درگذشته‌های دور در خانه‌ای اگر مصرف‌کننده‌ای بود، آن خانه در ظلمات اعتیاد همه را در خود فروبرده بود. عشق، محبت، آرامش هیچ مفهومی نداشت، به دنبال راه می‌گشتند تا راهی را پیدا کنند؛ به هر ریسمانی چنگ می‌زدند و در آخر می‌شنیدند که اعتیاد بیماری لاعلاج و مرموز است. همه به دنبال منافع خودشان بودند و داروهایی را تجویز می‌کردند که معتاد با یک مواد تبدیل به چند موادی می‌شد. در آخر یا اعتیاد از بین می‌رفت، یا خودکشی می‌کردند و یا خانواده تردشان می‌کردند و گم‌وگور می‌شدند، یا در زیر پله‌ها و یا در جوی‌ها و یا در بیغوله‌ها در تنهایی و در بی‌کسی می‌مردند.
تا بزرگ‌مردی از آسمان به زمین فرستاده شد که خودش درد طعم تلخ اعتیاد را چشیده بود. به دنبال راه‌حل بود و توانست این آتش ویرانگر را مهار کند و اعتیاد را به‌زانو دربیاورد؛ و ثابت کند اعتیاد اگر بیماری است درمان هم دارد و پیام داده شد. معتاد می‌تواند زندگی کند و تغییر نماید و به درمان صحیح برسد. معتاد انگل جامعه نیست...ترس را در دل جامعه نیندازید و اعتیاد انتهای زندگی نیست و باید خاتمه پیدا کند و صورت‌مسئله اعتیاد دیگر نا مجهول نیست.
شخصی به نام حسین دژاکام پس از ۱۷ سال اعتیاد به مواد مخدر و ترک‌های متعدد و بی‌نتیجه تصمیم گرفتند، با سعی و تلاش خود راه‌حلی را پیدا کنند و در ماه رمضان از طریق الهامات و القائات به مواد خودسر و سامان دادند. متوجه شدند که اعتیاد جایگزینی مزمن نیست، بلکه مواد مخدر بیرونی باید جایگزین مواد درونی شود. در ۱۵ آذرماه ۷۶ با روش ابداعی خود موفق شدند و از یک نقطه به تفکر رسیدند. مکانی را به نام کنگره ۶۰ بنا نهادند و کنگره حرکت خود را در بیکران، آغازی نو برای احیای انسان‌ها شروع نمود. در کتاب ۶۰درجه زیر صفر این رویداد برای خودشان و خانواده محترمشان باوری در ناباوری بود. با کمک استادانی مجرب و الهی با الهامات این بزرگان راه‌حل روش دی اس تی را ابداع کنند و با کمک افرادی که به کمک یکدیگر کنگره را به رشد امروزی رساندند و تبدیل به یک درخت تنومند شد، مطمئناً از مرزهای ایران خارج می‌شود.
خارج شدن از اعتیاد یک کشف تاریخی، عبور کردن از هیولایی چون اعتیاد کار هرکسی نبود. امروز در تاریخ و کتاب‌ها که خود نویسنده نوشته‌اند به ثبت رسیده و خانواده محترمشان طی طول این سالیان که جناب مهندس در تاریکی اعتیاد بودند، از زمانی که به درمان رسیدند و روش دی اس تی را کشف کردند، تاکنون در خدمت انسان‌ها هستند تا در این مکان مقدس انسان‌هایی را احیا کنند و با کمک این افراد کنگره به این جایگاه برسد.
