جبران خسارت با حرکت درست

سلام دوستان منصوره هستم یک همسفر.

در وادی هشتم فرمان حرکت داده می‌شود و می‌گوید با حرکت راه نمایان می‌شود، یعنی شما حرکت کنید تا راه پیدا شود، البته نه بدون تفکر بلکه با کمک وادی‌هایی که تابه‌حال آموخته‌ایم باید حرکت کنیم. پله‌پله تمام مطالبی که مانع از تفکر درست می‌شود را باید پشت سر بگذاریم و ذره‌ذره مسائل را حل کنیم، همیشه روی قدرت درونی خودمان حساب کنیم و بدانیم به‌هیچ‌وجه نمی‌توانیم مسئولیت کارهای خود را بر دوش کسی حتی خدا بیندازیم. پس مسئولیت‌ها را بپذیریم و با تزکیه و پالایش در صراط مستقیم قرار بگیریم تا ندای عقل را از وسوسه‌های نفس اماره تشخیص بدهیم و آن‌قدر قدرت پیدا کنیم که کم‌کم بتوانیم به‌فرمان عقلمان نزدیک شده و قدرت انجام عمل سالم را پیدا کنیم. در وادی هفتم اشاره می‌شود یافتن راه یک مسئله هست و برداشت از آن مسئله دیگری است که با یافتن راه درست و برداشت صحیح از آن می‌توانیم به راز و رمز کشف حقیقت در زندگی برسیم در این وادی می‌توانیم از روی اعمال، رفتار و گفتارمان خود را بسنجیم که اگر در دسته افراد کم‌خرد قرار داریم سعی کنیم با افزایش دانایی از جهل و نادانی خود کم‌کم فاصله بگیریم و با تفکر و تعقل بیشتری مسائل زندگی خود را حل کنیم.

حال در وادی هشتم اگر این مراحل را با موفقیت پشت سر گذاشته باشیم می‌توانیم بدون هیچ‌گونه ترسی با توکل به خدا حرکت کنیم البته القای نیروهای منفی همیشه هست که به هر نحوی و در هرجایی می‌خواهند ما را ناامید کنند و از هدف دورمان کنند، ولی اگر آن‌ها را بشناسیم نمی‌توانند خللی درحرکت ما ایجاد کنند و مانعی برای رسیدن به اهداف ما در زندگی باشند. حرکت کردن جزئی از قوانین خلقت است، هرکسی و هرچیزی که در سکون باشد محکوم‌به نابودی است. پس برای شروع حرکت در ابتدا باید هدف خود را دقیق مشخص کنیم به‌طوری‌که اگر کسی از ما پرسید چه هدفی دارید؟ خیلی راحت بدون لحظه‌ای درنگ بتوانیم هدفمان را در چند جمله کوتاه بگوییم. گاهی ما خودمان هم نمی‌دانیم چه هدفی داریم؟ به دنبال چه هستیم؟ یا اهداف گوناگونی را عنوان می‌کنیم که اگر بنشینیم و فکر کنیم می‌بینیم حتی گاهی این اهداف باهم در تضاد و تناقض هستند، پس باید با تفکر سالم، یک برنامه‌ریزی عاقلانه نه رؤیایی، برای رسیدن به اهداف خود در زندگی داشته باشیم که بتوانیم از عهده آن بربیاییم، زیرا اگر برنامه‌ریزی ما درست نباشد و نتوانیم طبق آن پیش برویم اعتمادبه‌نفس خود را از دست خواهیم داد. البته تفکر سالم و درست را هیچگاه فراموش نکنیم اگر بدون تفکر و برنامه‌ریزی در هر کاری، حرکت کنیم شاید پیشرفت نداشته باشیم که هیچ، بلکه پسرفت هم داشته باشیم. در این مسیر باید بتوانیم اهداف خود را اولویت‌بندی کنیم و نکته بسیار مهم دررسیدن به این اهداف که پارامتر مهم زمان هست را فراموش نکنیم. قطعاً باید یک‌زمانی طی شود تا ما به اهداف خود برسیم پس عجله نکنیم و صبر داشته باشیم البته صبری که همراه با تلاش و کوشش در جهت رسیدن به اهداف موردنظر باشد.

در نظر داشته باشیم که حرکت کردن قوانینی دارد که باید اجرا کنیم، وقتی شروع به حرکت می‌کنیم ممکن است سختی‌های زیادی سر راه ما قرار بگیرند، ولی نباید دلسرد شویم این سختی‌ها شاید آزمونی برای ما باشد که مشخص شود چقدر در ادامه دادن مسیر و رسیدن به هدف مصمم هستیم. باید با تمام وجودمان بخواهیم و تلاش کنیم که به هدف خودمان برسیم. قطعاً درراه رسیدن به اهداف مشکلاتی هم پیدا می‌کنیم و گاهی در دوراهی‌های سختی برای انتخاب‌هایمان در زندگی قرار می‌گیریم که با توجه به آموخته‌های خود و اینکه در چه مرتبه‌ای از دانایی قرارگرفته‌ایم مسیرمان را انتخاب می‌کنیم و به راه خود ادامه می‌دهیم. اگر در زندگی مسیر درست را انتخاب کنیم قطعاً به هدف خودخواهیم رسید و اعتمادبه‌نفس خوبی هم می‌گیریم ولی اگر مسیر اشتباه را انتخاب کنیم هر قدمی که برمی‌داریم از هدف خود دور و دورتر می‌شویم و شاید تلاش زیادی هم کنیم که به هدف برسیم ولی چون راه غلط هست هرگز نخواهیم رسید. شاید بگوییم من که خیلی تلاش می‌کنم، می‌جنگم، زحمت هم می‌کشم ولی چرا به هدفم نمی‌رسم؟ باید گفت وقتی انتخاب‌های من اشتباه بوده حتی اگر سال‌ها هم زحمت بکشم طبیعی هست که به هدفم نرسم باید تمام آن مسیرهای اشتباه را برگردم و این دفعه با استفاده از تجربیات گذشته و انتخاب‌های درست راه و مسیر خودم را پیدا کنم و به هدفم برسم.

