کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره 60؛ ویژه همسفران نمایندگی ایمان

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا می‌خواهم بگویم تعریف فرمانبرداری چیست؟ فرمانبرداری یعنی اطاعت از دستورات و گوش به فرمان بودن، و توی کنگره این اطاعت از دستورات و این فرمانبرداری شامل این می‌شود که حرمتها رو در کنگره نگه داریم و تمام آن چیزهایی که راهنما به ما می‌گوید از طریق کتوب و سی دی‌های آموزشی و حضور در جلسات و حضور در لژیونها و گوش به فرمان بودن راهنما، چرا ما باید فرمانبردار باشیم؟ وقتی که با آن حال خراب و حسهای خراب وارد کنگره می‌شویم. وقتی وارد کنگره می‌شویم یک سری قوانین و حرمتها دارد که این قوانین به خاطر اینکه احساس امنیت کنیم و بتوانیم سر آن جلسه بنشینیم، و بعد فرمانبرداری وقتی راهنما را انتخاب می‌کنیم چرا باید فرمانبردارش باشیم؟ اولین چیزی که از این فرمانبرداری نصیب ما می‌شود، آن حس آرامش است. آموزش بگیرم و بعد این آموزشها رادر خانه اجرا کنیم، وقتی که عمل می‌کنیم و به آن حال خوش می‌رسیم، اگردر خانه مصرف کننده داشته باشیم، با این تغییر رفتار و با این حال خوش ما، باعث می‌شود تشویق و ترغیب بشود و بیاد به کنگره، و اگر هم مسافر داشته باشیم. مسافر در آرامش و محیط امن سفر خودش را به خوبی انجام می‌دهد و رها می‌شود.

فرماندهی یعنی چه؟ فرماندهی یعنی تبعیت از کسی که دارای یک توانمندی وقدرتی است. فرماندهی دو مدل است؛ فرماندهی عقل و کارهایی که انجام می‌دهیم، کاملاً در جهت صراط مستقیم و کاملاً درست است و باعث می‌شود ما به فرمانبرداری برسیم، به فرماندهی که لایق هست. و یک فرماندهی دیگر، فرماندهی نفس اماره است، وقتی که کنار مصرف کننده قرار می‌گیریم به همان اندازه که او از نظر جسمی و روانی دچار تخریب می‌شود، ما هم در کنار آنها با وجود اینکه مواد مصرف نکرده‌ایم ولی به خاطر آن افکار وحسهای بد و تنفر و ترسها و ناامیدی‌ها، ما هم دچار تخریب می‌شویم، و آنوقت هست که این کنترل کاملاً از دست عقل خارج می‌شود و به دست نفس اماره میافتد، و نفس اماره نمی‌گذارده ما بتوانیم پیشرفت کنیم و برسیم به توانمندی. در سی دی آقای امین راجع ازفرمانبرداری تا فرماندهی ایشان می‌فرمایند: وقتی که احساس شادی داشته باشید از آن کاری که انجام می‌دهید و در آن کار توانمند می‌شوید، آن حس شادی و آن حس خوب به خاطر فرمانبرداری که انجام داده‌اید.

تحت فرمان عقل هستی وهمین باعث قدرت می‌شود. من حدود 15، 16 سال پیش نقاشی می‌کردم با یک استاد خوبی که یک فرمانده قَدَر بودند، و شروع کردم به فرمانبرداری. با آن عشق و علاقه وآن حس‌های خوب سر کلاسهای ایشان حاضر می‌شدم، وقتی که فهمیدم مسافرم مصرف کننده است، و هرچی پیش رفتیم، هر چه که مسافرم تخریبش بیشتر شد و حالش خرابتر شد، آن تخریب در من به وجود آمد. آرام آرام من هم با آن افکار منفی و با آن استرسها و تنشها و نا امیدی‌ها، فرمان عقل جای خودش را به نفس اماره داد، واو بود که در وجود من حاکم بود، این تخریبها در نقاشی‌های من تأثیر گذاشت، آن حس و حال من روی نقاشیم هم اثر گذاشت، یعنی وقتی نقاشی می‌کشیدم رنگها همان رنگها بود، آن آموزشها همان آموزشها بود، ولی من دیگه نمی‌توانستم آن نقاشیها رو بکشم، مشکلم این بود که من تمام خشم و کینه و نفرت کاملاً روی نقاشی من انتقال می‌دادم و دیگه آن حس خوبی درونم نبود، یعنی احساس رضایتمندی از کاری که داشتم می‌کردم، نداشتم. و شکر بعد از مدتها که وارد کنگره شدم و روی این صندلی نشستم، به این فکر کردم که خدا خواسته و اذنش صادر شده و من قطعاً خواستش را داشتم، ودوست داشتم از آن شرایط خارج شوم.

تقریباً فرمانبردار شدم، به یک سری چیزهایی که می‌خواستم رسیدم و اصلش آن آسایش و آرامش بود، آن حس شاد بودن؛ به این فکر کنم که بروم سراغ آن کارهایی که دوست دارم. و این دستور جلسه واقعاً برای من حکم یک تکانه و تلنگر بود، و ((اینکه حرکت کن در جهتی که آرزویت بوده، و میتواتی در کاری که انجام می‌دهی پیشرفت کنی تا به جایی برسی و به فرماندهی برسی))؛ برای رسیدن به هدف و رسیدن به فرماندهی مسیرخیلی طولانی است، زیرا آن نیروهای منفی به اندازه که ما تلاش می‌کنیم که به هدفمان برسیم، آن‌ها هم به همان اندازه تلاش می‌کنند که ما را از آن هدف و مقصد دور کنند، و زمانی میتوانین به فرماندهی برسیم که فرمانبردار مطلق آن راهنما باشیم، قطعاً می‌توانیم یک فرمانده لایق باشیم. انشااله که همه با تلاش و کوشش آن کنیم که فرمان است.

تایپ: همسفر اکرم لژیون  یکم
عکس و تنظیم: همسفر سمیه لژیون یکم