سلام دوستان ثریا هستم هم‌سفر - کمک راهنمای لژیون هشتم
شیشه از قوی‌ترین محرک‌هاست و جزءِ مواد مخرب بسیار قوی می‌باشد، مواد تشکیل‌دهنده‌ی شیشه "آمفتامین" است. می‌توان گفت شیشه با تریاک و هرویین کاملاً متفاوت است. معتادین به تریاک یا هرویین ازنظر رفتاری نسبت به افراد شیشه‌ای به‌مراتب افراد نرمالی هستند. در مصرف‌کنندگان شیشه، تضاد رفتاری زیادی وجود دارد، گاهی درنده‌خو هستند و گاهی از یک کودک آرام‌ترند، بنابراین زحمات خانواده‌ی معتادین تریاک یا هرویین در مقابل زحمات خانواده‌ی یک فرد شیشه ای صفر است. مصرف‌کننده‌ی تریاک یا هرویین شرایط حادش این است که نمی‌تواند مسئولیت‌پذیر باشد ولی دیگر مثل افراد شیشه‌ای چاقوکشی نمی‌کند و مرتکب قتل و جنایت نمی‌شود.
اکثر جوانان این تفکر را دارند که شیشه یک ماده‌ی لوکس و شیکی است و مورفین هم ندارد بنابراین اعتیاد هم ندارد به همین دلیل گاهی اوقات برای احساس سرخوشی بیشتر، از این ماده‌ی مخرب استفاده می‌کنند و با مصرف آن به‌صورت تفننی و به تصور اینکه شیشه اعتیاد نمی‌آورد به مصرف این ماده عادت می‌کنند و در اثر مصرف، رفته‌رفته مشاعر خود را از دست می‌دهند و همین امر باعث می‌شود که درک درستی از زمان و مکان نداشته باشند.
اثر و ماندگاری مواد مخدر در بدن انسان متفاوت است، مثلاً ماندگاری تریاک ٨ ساعت و ماندگاری هرویین ٢ ساعت در بدن است ولی اثر و ماندگاری شیشه در بدن ١ هفته یا بیشتر است به همین دلیل است که شیشه تخریب زیادی دارد. کسانی که شیشه مصرف می‌کنند تا زمانی که شیشه دارند می‌توانند بیدار بمانند و ٢ یا ٣ ساعت بخوابند و دوباره بیدار شوند و شیشه مصرف کنند ولی اگر شیشه نداشته باشند یا آن را مصرف نکنند تا ٣ روز می‌خوابند.
شیشه ازجمله مواد مخدر و مخربی است که به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند. در آقایان قسمت پروستات را از کنترل خارج می‌کند. مصرف شیشه میزان دوپامین را در مغز،١١ برابر بالا می‌برد و شخص وارد مرحله‌ی اسکیزوفرنی (توهمات واقعی) می‌شود. توهمات فرد شیشه‌ای به‌قدری واقعی است که در تصور نمی‌گنجد و زمانی به‌قدری شدید است که فکر می‌کند دیگران می‌خواهند به او آسیب برسانند و دست به عملیات تلافی‌جویانه می‌زند و افراد را به قتل می‌رساند. یک مصرف‌کننده‌ی شیشه سوءظن شدیدی به اطرافیانش دارد. در بین این افراد، کسانی بودند که در اثر مصرف شیشه تمام سرمایه و کارشان را از دست دادند.
در اثر همین سوءظن‌ها و توهمات به این نتیجه می‌رسیم که با مقوله‌ی بسیار وحشتناکی مواجه هستیم. علیرغم تمام نظریه‌ها و اعتقادات علمی مبنی بر اینکه تریاک از خانواده مخدرهاست و شیشه از خانواده‌ی محرک‌ها و اینکه برای شیشه راه درمانی وجود ندارد، کنگره ٦٠ با درمان افراد مصرف‌کننده‌ی شیشه به روش DST (کاهش مصرف در پله‌های ٢١ روزه در طی مدت‌زمان ١٠ الی ١١ ماه) با استفاده از اوپیوم تینکچر (شربت تریاک) اثبات کرد که شیشه همچون مواد مخدر دیگر قابل‌درمان می‌باشد به‌شرط اینکه فرد مصرف‌کننده‌ی شیشه با خواست خودش روی پروسه‌ی درمان قرار بگیرد.
مصرف شیشه ابعاد وسیع و گسترده‌ای دارد و شخصیت واقعی انسان را از او می‌گیرد.
باید بدانیم اعتیاد به هر نوع ماده‌ی مخرب و مخدری (هرویین، تریاک، شیشه، الکل) همان‌گونه که پیش‌رونده است، اگر انسان به خودش بیاید و خویش خودش را بشناسد و بخواهد درمان شود امری پس‌رونده خواهد بود.
همسفران نمایندگی لویی پاستور
- تعداد بازدید از این مطلب :
720