هشدار سیستم احساس گناه؛ گفت و گو با دیده بان محترم جهان بینی مسافر امین

ضمن عرض سلام و احترام، لطفاً خودتان را به رسم کنگره معرفی و اعلام سفر نمائید؟

سلام دوستان امین هستم یک مسافر، طی یک پروژه‌ی تحقیقاتی، سفر خود را با حدود 2 گرم تریاک خوراکی و 200 میلی گرم کشیدنی آغاز کردم. ورزش در آن زمان شنا و تیراندازی با کمان. سفر کاهشم تقریباً 20 ماه طول کشید و فروردین 93 با راهنمایی جناب مهندس به درمان رسیدم.

موضوعی که همیشه برای من جالب بوده و شاید برای مسافران دیگر هم جای سؤال باشد، سفر OTشماست. با توجه به اینکه قبلاً مصرف کننده نبوده اید، لطفاً از تجربه خود در این زمینه برایمان بگوئید؟

در ابتدا مثل سایر افرادی که در شروع مصرف قرار دارند برای من هم جذاب و خوشایند بود، اما زمانی که دوز مواد بیشتر شد تجربیات جدیدی که داشتم این بود که وقت و بی وقت چرتم می گرفت و حالت خواب آلودگی داشتم. در ابتدای افزایش دوزم یکی دوبار هم مسموم شدم. چون بدنم جواب نمی داد و برایم سنگین بود. مسائل یبوست هم برایم پیش می آمد و حالت های یک مصرف کننده را دقیقاً داشتم. بعد از گذشت یک سال و هنگام کاهش علائم محرومیت سندروم کاهش که همان حالت های خماری است را کامل تجربه کردم.

چه پیامی برای مسافران سفر اولی که در ابتدای راه هستند، دارید؟

سفر اولی ها دائماً در حال تغییر هستند. برای همین خواهشی که از آنها دارم این است که کاملاً به حرف های راهنمایشان گوش کنند، تمام تمرکز خودشان را بر روی رهنمودها و آموزش ها بگذارند و سعی کنند که آنها را با دقت اجرایی کنند. مورد دوم اینکه نظم خیلی مهم است و تلاش کنند که نظم را در اولویت قرار بدهند.

به نظر شما مسافران پس از سفر اول و رسیدن به رهایی باید در کنگره بمانند؟ اگر جوابتان مثبت است، لطفاً دلیل آن را توضیح دهید.

مسلماً ماندن در کنگره بعد از رهایی تا یک جایی لازم است. چون شخصی که گل رهایی را دریافت می کند دقیقاً به مانند یک جوانه است که به تازگی سر از خاک بیرون آورده است. دقت داشته باشید که اگر این جوانه را سریعاً از خاک بیرون بکشیم و در بیابان بکاریم خیلی آسیب پذیر شده و به زودی خشک می شود. همانطور که می دانید جناب مهندس نیز از این دوره به عنوان دوره نقاهت در کتاب 60 درجه زیر صفر یاد کرده اند. این دوره آماده سازی که شامل پخته شدن سیستم ایکس می باشد تقریباً یک سال به طول می انجامد؛ بنابراین عاقلانه تر به نظر می رسد که مسافران سفر دومی حداقل شش ماه تا یک سال در کنگره بمانند تا به آموزش هایشان اضافه کنند و به درجه لازم پختگی تا حدودی برسند.

توصیه شما برای مسافرانی که پس از رهایی با خود عهد بسته اند که در مسیر ارزشی بمانند و همچنین افرادی که پیمان وادی هشتم را اجرا کرده اند، ولی مرتکب خطا می شوند چیست؟ و چگونه بانفس لوامه خود کنار بیایند؟

