وادی ششم از دیدگاه یک مسافر

عقل  مثل نفس ، ذهن ، روح و... جزو صور پنهان است ودر جسم انسان نقش اصلی یا فرمانده را دارد .قدرت عقل در فطرت انسان نهفته است ژس برگرفته از قدرت الهی است، هر قدر ما بیشتر در صراط مستقیم حرکت کنیم و به نیروی الهی نزدیک‌تر شویم قوه تعقل ما نیرومند تر، فعال تر و حضورش پر رنگ تر می‌شود و هر قدر از صراط مستقیم دور شویم، نیروی عقل، ناقص تر  و قوه تشخیص آن ضعیف تر می‌شود تنها وجه تمایز انسان وحیوان قدرت اختیار او است یعنی انسان بین خوبی وبدی  مخیر است، در صورتیکه حیوانات وحتی نباتات با داشتن شعور ، این اختیار  را ندارند .

همین طور یکی از وجوه مشترک انسان و حیوان همان نفس است و لذا  نفس خواسته دارد یعنی ازهر چه که خوشش بیاید می‌خواهد، در واقع علت اینکه  انسان از جلوه‌های الهی می‌باشد و تجلی نور خداوند است و نه تجری ذات الهی در انسان ، در همین نکته نهفته است  انسان هرچه از نور الهی متأثر باشد از وجود حق کسر نمی‌شود که به معنی تجلی اطلاق می‌گردد و این نور الهی مختص انسان است. تنها تفاوت فاحش بین انسان و حیوان و باعث برتری یافتن و رسیدن به کمال همین اختیار  است.

رفتار و پندار  و کلیه حرکات هر انسانی با فرمان عقل ، در پس اندیشه و خواسته‌های مکرر نفس شکل می‌گیرد. ذهن هر شخصی فکر او را و در پس فکر  رفتار و همین رفتار او شخصیت و در نهایت سر نوشت را می‌سازند .وقتی گرفتار هواهای نفسانی برای لذت بردن از مصرف مواد مخدر شدیم چه عوارض و عواقبی را برای خود و اطرافیانمان به وجود آوردیم  همه برای نفس اماره بود .

آن قدر  در حال و هوای اعتیاد غرق بودیم که نمی‌دانستیم قبل از هر اقدامی باید اختیار نفس اماره را در دست بگیریم .  عقل اشتباه نمی‌کرد اما عصیانگری نفس و تعلقات نفسانی زودگذر هیچ‌کدام تحت فرمان عقل نبود .هر کدام راه خودشان را می‌رفتند .با اجرای این وادی که حکم عقل را امر به اجرا می‌کند برای قالب ریخته شده جسم نشان از فراگیری مراحل مختلف معرفت و خودشناسی در کنگره است. و لزوماً با اعمال همین وادی‌های انسان‌ساز است که یکی از اضلاع مثلث درمان (روان) در کنار جسم وجهان بینی کامل می‌شود .

تنها دانستن مراحل نفس اماره و لوامه و مطمئنه  کافی نیست بلکه با قدم‌های محکم  و با فرمان عقل سلیم و با کمک یک راه بلد  مثل راهنما باید وارد گود شد . .  باید فرماندهی بلامنازع عقل را برای جسم اجرا کنیم باید با حرکت به صراط مستقیم  راه کمال را طی کرد در غیر این صورت جز تباهی و سیاهی  چیزی عاید نمی‌گردد.

مسافر - رحمت