با شروع کار یک تکنولوژی ابتدا محاسن و سپس معایب آن روشن خواهد شد و لزوماً تکنولوژی مایه آسایش صددرصدی بشر نشده است و بهمرور از تکنولوژی برای ضد ارزش هم استفادهشده است و نمونه هک و استفاده ناصحیح و فاصله بین اعضای خانواده است. در کتاب عبور از منطقه 60 درجه آمده است که اگر تیغ در دست پزشک حاذق شفابخش است و در دست دیگران مخرب است. در مورد بایدها و نبایدها فضای مجازی در حال گسترش گفتگوی با استاد جهانبینی کنگره 60 انجامشده است که همه عزیزان را دعوت مینمایم که سخنان ایشان را بخوانید.
همانطور که اطلاع دارید فضای مجازی عرصه جدیدی را پیش روی انسان امروز قرار داده است و نقش مهم و پر رنگ آن را نمیتوانیم نادیده بگیریم. سؤال من از شما این است که ما چگونه میتوانیم از این فضا بهینه و مفید استفاده کنیم، بهگونهای که از آسیبها و حسهای منفی آن در امان بمانیم؟
زمان در حال گذر و تغییر است. شاید تا 15 یا 20 سال قبل، موردی بنام فضای مجازی وجود نداشت. من خودم شاید ده الی دوازده سال است که از موبایل استفاده میکنم. لازم میدانم نقلقولی از آقای مهندس داشته باشم. ایشان میگویند زمانی که برق اختراع و وارد زندگی انسان شد، عده زیادی به علت عدم شناخت صحیح از این پدیده، در اثر مواردی نظیر برقگرفتگی از بین رفتند. اما باگذشت زمان، انسان نحوه استفاده صحیح از برق را آموخت؛ از خطرات آن آگاه شد بطوریکه الآن کمتر شاهد از بین رفتن انسانها بر اثر خطرات ناشی از برق هستیم. خب برق که چیز بدی نبود. زندگی انسان رو متحول ساخت. اتفاقهای مثبت بیشماری را رقم زد. اما طبیعی بود که انسان نسبت به آن مخالفتهایی را ابراز کند؛ اما وقتی نگاه میکنیم میبینیم برای تکامل و ادامهی حیات انسان لازم بوده که دانش آن کشف و مورداستفاده قرار گرفته است.
در حال حاضر فضای مجازی هم دارای چنین شرایطی است که باید به آن توجه نمود. انگار هر شخص یک جام جهاننما در اختیار دارد. قدیمها میگفتند پادشاهان گویهای جهاننما دارند که میتوانند از طریق آن از مسائل مهم، مطلع شوند. جام جهاننما، فضای مجازی الآن ماست. بهراحتی ارتباط میگیریم؛ به منابع اطلاعات ازجمله فیلم، موسیقی، مقالههای علمی، بهآسانی دسترسی داریم. میتوانیم موسیقی متعلق به یک فرد دریک قرن پیش را، در کمتر از یک دقیقه پیدا و گوش کنیم. این ابزار بسیار نیرومند است تا حدی که انگار ما میتوانیم به تمام این جهان سر کشی کنیم. خب این ابزار قدرتمند میتواند هم در جهت ساختن استفاده گردد و هم در جهت تخریب. ما بایستی یاد بگیریم که چگونه با این ابزار کار کنیم و این مهم بر میگردد به حس خودمان. چراکه حس تعیینکننده نهایی است. حس تعیین میکند، فعالیت من در این فضا مفید است یا خیر.
برخورد ما با دادههای حقیقی و غیرحقیقی موجود در این فضا به چه نحوی باید باشد؟
خب واکنش انسان نسبت به مسائل بسیار مهم است. برای واکنش مناسب، بایستی ابتدا فضا را بشناسیم. وقتی شما قصد دارید در فضایی مشغول کار شوید بایستی از آن شناخت پیدا کنید. و پسازآن شناخت است که ما میتوانیم حرکت مناسب رو انجام بدهیم. مثلاً وقتی شما وارد فضایی میشوید که بچهها در آن حضور دارند با ادبیات و لحن مناسب با آنها صحبت خواهید کرد. این مسئله در مورد افراد دیگر هم مثل خانمها، دوستان دانشگاه، اقوام و غیره هم صادق است.
