به محقق کرکی ازدواج کرد و به همین خاطر او را داماد نامیدند. میرداماد این لقب را از پدر خود به ارث برده است درباره سال تولد او، اطلاعات کافی در دست نیست. اما کتاب «نخبه المقال فی اسماء الرجال» تولد او را سال 969 ذکر کرده است.
تحصیل: در کودکی به تونس هجرت کرد و علوم دینی را نزد سید علی فرزند ابی الحسن موسوی عاملی و دیگر اساتید آن دیار آموخت. علاوه بر آن علوم فلسفه و ریاضیات را در دوران حضورش در توس آموخت. میر محمدباقر سپس راه قزوین در پیش گرفت. در سال 988 دوباره به خراسان آمد و تا سال 993 در آنجا ماندگار شد و سپس به کاشان مهاجرت کرد.
شاگردان: او در دوران زندگی خود شاگردان ممتاز و برجسته‌ای چون صدرالدین محمد شیرازی معروف به ملاصدرا، حکیم ملاعبدالرزاق لاهیجی، ملاحسن فیض کاشانی، سید احمد علوی عاملی، ملاخلیل قزوینی، عبدالغفار بن محمد بن یحیی گیلانی و ...
آثار: از مهم‌ترین و معروف‌ترین آثار او می‌توان به قبسات، الایقاضات، صراط المستقیم، الافق المبین، الحبل المتین، جذوات، تقویم الایمان، تفسیر قرآن و ...
گرایش‌های عرفانی و ادبی: میرداماد مانند بسیاری از حکما و عرفا، که ذوق شعر و شاعری داشته‌اند، به سرودن شعر عربی و فارسی می‌پرداخته و به «اشراق» تخلص می‌کرده است. مجموعه اشعار او بعدها به نام «دیوان میرداماد» گردآوری شده است. همچنین میرداماد افزون بر تکیه کردن به برهان و استدلال، گرایش‌های عرفانی نیز داشت. به‌طوری که روح اشراق بر افکارش غلبه داشت و سیر روحی‌اش در راه عرفان بود.
درگذشت: میرداماد در سال 1040 در بین راه مسیر کربلا و نجف در گذشت و در حرم علی بن ابیطالب دفن شد.
منبع: ویکی پدیای فارسی
- تعداد بازدید از این مطلب :
4249