English Version
English

چشمه‌ی جوشان، شعری از مسافر یاور مهربان

چشمه‌ی جوشان، شعری از مسافر یاور مهربان

 

         

مشکــلِ انــسان که بـا تــدبیـر آسان می‌شـود    

      

بی جهت هنگامِ دشـواری هراسـان می‌شود 

کلّ هستی هــست در فرمــان و عــزمِ کردگار

 

حرکتِ گیــتی منظّـم طـبقِ فـرمــان می‌شود

خـالـــقِ یـکتـــا جـهـانـی را هــدفمنـــد آفریـــد

 

بـا هــدف ابـری ببــارد یا که طوفـان می‌شود  

بستــه انسان در ازل پیـمانِ با معبودِ خـویــش

 

گـر بــه دانائـی رسد مشمولِ پیمان می‌شود

چــون خـدا از روحِ خــود در پیکرِ انـسـان دمـیـد

 

هرکه یـابد معرفــت مجـذوبِ یــزدان می‌شود

کلِّ مــخلــوقات بــا اضـدادِ خـود مـعنی دهنــد

 

کس که از ظلمت گریزد اهلِ عرفان می‌شود

کی بیندیشد کسی جز خویشتن بر نفعِ کـس؟

 

بینِ محنتها چه کس دلسوز انسان می‌شود؟

چشمه‌ی جــوشــان و پویا می‌رسد بر جویبـار

 

جویـباران جمع و یـک رود خـروشان می‌شود

قطره در رودِ خروشان می‌شود واصل به بحـر

  حاصــلِ تبـخیــرِ دریـــا ابــر و بــاران می‌شود

در مسـیـــرِ روشنـــائی بـــا تـــوکّل کـن سفـر 

  بیـنِ حرکت انـدک انـدک ره نمـــایان می‌شود

ره بلـــد را بــــرگـزیـــن و رهــنـــمایِ راه کـــن

  رهروِ بـی رهنمـــا حـتمــا پشیمــان می‌شود

راستـی را پیشه کن یـاور مـگو جـز شعرِ حـق

  چشمه‌ی‌ذوقِ‌تو‌هرگاهی‌که‌جوشان‌می‌شود

 

   

 

سراینده: مسافر یاور مهربان

 

         

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .