(دیدبانان) شعری از مسافر یاور مهربان

خوشا آنانکه که دور ازخشم و کینند 

مقیـــمِ کویِ ایمــــان و یقیـننـــد   

همیشـــه در مسیـــرِ مستقیـــمنــد 

چو انسان هایِ نیکو در زمینـنــد 

چنــــان احیــــاگـــرِ انسان دژاکـــام

ســــزاوار هـــزاران آفـــرینــنـــد     

تمــامِ یــــاورانش ، دیــــده‌بـــانـــان 

به جـــایش ناظران و جانشیننـد

چنـــان چشمانِ حـــق بینِ مهندس 

 عقـابـــان برفــــراز و تیـزبیننـــد    

 درود و آفـــریـن بردیــــده بـــانـــان 

چه انســـانهای خوب و نازنیننـد   

 درودِ حـــق بــــر آن آمـــوزگــــاران 

که شاگـــردانِ آنــان بهترینـنـــد    

 اگـــرچه ادّعــــای دیــــن نـــدارنــد 

ولیــکن مجــریِ قـرآن و دیننـــد     

خوشـــا (یاور) برآنـانی که یک عمر 

چـــو آنــان یاورِ مستضعفینـنــد