پس ابتدا باید فضا را بشناسیم تا بتوانیم عکسالعمل متناسب با آن را انجام دهیم. نحوه واکنش را میتوانیم در چند مرحله بررسی کنیم.
ابتدا اگر شناخت نداریم نباید در آن مسئله وارد شویم و صحبتی را انجام دهیم، البته این نظر من است. در مسائلی که تخصص و شناخت نداریم نباید اظهارنظر کنیم. حالا فرض کنید شناخت داریم. خب بایستی تشخیص بدهیم که اظهارنظر کنیم یا خیر. یعنی اینکه شما میدانید حرفی که زده شد کاملاً اشتباه است اما باید تشخیص دهید که در مورد آن اظهارنظر کنید یا خیر. یا زمانی که از شما سؤالی پرسیده نشده است حتی اگر جواب را میدانید نباید پاسخ بدهید.
حال اگر تشخیص دادید که باید جواب دهید، اینکه چگونه جواب بدهیم هم یک مسئله است. با چه ادبیات و لحنی؟ آیا این جواب من باعث کمک میشود یا تخریب. بهعنوانمثال مخاطب شما حرف اشتباهی را بیان میکند و شما پاسخ میدهید. اگر شما با لحن و ادبیات مناسب برخورد نکنید باعث شدید فرد در مقام دفاع از خودش، فضا را متشنج کند و باعث تخریب و آسیب شود اما اگر با لحن و ادبیات و حس خوب بیان شود، فرد مقابل اشتباه خودش رو اصلاح و از شما تشکر خواهد نمود. پس در مورد چگونه بیان کردن بایستی تفکر نمود.
معیار ما برای تشخیص چیست؟
توضیح سؤال بالا بهنوعی یک معیار بود. بهبیاندیگر شناخت فضا، پایه اصلی این معیار است و بعدازآن باید به حس خودمان توجه کنیم. انسان معمولاً وقتی دارد صحبت میکند باید توجه داشته باشد، آیا حرفی را که بیان میکند، دوست دارد آن را از زبان دیگری هم بشنود. بهقولمعروف چیزی را که برای خودت نمیپسندی برای دیگران هم نپسند. اگر از لحن و ادبیات خودت لذت نمیبری نبایستی از آن استفاده کنی. پس بهطورکلی میتوانیم در اینگونه مواقع خودمان را جای دیگری بگذاریم و این مورد خیلی میتواند به ما کمک کند.
در فضای مجازی ما به یکسری مسائل منفی برخورد میکنیم که قطعاً در حس ما تأثیرگذار است. ما در این مواقع باید چه کنیم؟ آیا باید وارد آن شویم؟
از دیدگاه من نباید وارد اینگونه بازیها شد. برخی بازیها هستند که کلاً انسان نباید وارد آنها شود. در اینگونه بازیها نتیجه درهرصورت باخت است، مانند قمار، در بازی قمار شرکتکننده در هردو صورت (برد و یا باخت)، بازنده است. چراکه انجام این بازی بهطورکلی مناسب و فعل آن درست نیست. اگر پیروز شود حریصتر و اگر ببازد حس کینه و انتقام در وجودش تقویت خواهد شد.
آثار ضد ارزش در فضای مجازی چگونه است؟ طور دیگری سؤالم رو مطرح میکنم. اگر من مطلبی را در فضای مجازی منتشر کنم چه آثاری رو حداقل برای خودم در بر خواهد داشت؟
شما هر کاری را که انجام دهید، بازتابی در بر خواهد داشت. هر حسی رو که ما در دیگری القا کنیم به خودمان برگشت داده خواهد شد. اینیک قانون است. اگر در دیگران نفرت بکاریم، نفرت برداشت خواهیم کرد و موارد دیگر نیز به همین شکل است. زمان آن ممکن است کم یا زیاد شود اما بازتاب آن قطعاً وجود خواهد داشت. پس باید سعی کنیم کارهایی را انجام دهیم که تأثیر خوبی داشته باشد.
