لژیون های درمان سیگار؛ ویلیام وایت؛ عدالت،آیا همه افراد در کنگره باهم برابرند؟

این دستور جلسه با کلمه عدالت شروع می‌شود.اول باید بدانیم عدالت به چه معناست.من قبل از ورود به کنگره بر اساس مطالبی که در تلویزیون می‌شنیدم و صحبت‌های دیگران،عدالت را با برابری یکی‌ می‌دانستم.در بعضی‌ مکتب‌های سیاسی هم همین‌گونه عدالت را معنا می‌کردند مثل مکتب کمونیسم.که اعتقاد به برابری همه افراد جامعه باهم داشت و هر شخص با هر تلاشی نمی‌توانست از سطحی بالاتر برود و دولت افراد را کنترل می‌کرد تا همه در یک سطح قرار داشته باشند و در انتها این برداشت غلط باعث فروپاشی یک قدرت جهانی شد.

اما رابطهٔ این دستور جلسه با سیگار،چند سالی‌ است که درمان سیگار در کنگره از اهمیت خاصی‌ پیداکرده است تا چائی که به افرادی که درمان سیگار را انجام نداده‌اند خدمت داده نمی‌شود حتی اگر سال‌ها از رهایی موادشان گذشته باشد.من فکر می‌کنم اگر ۲ نفر را در نظر بگیریم که هر دو سفر خوبی‌ داشته‌اند ولی‌ یکی‌ درمان سیگار را انجام داده ولی‌ دیگری همچنان سیگار مصرف می‌کند،شخصی‌ که سیگار را درمان کرده جهان‌بینی بسیار کامل‌تری دارد اولاً سلامتی‌ جسمش برایش مهم شده است و ارزش سلامتی‌ را بهتر درک کرده است ولی‌ کسی‌ که سیگار مصرف می‌کند همچنان دارد آسیب‌های شدیدی به جسم خود وارد می‌کند و همچنان مسئولیت سلامتی‌ خودش را نپذیرفته است،هنوز یکسری صفات که در اعتیاد وجود دارد درونش قدرت دارند .

شخصی‌ که در جهت درمان سیگار قدم برمی‌دارد فهمیده که سیگار به‌اندازهٔ مواد به جسم و روان آسیب وارد می‌کند و باید مسئولیت سلامتی‌اش را کامل به عهده بگیرد و برای رسیدن به تعادلی که مدنظر کنگره است باید حتماً درمان سیگار را انجام بدهد.همچنین به این معنی‌ است که آموزش‌ها را بهتر درک کرده ،دید بهتری دارد،نفس را بهتر شناخته،خواسته‌های نامعقول نفس را بهتر می‌شناسد و در کاربردی کردن آموزش‌هایش موفق‌تر است.قطعاً همچنین شخصی‌ می‌تواند خدمت‌گزار بهتری باشد،می‌تواند الگوی بهتری برای اطرافیان باشد و می‌تواند در جایگاه‌های بالاتر قرار بگیرد و خدمت کند و این عین عدالتی است که در کنگره و هستی جریان دارد.