در زندگی همه ما روزهای سخت و مشکلات وجود دارد و کسی نیست که بدون مشکل باشد. اگر بعضی از مشکلات نباشد انسان قدر لحظات خوبش رانمی داند و به شکلی زندگی یکنواخت میشود؛ اما ما انسانها خیلی وقتها به خاطر اینکه از مشکلات دیگران خبر نداریم فکرمی کنیم که فقط خودمان مشکلداریم، درحالیکه هرکسی به نحوی با مشکلات و گرفتاریها دستوپنجه نرم میکنند.
بعضی افراد مشکل مادی و بعضی مشکل خانوادگی یا روحی و روانی و...دارند. هرچند که ما نمیتوانیم خیلی از این دردها را احساس کنیم یعنی کسی از درد دیگری خبر ندارد.
اگر کسی پیدا شود و مشکل ما را حل کند ما دست او را میبوسیم و سپاسگزار او خواهیم بود اما بیشتر افراد حتی نمیتوانند مشکلات خودشان را حل کنند بنابراین بهترین چاره و راهحل و راهکار خداوند است. به خاطر همین است که آقای مهندس در بیشتر سیدیهای آموزشی این جمله را تکرار کردهاند که انسان کامل باید به این درجه از ایمان برسد تا به این آیه ایمان بیاورد ((ان مع العسر یسرا)) بعد ازهر تنگنا و ناراحتی حتماً خوشی و شادی میآید. این آیه پیامی را برای انسان میآورد که همیشه امیدوار بوده و به خدایی که چارهساز تمام مشکلات و گرفتاریها است ایمان داشته باشد اگر اعتمادش به این درجه رسید پس مطمئن باشد که خداوند بزرگ به او کمک خواهد کرد.
هیچوقت شرایط یکنواخت نمیماند زمانش که برسد اوضاع تغییر خواهد کرد.
در کنگره 60 افراد زیادی با مشکلات متعددی وارد شدند با تلاش و حرکت در مسیر ارزشها توانستند بر مشکلاتشان پیروز شوند. بعضی وقتها مشکلات شکستها و ناراحتیها آنچنان بر روی انسان تأثیر میگذارند که روحیهی ناامیدی و شکست بر کل وجودش مینشیند همین باعث میشود که از همهچیز و از همهکس ناامید شده و روبه نابودی برود. این افراد همیشه از همه شکایت دارند زمین و زمان را به هم میریزند از همه گلهدارند گذشته و آیندهشان را به هم میدوزند نکتهای که خیلی مهم است اینکه در مشکلات ما عوامل بیرونی را مقصر میدانیم و منتظرمی مانیم تاکسی پیدا شود و مشکل ما راحل کنید، درصورتیکه مشکل در درون ما است و ما باید اول از درون خود را درست کنیم. من خودآموختهام که با حرکت درم سیر درست و اجرایی کردن آموزشهایی که گرفتهام میتوانم بر مشکلاتم غلبه کنم سست و ضعیف نباشم محکم جلو بروم حتی باوجود بزرگترین مشکل عقبنشینی نمیکنم چون همیشه امیدوار هستم برای رسیدن به هدفم تلاش میکنم و تا جایی که بتوانم دیگران راهم کمک میکنم این راهم میدانم که هیچکس نمیتواند سرنوشت مرا تغییر بدهد فقط خود من هستم که باید راه درست را پیدا کنم. با تلاش وایمان به قدرت مطلق به حرکت در این راه ادامه میدهم و امیدوار هستم که حتماً موفق میشوم.
هریک از ما خودمان مسئول زندگی و شادی خودمان هستیم اگر از دیگران انتظار داشته باشم که مرا شاد کنند همیشه ناامید خواهم شد.
یکی از راههای رسیدن به آرامش واقعی شکرگزاری و سپاسگزاری است. خدا را هزاران بار شکر میگویم که کنگره را سر راهم قرارداد سپاسگزار فرشتههای مهربانی هستم که در این مسیر من را کمک کردند وبال پرواز من بودند و این یعنی معجزه.
هرگاه بتوانیم معجزه زندگی دیگران باشیم بدون شک شخص دیگری معجزه زندگی ما خواهند بود.
نوشتهشده به قلم همسفر رعنا لژیون یازدهم
ارائه گزارش: همسفر شکوفه
- تعداد بازدید از این مطلب :
2608