خانواده‌هایی که باحال خراب و ترکش‌های که زخم عمیقی را در جسم قلب و روانشان وارد کرده بود، کسی نبود جز این مرد فرهیخته دانا و توانا انسان‌هایی که تبدیل به استادانی شدند برای دردهای نا علاج این خانواده‌ها واقعاً این دستور جلسه همه را به گذشته‌های خود برده که در کجا بودیم؟ و امروز در کجا هستیم؟! و امروز اعتیاد مسافرهایمان به دست مهندس حسین دژاکام با کیمیا گری و داروی شفابخش و روش دی اس تی این آتش ویرانگر را مهار کند. کشف این درمان عظیم مستحکم با برنامه‌ریزی و با تفکر و تلاش بی‌وقفه این خانواده محترم و امروز ما به آرامش رسیدیم.
امروز کنگره ۲۱ سال است راه خودش را ادامه می‌دهد و خداوند که جلودار این انسان فرهیخته بود، امروز هم جلودار همه ما و خانواده کنگره ۶۰ هستند. همه ما زندگی خود را مدیون این بزرگ‌مرد تاریخ هستیم. من وقتی برگشتم به گذشته خودم دیدم در کجا بودم! حتی با یادآوری و نوشتنش بدنم به لرزه می‌افتد و با یادآوری‌اش اشکم درمی‌آید که با تفکر آشفته خود بدون مقصد و هدف به دنبال مشق‌های غلط خود بودم و همیشه از راه‌های کوتاه استفاده می‌کردم و در آخرش به بن‌بست برمی‌خوردم و در آخر همه‌چیز برایم نامفهوم بود.
روزی که قدم در این مکان مقدس گذاشتم با کوله باری از دردها و رنج‌ها بودم، نمی‌دانستم به کجا آمده‌ام امروز ۱۱ سال است در کنگره، در این سرزمین دانایی به آرامش رسیدم و عضو کوچک این کنگره هستم و با تمام وجودم خوشحالم که خداوند نخی را به بلندای آسمان به زمین برایم فرستاد، من سر آن نخ را گرفتم و به کنگره رسیدم. خوشحالم که خداوند این لیاقت را به من داد و رسالتی را بر گردنم گذاشت. گذاشت تا در کنار بیمارم در کنگره به درمان برسد، خوشحالم حضور دارم و می‌توانم گره ای از گره‌های کوچک دیگران بازکنم.
من قدردان این انسان بزرگ هستم. امیدوارم در این سیستم عظیم و این اقیانوس پهناور حرکتی را انجام بدهم و پیام رهایی را به گوش اقصی نقاط جهان و گوش متخصصین ترک اعتیاد برسد که اعتیاد سم نیست و معتاد را مار نگزیده که سم‌زدایی شود، راه کنگره این هفته و هفته‌ها و سال‌های متمادی ادامه دارد. این آغاز به آغازهای بی‌شمار در پیش رو است و به امید روزی که جناب مهندس عزیز آکادمی و دانشگاه را با دستان پربرکتشان تأسیس نمایند و به خواسته‌های خود برسند.
در پایان یک‌بار دیگر این هفته عزیز بزرگداشت و گرامی را به جناب مهندس عزیز و خانوادهٔ محترمشان تبریک و تهنیت عرض نموده و از خداوند منان برای جناب مهندس و خانواده این عزیز طول عمر باعزت همراه با سلامتی و موفقیت و خواسته‌هایی که به دنبال آن هستند و به هدف‌های والا برسند. خوشحالم این خورشید عالمتاب به همه مرزوبوم کشورمان و کشورهای دور بتابد و روشنی آن‌همه تاریکی‌ها را روشن و منور سازد. همان‌طور که در تاریخ بشریت برای اولین باریک نفر به رهایی رسید و یک نفر هزاران نفر را به رهایی رساند . این هفته سجده شکر به‌جا می‌گذارم و برای این عمل عظیم شکر گذاری می‌کنم. از صمیم قلبم این هفته را تبریک عرض می‌کنم به خانواده بزرگ کنگره ۶۰. خدایا شکرت... شکرت... شکرت
نویسنده: همسفر صدیقه آتش‌بار
نگارنده: همسفر هانیه
- تعداد بازدید از این مطلب :
1809