در ابتدا هفته راهنما را خدمت اولین راهنمای کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس دژاکام تبریک عرض می‌کنم، همچنین عرض تبریک خدمت تمامی راهنمایان کنگره ۶۰ بخصوص راهنمایان نمایندگی سهروردی اصفهان و امیدوارم که برکات خدمت این عزیزان همچون رودهای خروشان در زندگی این عزیزان جاری و ساری باشد. در نوشتارهای کنگره می‌خوانیم اصل پذیرفته شده کمک یک فرد رها شده از دام اعتیاد، به فرد در حال مصرف مواد مخدر می‌باشد، به شخصی که به عنوان کمک کننده در کنگره از او نام برده می‌شود، راهنما گفته می‌شود.
در تمامی دنیا دو گروه به درمان یا ترک مصرف کنندگان کمک می‌کنند و یا بهتر است بگوییم دو گروه در این میان به رسمیت شناخته شده‌اند. گروه اول متخصصین آکادمیک هستند مثل پزشکان متخصص و روانپزشکان که ممکن است دوره‌های تخصصی را نیز در مورد اعتیاد گذرانده باشند. گروه دوم کسانی هستند که خود تجربه مصرف مواد مخدر را داشته و از آن رها شده‌اند، که راهنمایان کنگره ۶۰ در گروه دوم جای دارند. در کنگره ۶۰ اینکه شخصی به این جایگاه برسد، صرفاً سابقه مصرف مواد مخدر کفایت نمی‌کند در واقع برای ورود به این جایگاه چنین سابقه‌ای اصل مهمی است اما در ادامه مراحل بسیار سخت و دشواری را شخص خواستار این جایگاه باید طی کند.
اولین شرط برای ورود به این جایگاه درمان شدن شخص فقط به روش و متد کنگره ۶۰ می‌باشد، چرا که برای به تعادل رسیدن در شخص درمان شده، فقط درمان به روش تدریجی و پله‌ای کنگره که در اصطلاح به آن روش دی‌اس‌تی می‌گویند امکان‌پذیر می‌باشد. تمام کسانی که در کنگره خواستار جایگاه راهنمای هستند باید آموزش‌های لازم را ببینند، اما موضوع مهمتری که برای این جایگاه بایستی باشد عشق است، عشق کمک به دیگران، عشق کمک به هم دردان و انسان‌های در بند اعتیاد و وقتی که این موضوع با علم و آموزش در آمیزد جایگاهی بوجود می‌آید که شاید در هیچ مکانی نتوان آن را تجربه کرد.
در نوشتارهای کنگره آمده که ما برای آموزش و خدمت قدم به حیات نهاده‌ایم، که در ابتدا آموزش درست باید انجام گیرد تا در ادامه بتوان خدمتی که برمبنای عمل سالم است را به اجرا در آورد. جایگاه راهنما در مقابله با رهجو، جایگاه استادی، معلمی و مربی است و این جایگاه را نمی‌توان با جایگاه دوست و رفیق مقایسه کرد، اما این که ما چقدر این جایگاه را قدر بدانیم و شاکر آن باشیم بستگی به درک و برداشت ما دارد. شکرگزاری شکل‌های گوناگون دارد، خواه این شکرگزاری در برابر خداوند باشد، خواه در برابر مخلوقی که وسیله این کار قرار گرفته است، زیرا حق شکرگزاری خداوند این است که از کسی که آن نعمت به دست او جاری شده است تشکر و سپاسگزاری کنیم.
تشکر از انسان‌هایی که به ما خدمتی کرده‌اند و یا واسطه نعمتی شده‌اند، زیرا تشکر از دیگر انسان‌ها تشکر از خالق تلقی می‌شود. تشکر و قدردانی به سه شکل می‌توان بروز نماییم، تشکر قلبی، یعنی تصور و یادآوری درونی، تشکر زبانی، یعنی بازگویی در مقام تشکر، تشکر و قدرشناسی، رفتاری یا عملی که با بخشش و گذشت جلوه می‌کند. اما این که ما به چه شکل قدردان نعمت‌هایی که هستی در اختیار ما قرار داده باشیم بستگی به میزان آگاهی و دانایی ما دارد، نفس عمل بسیار مهم است که آیا ما سنت حسنه شکرگزاری و سپاسگزاری را یاد گرفته‌ایم یا نه!!!! امیدوارم که خداوند توفیق شکرگزاری را به ما عطا بفرماید. با سپاس فراوان از خدمتگزاران قسمت سایت نمایندگی سهروردی
نوشته: راهنمای محترم مسافر امین
تایپ و ویراستاری: مسافر ابراهیم ل4
تنظیم و ارسال: مرزبان خبری مسافر رسول
- تعداد بازدید از این مطلب :
907