خدا را شکرگذارم که بار دیگر توفیق خدمت را بر من عطا نمود.
چندین سال بود که به کنگره آمده بودم؛ اما هنوز از مشارکت ترس داشتم و به بهانه‌های مختلف، توفیقِ خدمتِ مشارکت را از خودم می‌گرفتم. در ابتدا می‌گفتم من تازه وارد هستم و نیازی نیست مشارکت نمایم یا می‌گفتم بعد از رهایی مشارکت می‌کنم. اوایل در جلسات عمومی هم شرکت نمی‌کردم و این موضوع باعث ترس بیشتر در من شده بود. بعد از مدتی که مرتب به کنگره می آمدم ، مشارکت‌ها را گوش می‌کردم تا آموزش بگیرم و به مرور زمان متوجه شدم در دام قیاس افتاده ام و مشارکت‌ها را مقایسه می‌کنم ؛ اینکه چه کسی خوب مشارکت می‌کند و چه کسی بد و اگر خوب بود به خودم می‌گفتم من نمی‌توانم اینگونه مشارکت کنم و اگر به نظرم بد بود می‌گفتم ارزش ندارد؛ پس من نیز مشارکت نمی‌کنم! همیشه فکر می‌کردم اگر چندین سال بگذرد مشارکت می‌کنم و آن زمان می‌توانم مشارکت بهتری داشته باشم و ترس هایم هم از بین می‌رود.
زمانی که کم کم شروع به مشارکت کردم ، دیدم همان ترسی را دارم که روز اول داشتم و هیچ تغییری نکرده بودم. آنجا بود که پی به گفته آقای امین بردم که فرمودند: ترس را نمی‌شود کنار زد ، باید در دلِ ترس رفت و تا زمانی که با ترس هایتان مواجه نشدید، آنها از بین نخواهند رفت. زمانی رسید که در جلسات کارگاه های آموزشی کنگره مرتب حضور داشتم و سعی کردم قیاس نکنم و قبل از جلسات، به هر میزانی که می‌توانم مطالعه داشته باشم و به این ترتیب خیلی راحت تر مشارکت کردم. ترس همیشه هست، چه در مسائل مثبت و چه منفی. گاهی ترس آنقدر زیاد می‌شود که تبدیل به نیروی بازدارنده می‌شود و این همان حقه نفس است. تا قبل از شروع سال جدید مرتب مشارکت می‌کردم و انرژی دریافت می‌کردم و لذت می‌بردم؛ اما بعد از عید نوروز مدتی مشارکت را کنار گذاشتم و دیدم که مثل روز اول شدم. اگر خدمت کردن را از خود دور کنیم و از ارزش ها و خوبی هایمان مراقبت نکنیم و آنها را مداوم و منظم انجام ندهیم، سر پله اول باز خواهیم گشت و تغییری در ما صورت نمی‌گیرد.
ان شاءالله با مطالعه در مورد دستور جلسه هفتگی و حضور به موقع در شعبه بتوانیم مشارکت نماییم و از مشارکت دیگران استفاده کنیم. مشارکت را شروع کنیم ؛ حتی خیلی کوتاه ! می‌توانیم با تبریک در روزهای تولد این کار را شروع کنیم تا کم کم توانایی بیشتری کسب کنیم. اگر خدمت هایی که به نظرمان کوچک می آید را انجام ندهیم، راه برای خدمت های بزرگ باز نمی‌شود. همه خدمت ها ارزشمند هستند؛ به دنبال خدمت های اتیکت دار نباشیم . مشارکت هم یک خدمت است ،خدمتِ مشارکت سبب می‌شود که گره های درونی خودمان و دیگران باز شود.
این را بدانیم که سفر هزار فرسنگی با قدم اول شروع می‌شود.
نگارنده: همسفر سکینه لژیون یکم
ویراستاری: همسفر الهام
ارسال: همسفر فاطمه
- تعداد بازدید از این مطلب :
1151