در مسیر زندگی دانسته و یا ندانسته ما خسارت‌هایی وارد کرده‌ایم که به‌صورت موانعی در مسیر زندگی ما قد علم کرده‌اند که باید حتماً جبران کنیم. در ابتدا باید از خودمان جبران خسارت کنیم، تخریب‌هایی به جسم و روان و شخصیت خودمان وارد کرده‌ایم که شاید هرگز به چشممان هم نیامده باشد ولی کافی است فقط کمی فکر کنیم تا این خسارت‌ها و خرابی‌ها را ببینیم که چگونه در رفتار و گفتار و کردار ما خودشان را نشان می‌دهند. در قدم اول باید بابت تمام اشتباهاتی که تابه‌حال مرتکب شده‌ایم خود را ببخشیم و عاشقانه خودمان را دوست داشته باشیم. جبران خسارت بعدی نسبت به خانواده است در هر جایگاهی که قرار داریم به‌عنوان فرزند، همسر، مادر، پدر و ... مسئولیت‌های خود را بپذیریم و به بهترین وجه ممکن وظایف خود را در قبال این عزیزان انجام بدهیم. در حال حاضر که در کنگره حضور داریم در مسیر درمان عزیزانمان به‌عنوان یک همسفر سعی کنیم همسفری همراه و همدل باشیم و فقط در حیطه وظایف خود در کنار مسافرمان باشیم زیرا در زمان اعتیاد خواسته یا ناخواسته به بهانه بیماری اعتیاد شاید به عزیزان خود خساراتی هم وارد کرده باشیم.

جبران خسارت بعدی از جامعه‌ای که از امکاناتش استفاده کرده و می‌کنیم ولی همیشه طلبکارش هستیم، می‌باشد. گاهی خوب است کمی منصفانه‌تر نگاه کنیم من برای جامعه چه کرده‌ام؟ آیا همان‌قدر که خدمات گرفته‌ام توانسته‌ام خدمت کنم؟ آیا از طبیعتی که با تمام وجود در اختیار من هست درست استفاده می‌کنم؟ آیا در جامعه و طبیعت تخریب به وجود نیاورده‌ام؟ شاید انداختن یک آشغال کوچک در طبیعت، شکستن شاخه‌های درخت، رفتن در طبیعت و استفاده از آن و رها کردن حتی اندکی زباله، آلوده کردن آب و ... اصلاً به چشممان نیاید ولی همه این‌ها جز تخریب و ویرانی چه می‌تواند باشد؟ به قول استاد امین ما انسان‌ها هرگونه که با خود رفتار می‌کنیم همان‌طور با محیط پیرامون خود رفتار می‌کنیم و گاهی قبول این مسئله سخت و وحشتناک است که چقدر با وجود خودمان بدرفتار و نامهربان هستیم. پس باید با علم و دانایی بیشتری از به وجود آوردن تخریب‌های جدید خودداری کنیم و تخریب‌هایی هم که تابه‌حال از روی جهل و نادانی به وجود آورده‌ایم را جبران کنیم.

در پایان وادی هشتم اجرای پیمانی راداریم که شاید یادآوری باشد برای هدف والای خلق انسان و اینکه ما یک روزی در یکجایی پیمانی را بسته‌ایم که بنا به مصلحت در حال حاضر فراموش کرده‌ایم که اگر چشم دل خود را باز کنیم بازتاب این نقض پیمان را در مسیر زندگی به عناوین مختلف مشاهده می‌کنیم. انسان سفری را آغاز کرده است که ادامه‌دار است و در این سفر تفکراتش ساختارها را می‌سازد و مسیر را تعیین و مشخص می‌کند. تنها چیزی که مالک آن هستیم آگاهی و شناختی هست که در این سفر ادامه‌دار به دست آورده و می‌آوریم و تنها چیزی هست که می‌توانیم با خودمان حمل کنیم، همین شناخت و آگاهی که کسب می‌کنیم در تعیین سرنوشت ما چه در زمان حال و چه در زمان آینده بسیار تأثیرگزار هستند. در این سفر راه و بیراهه‌های زیادی سر راهمان قرار می‌گیرند که چون درهم‌تنیده شده‌اند تشخیصشان سخت است ولی قطعاً با آموزش گرفتن، تجربه کردن و تفکر در مورد اشکالات می‌توانیم به قدرت تشخیص برسیم و در ادامه با اجرایی کردن آن‌ها می‌توانیم دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم و در این سفر ادامه‌دار با کسب اطلاعات و آگاهی‌های جدید در جهت هدف والای خلقتمان قدم‌های خوبی برداریم.

نویسنده: کمک راهنما خانم منصوره (لژیون پنجم)
نمایندگی: همسفران شهرری