English Version
English

مسافری منتظر سپیده دم؛ سروده‌ای از آقای علی تجویدی

مسافری منتظر سپیده دم؛ سروده‌ای از آقای علی تجویدی

 

سپیده که سر بزند، در این بیشه زار خزان زده   شـایـدگـلـی سـرزنــــد، هــمــچــــون روییـدن گـل بـنـفـشـه در بـــــهــــار
ســپـیـده که ســر بــزنـد در این جـنـگل تـاریـک   شاید برگ‌های درختان سرو، از چنگال تاریکی به آغوش گرم نور بیافتـند
سـپـیــده که سـر بـزنـد در این دریای طـوفانـی   شاید موج‌های خشمگین دریـا، با امواج نورانی خورشیـد آشـتی کنـنــد
سـپــیــده که سـر بـزنـد در ایـن بیـابـان برهوت   شایــــد از خـارهـای خشـک، گــل‌هــای لالــه و سـوسـن غـنـچـه زنــنــد
سـپــیــده که سـر بــزنـد در ایـن بـــاغ آفـت زده   شـــــایــــد از درخــتــــان گــــیــــلاس، جـــوانـه‌هــای تــازه بـیـدار شـونــد
ســپــیــده کـه ســر بزند در ایـن آسمان بی‌نور   شـــایــد پــرنــدگـــــان رنـــگــارنـــــگ دوبــــاره به پـــــــرواز درآیــــــــنـــــــد
از افــــق تـــــاریــکی در ایـــن شـــب طـــولانی   شـــایـــد آوایــــی بـــگــــوش مــی‌رســـد: طلوع سپیده دم نزدیک است
 
سروده علی تجویدی

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .