مراسم پیمان و اهدای شال ایجنت جدید نمایندگی فردوسی و مراسم تولد مسافر محسن

اعلام سفر:

17 سال تخریب با انواع آنتی ایکس، آخرین آنتی ایکس مصرفی ۷ گرم شیره خوراکی، مدت سفر اول ۱۳ ماه و ۱۰ روز، به روش دی‌اس‌تی، داروی درمان شربت اوتی، راهنمای درمان آقای رحمان، مدت رهایی ۱۶ ماه، راهنمای عزیزم در گروه مرزبانی آقای کاظم

من آرزو می‌کنم که عشق و محبت در زندگی تمام شما عزیزان جاری شود.

سخنان ایجنت محترم نمایندگی فردوسی آقای کاظم:

سلام دوستان کاظم هستم یک مسافر:
محسن بیش از یک سالی است سفر دومی هست و از همان ابتدا تا حدودی خدمتگزار بوده و در مدت شش ماه که در دوره خدمت کلینیک هست، باهم خدمت می‌کردیم و خیلی چیزها از او آموختم و ازنظر من سعی می‌کند مسئولیتی که به او داده می‌شود را به بهترین شکل ممکن و باانرژی که دارد انجام دهد. البته همه ما یک نواقصی داریم. من به‌عنوان ایجنت نمایندگی و راهنمای گروه مرزبانی در اینجا هستم، راهنمای محترم ایشان آقای رحمان که در لژیون چهاردهم هستند، زحمات بسیاری کشیدند و از رحمان عزیز برای بیرون آمدن رهجویی که خدمتگزار است تشکر می‌کنم. محسن در لژیون مالی هم حضور دارد و در اندازه خودش حمایت مالی کرده است و گل‌ریزان هم در خدمت او بودیم و از مشارکت و شرکت در این مراسم‌ها استفاده کردیم.
امیدوارم محسن عزیز قدر این روزها را بداند؛ چراکه وقتی او به کنگره آمد کسانی بودند که خدمت می‌کردند و مرزبان بودند و چراغ این سقف روشن بود و امروز محسن برای اینکه حال خوش پایداری داشته باشد باید نقشی در روشن نگه‌داشتن این چراغ ایفا کند و خدمتگزار خوبی باشد.

چون محسن خودش خدمتگزار است می‌گویم: همیشه پشت سر هر خدمتگزاری در کنگره ۶۰ یک خانواده‌ای هست که شاید دیده هم نمی‌شوند ولی عشق و محبت آن خانواده همواره بدرقه راه این دوستان برای خدمت به کنگره ۶۰ است و محسن باید قدر آن را بداند. محسن باید بداند که آموزش در کنگره ۶۰، با پایان سفر اول تمام نشده و باید زندگی امروز او بازندگی گذشته‌اش تفاوت کند و آن ایدئال و تعادل و آرامشی که صحبت می‌کنیم، را پیدا کند و در مسیر هم بتواند خدمتگزار خوبی باشد.
من به محسن عزیز و همسفر محترم ایشان و به راهنمای محترمش آقای رحمان و کمک راهنمای محترم گروه خانواده تبریک می‌گویم و امیدوارم همواره مستدام، پایدار، شاد و با آرامش باشد و ان‌شاء‌الله با جیب پرپول و موفق و پایدار باشند.
سپاس‌گزارم

سخنان مسافر محسن:

سلام دوستان محسن هستم یک مسافر
واقعاً صحبت کردن در اینجا خیلی سخت و استرس‌آور است و به این جمع‌ها با این شور و شوق هنوز عادت نکردم.
خیلی ممنونم از آقای حکیمی که تشریف آوردند و اتفاق خوبی بود که در تولد من آمدند و خوشحالم که هستند و از آقای کاظم عزیز که الگوی من هستند بسیار تشکر می‌کنم. در ابتدای بدو ورودم به کنگره ۶۰ خیلی ایشان سختگیر بودند و می‌گفتند که باید در این ساعت حضورداشته باشی و باید این کارها را انجام دهی. من با خود می‌گفتم مگر دوره سربازی است، من به دلیل همین سختگیری‌ها و مسائل اصلاً سربازی نرفتم و با خود می‌گفتم اینجا دیگر کجاست؟!
پس از مدتی که از سفرم گذشت، دیدم که ایشان چقدر متین و مهربان هستند و برعکس اصلاً سختگیر نیستند. دوست عزیزی که من را با کنگره ۶۰ آشنا کرد به من می‌گفت؛ فقط باید در سیستم آموزشی کنگره ۶۰ قرار بگیری تا درمان شوی، اما من می‌خواستم که او فقط برای من دارو را بیاورد و به او می‌گفتم که قول می‌دهم سر ساعت و همان‌گونه که تو بگویی استفاده کنم و تمام‌کارها را انجام دهم اما این‌که بیایم در کنگره ۶۰ و من را بشناسند واقعاً برایم سخت و زشت است که بگویند فلانی اعتیاد دارد و در آن زمان از این قبیل مسائل و حرف‌ها بسیار در ذهن من می‌گذشت.

جا دارد اینجا از آقای مهدی کمک راهنمای محترم تشکر کنم چراکه بودن ایشان در اینجا برای من پیام خوبی در برداشت. زمانی که ایشان در اینجا حضور دارد من دیگر چه می‌توانم بگویم و بهانه‌ای بیاورم که مبادا من را دیگران بشناسند و بدانند که اعتیاد داشتم چراکه از ایشان شناخته‌شده‌تر که نبودم، اما بازهم پنهانی به کنگره ۶۰ دررفت و آمد بودم.
من با دوست عزیز دیگری که در یک مکان در زمان مصرف باهم بودیم، به کنگره ۶۰ آمدیم و هر کس از من سؤال می‌کرد که تو در اینجا چه می‌کنی، می‌گفتم من به‌عنوان همسفر ابوالفضل آمده‌ام تا او را ترک بدهم و طفلک به خاطر مصرف مواد مخدر زندگی‌اش در حال فروپاشی است من آمدم که مبادا او ازاینجا فرار کند و به خودش نیز سپرده بودم تا مرا همسفر خویش معرفی نماید.
کمک راهنمای خوبم آقای رحمان بسیار برای من زحمت کشیدند و اوایل ورودم ایشان باعث شد تا تصمیم من محکم‌تر و مصمم شود.
وقتی وارد لژیون ایشان شدم گفتند؛ فکر نمی‌کنم تو نیاز به درمان داشته باشی، کسی اینجا می‌آید که نیاز به درمان دارد و این حرف ایشان هیچ‌وقت از ذهن من پاک نشد.
بدین ترتیب من گفتم که نه من هم می‌خواهم مانند دیگران درمان شوم و سالم باشم و از این اسارت خارج شوم، در آخر لژیون گفتند که چیزهایی که مصرف می‌کردی، همه را بنویس و ما هم نوشتیم ودادیم و ابوالفضل در حدود ده گرم شیره را می‌کشید و من هفت گرم شیره به‌صورت خوراکی و کشیدنی مصرف می‌کردم.

در آخر لژیون به هردوی ما گفتند که یک گرم تریاک تهیه کنید و آن را تقسیم‌بر ده کنید، البته من ظهر همان روز قبل از آمدن به کنگره چند تا شیره نیم گرمی آماده کرده بودم، به این خیال که چون هفت گرم مصرف داشتم لااقل می‌گوید سه تا نیم گرم شیره بخور. آقا رحمان گفتند یک گرم اپیوم را ده قسمت کن و من گفتم آیا شما اشتباه نمی‌کنید چون من هفت گرم شیره می‌خورم و این مقدار به کجای من می‌رسد؟! و ایشان گفتند که خیر اشتباهی در کار نیست. درهرصورت ما رفتیم و به هم انرژی دادیم و طبق آن عمل کردیم.
در کنگره ۶۰ راهنما برای من به ‌مانند طنابی بود که او را برای رهایی و نجات گرفتم و درنهایت وقتی آموزش‌ها را فرابگیریم به نظر من این طناب و ریسمان دیگر توانائی نگه‌داشتن ما را ندارد و باید به زنجیر کنگره ۶۰ متصل بشویم.
من همواره سعی داشتم که کنگره ۶۰ و آموزش‌های آن را سرلوحه کار خویش قرار دهم و به خود کنگره ۶۰ وصل باشم تا اگر روزی راهنمای من نبود بتوانم باشم و بودنم صرف بودن راهنمای خودم نباشد بلکه به اینجا آمدنم به‌واسطه خود کنگره ۶۰ و این عزیزان با عشقی که در اینجا هستند باشد. چراکه واقعاً محبت دارند و یک روز که به کنگره ۶۰ نمی‌آیم سطح انرژی من پایین است.
در اینجا آدم‌ها آن‌قدر محبت دارند که با کوچک‌ترین کاری که انجام بدهی تا آخر قدردان تو هستند و معرفت و مردانگی و عشق وصف‌نشدنی دارند.
همسفر عزیزم در دوران مصرف من بسیار مورد ظلم و تنهایی زیادی قرار گرفت و به جهت دو شیفت کاری که داشتم و مسائل مختلف همیشه تنها بود و همین‌طور دخترم که شاید نقطه عطف زندگی من به خاطر او رقم خورد. در زمانی که او هفت‌سال داشت در مدرسه جشنی برگزار شده بود که در آخر باوجود تماس‌های مکرر همسرم و اصرار ایشان و این‌ که می‌گفت هیچ‌گاه در هیچ مراسم فرزندت حضور نداشتی و نمی‌دانی من و دخترت چه‌کار می‌کنیم در آن مراسم حضور پیدا کردم.

دیدم دختری در حال اجرای سرود است، در آنجا از همسرم پرسیدم که دختر ما کجاست؟! و همسرم گفت عزیزم دخترت همانی است که در حال اجرای سرود است و من آنجا واقعاً دختر خودم را نشناختم و هیچ‌وقت چهره او در ذهن من نبود و در طول این هفت سال که بزرگ شد من قد کشیدن و رشد کردن و بزرگ شدن و مدرسه رفتن او را متوجه نشدم و در بیرون که او را می‌دیدم با این لباس زیبای سرود و مقنعه نمی‌شناختم که این دختر من است، شاید بتوانم بگویم آن سرودی که آن روز دخترم اجرا کرد را بالغ‌بر هزار بار گوش کردم و به حال خود گریه کردم و بسیار من را متحول ساخت و با خود گفتم که توداری چه‌کار می‌کنی و این نقطه عطفی شد تا پیام کنگره ۶۰ به من برسد و وارد آن شدم.
از شما ممنون هستم که من را لایق دانسته و به من اعتماد کرده تا در جایگاه مرزبانی به شما عزیزان خدمت کنم.
من فقط به عشق شما است که در این جایگاه هستم و امیدوارم لبخند زندگی شما در روزهای آتی و در زمان سفر، محبتی که به فرزند و همسر خویش می‌کنید و آن نوری که در زندگی شما روشن می‌شود گوشه‌ای از زندگی من را فرابگیرد.
سپاس‌گزارم

سخنان کمک راهنمای محترم سرکار خانم سهیلا:

سلام دوستان سهیلا هستم کمک راهنمای یک همسفر
از لژیون یکم شعبه فردوسی این روز عزیز و قشنگ را به خانم شیرین و همسر ایشان و کمک راهنمای ایشان تبریک می‌گویم.
من معمولاً وقتی مراسم تولد هست تفعل می‌زنم، ببینم چه برای این عزیزان آمده است؛ عشق یعنی گذشتن از خویش و آنچه او به شما داده و پرواز در بیكران و یا اینكه گذشتن با آگاهی و باظرافت و پی بردن به جهان هستی كه در آن، ما و شما هر یك سهمی داریم، برای دادن محبت كه عصاره‌ی جان هر یك از ماست. این دو عزیز قدم به راهی گذاشتند که سراسر عشق و محبت است و در کنگره ۶۰ و یا منزل فرقی نمی‌کند.
کنگره ۶۰ این امکان و فرصت را فراهم کرده تا آرامش ازدست‌رفته را دوباره به زندگی و خانواده برگردانیم و عزیزان بایستی معنای عشق واقعی را در منزل، کنگره و جامعه که بخشی از آن خدمت است را تجربه و حس نمایند.
من به آقا محسن تبریک ویژه‌ایی هم برای خدمت مرزبانی می‌گویم و آرزو می‌کنم در این مسیر همچنان که در دیگر جاها موفق بودند، باشند و در جایگاه‌های بالا‌تر قرار گیرند و برای خانم ایشان نیز جایگاه‌های بالا‌تر را آرزو می‌کنم و بازهم برای ایشان آرزوی بهترین‌ها رادارم.
ممنونم

سخنان سرکار خانم شیرین همسفر محسن:

سلام دوستان شیرین هستم همسفر محسن
خدا را خیلی شکر می‌کنم که در این جایگاه قرار گرفتم، چراکه این مکان خیلی انرژی دارد. از تک‌تک شما عزیزان انرژی مثبت می‌گیرم.
اوایل که به کنگره ۶۰ می‌آمدم این مشکل را داشتم که سردرد می‌شدم و از همسرم که می‌پرسیدم، می‌گفت شاید چون آن‌قدر انرژی زیاد است و ظرفیت گنجایش آن را نداریم این اتفاق می‌افتد. بعد کم‌کم که آمدم، به انرژی دوستان عادت کردم و خودم هم توانستم به آن‌ها انرژی بدهم و کم‌کم سردرد من برطرف شد. مشکلات زیادی با همسرم داشتم که خودشان فرمودند. از تنهائی‌های من و شب‌بیدار ماندن‌ها و این‌که به خیال خود من را دور می‌زدند و من نمی‌فهمم. ولی در آخر این تنهائی‌ها و صبوری کردن به اینجا شد که ایشان وارد کنگره ۶۰ شدند و با اینجا آشنا شدم و من هم آمدم و با کمک راهنمای عزیزم آشنا شدم و از ایشان درس‌های خیلی زیادی گرفتم، ان‌شاءالله که این درس‌ها را بتوانم در زندگی کاربردی کنم.
این‌که می‌گویند کنگره ۶۰ یک دانشگاه است، درست می‌گویند و من در اینجا اصطلاحاتی به دست آوردم که شاید اگر در هر جای دیگری می‌رفتم، به دست نمی‌آوردم.
پدر و مادرم در این جمع حضور دارند، ان‌شاءالله هر کس که پدر و مادر دارد خدا حفظشان کند و هر که از دستشان داده خداوند ایشان را رحمت کند. برای من مهربان‌ترین پدر و مادر در روی زمین هستند و در تنهائی‌های من خیلی کمکم کردند و از پدر و مادرم تشکر می‌کنم و ان‌شاءالله رهایی هر چه زودتر پدرم را شاهد باشم.
از کمک راهنمای محترم همسرم آقای رحمان تشکر می‌کنم به خاطر کمک‌های که به همسرم کردند.
همیشه از کودکی آرزو داشتم با مردی که ازدواج می‌کنم که لباس سر‌تا‌پا سفید بپوشد؛ وقتی با همسرم ازدواج‌کرده بودم به ایشان که می‌گفتم لباس سفید بپوش، قبول نمی‌کردند تا این‌طور شد که ایشان به کنگره ۶۰ آمد و در جایگاه مرزبانی قرار گرفت و لباس سر‌تا‌پا سفید پوشیدند و خواسته‌ام اجرائی شد و این جایگاه را به او تبریک می‌گویم و به وجودش واقعاً افتخار می‌کنم.
من متنی برای مسافر آماده کردم که تقدیمش می‌کنم:
(با خیالی به رؤیا می‌رویم با وهمی غوطه‌ور می‌شویم به خواب می‌رویم با فریبی دروغی ریایی
بیدار نمی‌شویم مگر روحمان از جنس رؤیا باشد و خیالمان از جنس عشق و خاکمان برای آسمان
شهر رهایی عشق درگرو چشم‌هایی است که زودتر به گریه می‌رسند و راه هموار رهایی دشوارترین كلید بوسه است
کویر پرغبار در دست‌های ابر پرپر می‌شود وقتی لبانت نامم را در گوش باد زمزمه می‌کنند ...)

سخنان کمک راهنمای محترم آقای رحمان:

سلام دوستان رحمان هستم کمک راهنمای یک مسافر
من هم به سهم خودم این تولد را تبریک می‌گویم و به محسن عزیز جایگاه جدیدش را تبریک می‌گویم. در ارتباط با محسن چند نکته که می‌تواند پیامی هم باشد بیان می‌کنم؛ محسن زمانی که وارد کنگره ۶۰ شد و در گفته‌های خودش هم بود شاید خیلی نیاز مالی نداشت ولی می‌دانست به دنبال چه هست و تمام فکر و ذکر و هدفش رسیدن به رهایی بود و خدا را شکر بدون هیچ حاشیه‌ای به رهایی رسید. خوشحالم از این بابت که باعث افتخار همسر و فرزندانش قرارگرفته است.
سپاس‌گزارم