مقاله ای در باب دستور جلسه وادی هشتم

با حركت راه نمايان می‌شود.

 امواج چون گردباد به زمين فرود می‌آیند و آنچه برداشتني باشد با خود به امانت می‌برند و اين جز با فرمان حاصل نمی‌گردد پس با شما كه پيمان می‌بندید در انديشه آن باشيد كه از زمين برخاسته و به آن مكان كه فرمان است رهسپار می‌شوید. از سكون نه زايشي است و نه چيزي به وجود می‌آید و همه چيز از حركت شكل می‌گیرد و ساختارها پديدار و موجودات خلق و سفر در حلقه‌های آفرينش آغاز و ادامه‌دار می‌گردد.

 ما درکوله بار خود هفت وادی داریم که در ابتدا با تفکر شروع شد اگر آن هفت وادی را به خوبی پشت سر گذاشته باشیم به وادی هشتم می‌رسیم. در وادی هشتم می‌گوید اگر روی وادی‌های گذشته و آموزش‌هایی که دیده‌ایم فقط سکون داشته باشیم و حرکت نکنیم هیچ اتفاقی نمی‌افتد. در دنیا همه چیز در حال حرکت است و انسان اگر بخواهد حرکت نکند مانند آبی که راکت مانده به گنداب تبدیل می‌شود

حرکت به معنی تغییر مکان در ارتباط بازمان است. باید بدانیم بدون مقدمه و برنامه‌ریزی صحیح نمی‌توان سالم به مقصد رسید، در سون هیچ زایشی نیست، ما چیزی به نام نیستی و نبود نداریم و همه هستی در جریان و حرکت است، زمانی که ما به مسافرت می‌رویم منظور از این سفر یک هدف و یا یک مقصد است، مثلاً ما می‌خواهیم یک سفری به سمت جنوب برویم، فقط کافی است که یک اطلاعات کلی از شرایط آب‌وهوا و جغرافیایی آنجا داشته باشیم، نمی‌توانیم تمام جزئیات را در نظر بگیریم و بدانیم وقتی در مورد آن اطلاعات کلی به دست آوردیم شروع به حرکت می‌نماییم و رفته‌رفته تابلوهای راهنما در طول مسیر ما را به سمت مقصد هدایت می‌نماید، مصداق زندگی ما که راهنماها در مسیر زندگی‌مان قرار دارند و ما با کسب اطلاعات و آگاهی می‌توانیم بهترین مسیر را برای رسیدن به اهدافمان و تکامل انتخاب کنیم.

گاه پیمودن مسیر بسیار سخت است؛ مسیری که هزاران فراز و نشیب در دل آن است هنگامی که  حرکت می‌کنیم و اولین قدم را برمی داریم ذره‌ذره مسیر آشنا می‌شود و مناظر و مکان‌هایی را می‌بینیم که مطمئنیم جایی دیده‌ایم، افرادی در مسیرمان قرار می‌گیرند که آشنایند، گاه ما در پی چیز دیگری هستیم وقتی پیش می‌رویم می‌بینیم این آن چیزی نبوده که دنبالش بوده‌ایم و تازه یادمان می‌آید برای چه آمده‌ایم و راه کدام است و معنا چیست؟

بعضی‌ اوقات برایمان مسیر خیلی خوب علامت‌گذاری و مشخص می‌شود، پیام کنگره به ما می‌رسد و ما به کنگره می‌آییم ولی چون خواسته و هدف برای خودمان مشخص نیست بلاتکلیف هستیم و در ناآگاهی به سر می‌بریم و به همان راه قبلی برمی‌گردیم و اشتباهات گذشته را دوباره تکرار می‌کنیم و می‌گوییم این سرنوشت من است اما ما می‌توانیم سرنوشتمان را با حرکت درست تغییر بدهیم، چون تصویر ذهنی ما مثل یک آهن‌ربا نقش مهمی درراه و هدف ما دارد و انسان چیزی نیست و چیزی هم به دست نمی‌آورد مگر با سعی و تلاش و حرکت خودش و باید بدانیم وقتی ما در مسیر راه درست حرکت کنیم نیروهای منفی از ما دور می‌شوند و در مسیر راه، دوستان و آشنایانی به کمک و یاری ما می‌آیند.

یکی از ترفندهای نیروی منفی و یا جهل و نادانی ما این است که در ابتدای شروع کار، تصویری بسیار وحشتناک و ترسناک از آن کار و آن انجام در ذهن ما ترسیم می‌کند، طوری که جرئت نمی‌کنیم به آن کار نزدیک شویم و دست بزنیم و کوچک‌ترین حرکتی انجام دهیم. در کتاب عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر مطلبی وجود دارد که بی‌ربط به وادی هشتم نیست و آن این است:

لحظه دشواری در آن لحظه احساس نمی‌شود، آن چنان که یادآوری آن دشواری، دشوار است در ابتدا این گونه است، اما زمانی که حرکت می‌کنیم دیگر آن دشواری را احساس نمی‌کنیم

حرکت کردن هم باید به چند نکته توجه کنیم: یکی این‌که خواسته‌مان قوی باشد و با کوچک‌ترین مشکلی ناامید نشویم و هدفمان مشخص باشد و برای رسیدن به خواسته‌هایمان مصمم تلاش کنیم و این را بدانیم انسان اگر بخواهد یک درخت بکارد زمان می‌برد تا درخت بار بدهد، پس برای رسیدن به خواسته‌هایمان باید صبر و استقامت به خرج دهیم تا به هدفمان برسیم و زمانی که شروع به حرکت می‌کنیم در مسیر چند راه وجود دارد که همان راه ارزشی و ضد ارزشی است. راه مستقیم سختی‌های خودش را دارد و بهترین راه کوتاه‌ترین راه نیست، چون در مسیری که ما حرکت می‌کنیم با بیراهه‌های زیادی برخورد می‌کنیم اما نباید تمام بیراهه‌ها را تجربه کرد، شاید ازنظر ما راه درست و مستقیم سخت باشد اما وقتی سالم و کامیاب به مقصد رسیدیم آن‌وقت بیشترین انرژی را خواهیم گرفت، پس نکته مهم این است که در طی حرکت باید حتماً مبدأ، مقصد و هدف مشخص باشد

زمانی که ایستاده‌ایم و می‌اندیشیم، محاسبات به گونه دیگری است و زمانی که حرکت می‌کنیم و می‌اندیشیم نیز وضعیت به شکل دیگری است؛ بنابراین، این حرکت است که ما را از یک نقطه به نقاط دیگر می‌رساند و وضعیت ما تغییر می‌کند. برای عبور از تاریکی، برای درمان اعتیاد، برای رسیدن به رهایی، روشنایی و سعادت و خوشبختی باید حرکت کرد. تا حرکت نکنیم، همان‌جایی هستیم که هستیم و هیچ تغییری جز تخریب بیشتر و سقوط بیشتر عایدمان نخواهد شد.

نویسنده: مسافر محمدهادی
تهیه و تنظیم: مسافر حمد حسین
منبع: کنگره 60؛ نمایندگی ارتش