(لژیون ) شعری از مسافر ابوالفضل

لژیــــون است گـــروهی کـه مـنـــم در آنـــم

مثـــل سربـــاز که فرمانده دهـــد فرمانـــم   

مشق جنگ است که فرمانده به ما یـاد دهد

حیــله و نقشه‌ی دشمن همه بر باد دهـــد

هست فرمـــانده ی مـــا از بـــر مـا راهنـــما

که نشــان می دهد او پیچ و خم راه بـه مـا

راه سختیست ولی چون همگی سربـازیــم

ســـر خود بهر رسیدن به هدف می بازیــم

دشمـــن ما بود ابلیــس که بسیار قـویست

مثل او دشمن ما در همه عالم کس نیست 

آنـکـــه آموختـــه جنگیـــدن در ایــن میـــدان

بـــشود فاتـــح و مغـــلــوب نمایــد شیطان

هـــرکـــه پیروز نبرد است، رهـــا او باشـــد

راه را آنکـــه توان یافـــت که رهجـــو باشد

ســـاز و بـــرگ من ســـرباز بـــود آمـــوزش

آنچـــه در بند و اسارت کشـــدم نادانیـست