شخصی که پیمان می بندد در مسیر ارزش ها باشد، نمی تواند بگوید که من دیگر هیچ گونه خطایی را مرتکب نمی شوم. بلکه تعریف پیمان بستن این است که من سعی و تلاشم را می کنم که در صراط مستقیم باشم. چه بسا ممکن است در جاهایی حتی اشتباه عمل کنم و نقض فرمان کنم. سیستم احساس گناه دقیقاً مانند آلارم عمل می کند که به ما هشدار می دهد. ما باید دقت داشته باشیم تعداد آلارم ها زیاد نشود و با یک بار زنگ و هشدار از خواب غفلت بیدار شویم. هدف این هشدار هم این است که ما متوجه اشتباهمان شویم و تلاش کنیم تا اشتباهمان را برطرف کنیم. این در حالی است که اگر این آلارم ها تکرار شود، به ضد خودش تبدیل می شود و اثر معکوسی خواهد داشت. پس به جای اینکه این موضوع ما را کمک کند تا بیدار شویم کاری می کند که اعصابمان بیشتر به هم بریزد و در نهایت باعث می شود که انرژی مان را از دست بدهیم و در تاریکی عمیق تری فر برویم.

من همیشه جذب حس خوب و انرژی شما بوده ام. با توجه به اینکه در سی دی های آموزشی جهانبینی نیز تاکید خاصی بر موضوع حس دارید، لطفاً راز داشتن حس خوب را به ما نیز بگوئید؟

در مثال استخر انرژی هم به این موضوع اشاره شده است که کیفیت همیشه از کمیت مهم تر است. پس همیشه چیزی که برایم مهم بوده است این بوده که کیفیت حسم را بالا نگه دارم. اگر اینطوری که شما می گوئید برداشت شده است، دلیلش این بوده است که همیشه سعی کرده ام برای حل کردن مشکلاتی که سر راهم قرار می گیرند، راه حلی را بیابم و شناخت درستی از آن ها پیدا کنم. پس بیشترین تمرکزم بر روی این بوده است که  مسائلی که با آن ها روبرو می شوم را حل کنم. من فکر می کنم هر انسانی که تمرکزش را بر روی این موضوع بگذارد و سعی کند تا حسابش را با خودش صفر کند، حس او روز به روز بهتر می شود.

برای رسیدن به آرامش و همچنین کشف مجهولات درون و در نهایت شناخت خود که هدف سفر دوم در کنگره نیز می باشد به چه چیزی نیاز داریم؟

قبل از هر چیزی آموزش و یادگیری موضوعاتی که در موردشان آگاهی نداریم، درحالی‌که به آن‌ها نیاز داریم. قدم بعدی که خیلی هم حیاتی است، به نظر من خدمت کردن است که شامل خدمت به انسان‌ها و هم چنین خدمت به طبیعت می‌شود؛ که اگر خدمت کردن وجود نداشته باشد امورات آن‌چنان‌که باید پیش نمی‌رود.

با توجه به این‌که شما دیده‌بان جهان‌بینی هستید، آیا در این زمینه موضوعی وجود دارد که به نظرتان هنوز زمان مناسب برای مطرح کردن آن فرانرسیده باشد؟

بله وجود داشته است. مثلاً یکسری مسائلی که مربوط می‌شود به حس‌هایی که تحت تأثیر نیروهای منفی قرارگرفته و در انسان ایجاد تخریب می‌کنند. این مسئله که چه تأثیراتی می‌تواند بر روان انسان داشته باشد، خیلی جای بحث و بررسی دارد که هنوز فرصت مناسب آن پیش نیامده است.

و کلام آخر؟

در جهان‌بینی، موضوع یادگرفتن و آموزش یک قسمت است و هضم کردن آن‌که همیشه به آن کم‌تر پرداخته می‌شود هم یک قسمت است که خیلی مهم است. این موضوع مثل غذا خوردن است که خود سرو غذا حدوداً پانزده دقیقه طول می‌کشد، اما هضم آن شاید ساعت‌ها به طول بیانجامد. برای اینکه آموزش‌ها و دریافتی‌هایمان اثرگذاری مناسب را بر روی ما داشته باشد و بتوانیم کاملاً اطلاعات را جذب کنیم، باید وقت بیشتری را صرف هضم و تفکر در مورد آن‌ها کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم. پس باید چند برابر زمان دریافت اطلاعات را در زندگی شخصی‌مان صرف هضم و پردازش آن کنیم تا بتوانیم آن‌ها را کاربردی کنیم.

تهیه و تنظیم: مسافر مقداد