اكنون كه پا در اين وادي گذاشتيم، می‌خواهیم اين بار قبل از بازي، قدرت حريف را بشناسيم، از زیبایی‌های آن چشم بپوشيم و از حمله‌های مخرب آن پرده برداريم و تاکتیک هجومی‌اش را برملا كنيم. از سويي ديگر قدرت و توانایی‌های خود را بشناسيم و ديگر
نتيجه بازي را تقدير و بخت خود ندانيم و می‌خواهیم طعم پيروزي بر اين حريف اهريمني را بچشيم.
پس از گشودن پنجره‌های تفكر و شناخت خويش، اكنون پای در پنجره‌ای جديد از سفرمان می‌گذاریم و آن، پذيرفتن مشكلات و سختی‌های سفر به عنوان بازپرداخت بدهی خود به اعتياد و اینکه مسئوليت كارهايمان را خود بر عهده بگيريم.
اصولاً هر انسانی براي رفتن به سفر، دلايلی دارد، يكی برای تفريح، يكی براي كار و يكی ديگر براي...دليل مسافر بودن در كنگره 60 هم رهايی از چنگال اعتياد است، سفری كه می‌توانست نباشد يا اينكه دليلش چيزی غير از اعتياد باشد.
بهترين سال‌های عمرمان در اسارت اين ديو افيونی بوديم و به عبارتی بازی در ناآگاهی و يا بازی برد، باخت بوديم. هميشه برايمان باخت بوده، حتی وقتی خواستيم به یک‌باره از آن ديو جدا شويم. چرا كه اولين باری كه با آن بازی كرديم، حريف را ساده می‌دیدیم و تنها به انرژی كه از بردن آن به ما می‌رسید فكر می‌کردیم.
از آن برديم اما وقتی كه در بازی‌های بعدی به آن باختيم، بازی‌ها را ادامه می‌دادیم به هدف رسيدن به لذت اولين بردمان، اما نشد، چون شناختمان از اين غول بی شاخ و دم، فقط جذابيت و انرژی بود كه برای مدتی به ما می‌داد، اما همان مقدار كه داشتيم نيز گرفت.
اكنون كه پا در اين وادی گذاشتيم، می‌خواهیم اين بار قبل از بازی ، قدرت حريف را بشناسيم، از زیبایی‌های آن چشم بپوشيم و از حمله‌های مخرب آن پرده برداريم و تاکتیک هجومی‌اش را برملا كنيم. از سويی ديگر قدرت و توانایی‌های خود را بشناسيم و ديگر نتيجه بازی را تقدير و بخت خود ندانيم و می‌خواهیم طعم پيروزی بر اين حريف اهريمنی را بچشيم.
می‌خواهیم بازی هايی كه پله‌پله باخته‌ایم را جبران كنيم و به بردن فكر كنيم. تاكتيك ما بايد هجومی باشد اما با تفكر، چه بسا حمله‌هایی را قبلاً تجربه کرده‌ایم كه جز شکست و باخت مجدد نبوده است. در لایه‌های دفاعی خود مراقب نفوذ نيروهای شيطانی باشيم، ممكن است در بهترين اشكال ظاهر شوند و بدانيم گذشتن از سد محكم دفاعی آن (اعتياد)، نيازمند داشتن ذکاوت و شجاعت ماست.
قطعاً بازی كه شروع کرده‌ایم، بازی در آگاهی است و مربی‌مان، علم و دانشی است كه كنگره 60 به صورت سندی بی‌نقص در اختيار ما گذاشته است و دانستن اين نكته ضروری ست كه؛
شروع هر بازی يا رفتن به سفری، مشكلات و سختی‌های خود را دارد و چون زمينه رفتن به اين سفر را خودمان فراهم آورديم و خودمان باعث شديم به دام اعتياد گرفتار شويم، پس كليه سختی‌ها و گذرگاه‌های سخت را به عنوان بازپرداخت بدهی به اعتياد، به جان و دل بپذيريم و بدانيم كه غير از خودمان، كسی نمی‌تواند از اين پيچ و خم‌ها عبور كند و فقط نقشه راه و علائم به ما داده می‌شود، اما تنها منجی برای رسيدن به رهايی، فقط و فقط، خودمان هستيم.
ارسال خبر(از طریق لینک ارسال خبر سایت): مسافر علیرضا
وبلاگ : مسافر کاظم نوروزپور(نمایندگی مشهد)
- تعداد بازدید از این مطلب :
1990