خواسته درونی هر شخصی رسیدن به قله فرماندهی است

سلام دوستان زینب هستم یک هم‌سفر

کنگره درس‌های فراوانی را برایمان به ارمغان گذاشت و حتماً این دستور جلسه مهم‌ترین آن‌هاست، چون می‌توانیم از چند زاویه به آن نگاه کنیم و باور و اجرا کردن این دستور جلسه، باور من را به سایر حرمت‌ها، قوانین و دستور جلسات کنگره را نشان می‌دهد.

فرمان‌برداری از چه کسی؟ از قدرت مطلق؛ از واسطه‌های آمدنم به این جهان یعنی پدر و مادر و غیره ... و در کنگره اول‌ازهمه راهنما، یعنی نقطه اتصال من به کنگره، یعنی کسی که وقت و انرژی با ارزشش را سهم من می‌کند تا روزی من بتوانم معنی واقعی آرامش را بچشم.

هرچه قدر در این برهه از زندگی‌ام یعنی فرمان‌برداری، موفق‌تر باشم، قطعاً به خاطر آموزش‌های خوب راهنما روزی فرمانده لایقی می‌شوم. و این در همه موارد صادق است. یک راهنما از فراز و نشیب‌های بسیاری عبور کرده تا به جایگاه راهنمایی رسیده و من احساس می‌کنم آلودگی‌ها، گره‌ها، مشکلات را در من می‌بیند و همه سعی‌اش بر این است تا رفع شود. و این رفع شدن، فرمان‌برداری من را می‌طلبد. اینکه بدون هیچ درشتی و عرض‌اندامی به عشقش پی ببرم و چشمی بگویم و اطاعت کنم.

کنگره یک سیستم است و این سیستم به‌خوبی کار می‌کند و به مشکل برنمی‌خورد و این به خاطر دانستن جایگاه‌های خودمان است هرکس به‌نوبه خویش، این باعث می‌شود همه کارها به‌خوبی انجام و جلسات در شعبات به‌خوبی برگزار شود. چون سلسله‌مراتب جایگاه‌ها شناخته‌شده و همه در جایگاه خدمتی خودشان فرمان‌برداران خوبی هستند. خواسته درونی هر شخصی رسیدن به قله فرماندهی است و چه چیز بهتر از فرمانده لایق بودن بر نیروهای درونی خودمان و رسیدن به حال خوش.

یک مصرف‌کننده زمانی این حال خوش را دیگر تجربه نمی‌کند که فرماندهی جسم و جانش را با دستان خودش به مواد مخدر می‌سپارد و این موضوع برای ما هم‌سفران و انسان‌های دیگر جور دیگری اتفاق می‌افتد. با تسلیم شدنمان در مقابل نیروهای اهریمنی، آن‌وقت است که دیگر عنان همه‌چیز از کف می‌رود و حال بد همیشه گریبان گیرمان است. ولی خداوند در این سیاهی نوری را به ما نشان داد و خواست فرمان‌بردار خوبی برای او و فرماندهان لایقی برای جسم و جانمان باشیم. شاید قبل کنگره هم خیلی از این کلمات را شنیده بودیم اما دقت کافی نکرده بودیم تا به معنی واقعی آن‌ها پی ببریم و اجرایشان کنیم و این‌یکی دیگر از معجزات کنگره برای ما هم‌سفران است که فرصتی پیدا می‌کنیم، در میان هیاهوی زندگی خود را بیابیم و این رسالت انسان است. و هر دستور جلسه کنگره گامی برای پیش رفتن در این مسیر است.

نویسنده و تایپ: هم‌سفر زینب