و بهطورکلی این سؤال را از خودمان بپرسیم که هدف من از انجام این کار چیست؟ خب احتمالاً جهت تفریح و ... بهعنوانمثال با دوستانمان در یک رستوران اعیانی شام خوردهایم. آیا من باید شرح کامل این اتفاق رو منتشر کنم؟ قبل از اینکه بخواهم این کار را انجام بدهم بایستی از خودم بپرسم چرا؟ هدف من از منتشر کردن آن به این شکل چیست؟ آیا میخواهم آن مکان را به خاطر کیفیت غذا به دیگر دوستانم معرفی و آن حال خوب را با آنها سهیم شوم یا اینکه میخواهم بگویم ببینید چقدر کار من درست است و خودنمایی کنم. کدامشان؟ باید ببینیم حس پنهان انجام این کار چیست. اگر حس من این باشد که خودم را به جهت خودنمایی نشان دهم، این مسئله من را کمکم از خودم دور خواهد کرد و من را به مسیر دیگری خواهد برد. اگر به این سؤال فکر کنم که هدف من از انتشار این مطلب چیست بهتر میتوانم در چگونگی انتشار آن تصمیم بگیرم.
نقش دانایی مؤثر در فضای مجازی چگونه است؟
در پی رسیدن به دانایی مؤثر است که ما به تشخیص میرسیم. و در پی آن است که ما میتوانیم درست و مفید عمل کنیم که طبیعتاً نتیجه آن در زندگی خودمان تأثیر دارد. بههرحال فضای مجازی نیاز است و ما باید جایگاه و نقش خودمان را در این فضا پیدا کنیم. در غیر این صورت رفتهرفته فاصله ما انسانها و محیط اطرافمان زیاد خواهد شد.
خودتان در این فضا فعالیت دارید؟ سعی میکنید چگونه از آن استفاده کنید؟
بله فعالیت دارم. مسائلی را که علاقه دارم دنبال میکنم. بهعنوان یک وسیله جهت ارتباط با دوستان و اقوام از آن استفاده میکنم. اما هنوز خیلی از موارد برام ناشناخته است و نمیدانم باید چکار کنم. اما فعالیتهایی نظیر کانال و.. رو ندارم؛ یعنی تابهحال از آن بهعنوان یک پایگاه مشخص برای خودم استفاده نکردم.
این نکته رو در پایان اضافه میکنم که ما بایستی بین زندگی واقعی و زندگی در فضای مجازی تعادل برقرار کنیم. من خودم یک مدت به این فضا وابسته شده بودم. اگر شما مدام در این فضا هستید؛ یعنی زمانی که از خواب میشوید یا بلافاصله بعد از صرف ناهار و یا شام به سراغ موبایلتان میروید و نمیتوانید زمان زیادی از آن دور باشید بایستی یک مقدار بیشتر دقت کنید. ما زمان زیادی در اختیار نداریم که بخواهیم بیشتر آن را در فضای مجازی سپری کنیم. البته مسئله مدتزمان استفاده از این فضا نسبی است. برای من ممکن است یک ساعت حضور در این فضا کافی باشد و برای فرد دیگری دو ساعت یا بیشتر. اما اگر احساس کردید دیگر نمیتوانید با افراد خانواده ارتباط برقرار کنید و حرفی برای گفتن ندارید تا بتوانید لحظات خوبی را بسازید، بایستی بیشتر فکر کنید. حضور در فضای مجازی باید تا حدی باشد که زندگی در کنار همدیگر رو فراموش نکنیم. بهطورکلی ما در جهان فیزیک زندگی میکنیم نباید طوری عمل کنیم که دیگر نتوانیم با محیط اطراف و طبیعت ارتباط برقرار کنیم. باید تعادل را حفظ نماییم.
اتفاقاً حضور اعضای کنگره در سایت و فضای مجازی میتواند بسیار مفید باشد و لازم هم هست. حرفها و پیامهای خوب باید منتشر شود. فضای مجازی را اگر با مطالب درست و حقیقی و ارزشی و پرداختن و زمان گذاشتن به آن لازم و ضروری است و حتماً مفید هم خواهد بود. در فضای مجازی و سایت کنگره 60 باید حضورداشته باشیم و چگونه حضور داشتن ما مهم است.
تهیه گفتگو و تنظیم: مسافر توحید
تایپ و ویراستاری: مسافر کامران
منبع سایت کنگره 60
- تعداد بازدید از این مطلب :
2567