English Version
English

گروه خانواده_ علمی که تجربه شده باشد سندی است بدون نقص

گروه خانواده_ علمی که تجربه شده باشد سندی است بدون نقص

مقاله چهارم: اعتیاد، درمان و راهکار‌های مناسب
کنگره ۶۰ معتقد است که اعتیاد جایگزینی مزمن است و اعتیاد مسمومیت یا بیماری مزمن نیست در این مقاله مسئله بیماری فقط از نظر جسم و فیزیولوژی مورد بررسی قرار گرفته است.

طبق تعریفی که متخصصین اعتیاد بیان می‌کنند؛

۱_ اعتیاد مسمومیت مزمن است. 
۲_ اعتیاد وابستگی دارویی یا وابستگی مواد مخدر است. 

اما چرا اعتیاد مسمومیت مزمن نیست؟ 

چون وقتی مسئله مسموميت مطرح می‌شود عنوان سم به میان میاد و وقتی چنین شد
به دنبال سم‌زدایی می‌رویم؛ باید گفت که مواد مخدر اصلا سم نیست، مثلاً هروئین با نام علمی دی‌استیل‌مرفین هر روز در امور پزشکی به عنوان دارویی مفید استفاده می‌شود.
تریاک هم شامل مرفین، کدئین و پاپاورین و ... در پزشکی استفاده می‌شود یا در حشیش ماده‌ای به نام THC  وجود دارد که در گذشته در پزشکی  مصرف ویژه‌ای داشته است؛ این‌مواد اگر زیاد مصرف شوند مثل سم عمل می‌کنند. هر گونه ماده‌ خارجی (به صورت گاز، مایع، جامداز هر طریق وارد جسم گردد و جسم را از تعادل طبیعی خارج نماید و به سمت مرگ سوق دهد، سم تلقی می‌گردد. بنابراین اگر کسی دچار مارگزیدگی شد نیاز به سم‌زدایی دارد یا کسی که به تریاک عادت ندارد اگر یک گرم تریاک بخورد برای او اثر کشنده و یا سمی دارد و باید سریعاً عمل سم‌زدایی انجام گیرد.

مثلاً شخصی ۲ سال تا ۸ واحد مرفین در بیمارستان به اون  تزریق می‌شود، اگر پزشکان  بخواهند مرفین او را قطع کنند باید چکار کنند؟
الف: آیا او را سم‌زدایی می‌کنند؟
ب: آیا مرفین مصرفی او را تیپر (کاهش تدریجی) می‌کنند؟ 
این‌جا بحث ما علمی و با فیزیولوژی انسان است ما با بحث عامیانه مواد کاری نداریم.
مثلاً تریاک یک اسم عامیانه یا قراردادی برای یک مجموعه دارویی شامل مرفین، کدئین، نارکوتین و ... که ترکیب خیلی وحشتناک از داروهایی قوی و آرام‌بخش و.... است، اگر به اسم تریاک توجه می‌شد، مسئله خیلی راحت حل می‌شد.
اگر تریاک و هروئین سم بود، نباید در امور پزشکی استفاده می‌شد اما این مواد در پزشکی کاربرد زیادی دارد و سم‌هایی هستند که ما دانسته به خورد انسان می‌دهیم. (علمی که تجربه شده باشد سندی است بدون نقص )

برای درمان اعتیاد یک راه وجود دارد؛ آن‌هم صراط مستقیم است. برای رسیدن به هدف ۳ نکته مهم است: مبدأ، مقصد و هدف. 
مبدأ: وجود سم یا مواد مخدر در جسم بیمار
مقصد: خارج کردن سم از جسم بیمار به روش‌های گوناگون
هدف: منفی بودن آزمایش ادرار که نشانه خارج شدن سم از بدن است.
اگر علم پزشکی برمبنای تجربه عمل می‌کند،
پس چرا این با تجربه همیشه با شکست مواجه شده است؟ شکست خوردگان همیشه می‌گویند: اعتیاد درمان ندارد.
اعتیاد جایگزینی مزمن است؛ یعنی مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد مخدر یا شبه‌افیونی و طبیعی درون جسم انسان یا فرد مصرف‌کننده شده است. برای درمان اعتیاد در قسمت
جسم مبدا، مقصد، هدف را به گونه‌ای دیگر طرح می‌کنیم.
مبدأ: تعیین میزان تخریب در سیستم‌های شبه‌افیونی
مقصد: بازسازی سیستم‌های شبه‌افیونی در مدت ۱۱ ماه
هدف: برطرف شدن مشکلات روحی و روانی و رسیدن به تعادل و جلوگیری از بازگشت مجدد.

اعتیاد جایگزینی مزمن است، یعنی مواد مخدر ‌بیرونی چه گیاهی و چه شیمیایی و حتی الکل جایگزین مواد مخدر و یا مواد شبه‌افیونی طبیعی جسم انسان یا فرد مصرف‌کننده شده است، برای مثال: مواد مخدری مثل تریاک و هروئین، جایگزین مواد طبیعی بدن انسان مثل دینورفین شده‌اند که چندین برابر مرفین قدرت دارد و یا اندورفین و انکفالین به‌طور کلی این مخدرهای بیرونی جایگزین تمامی سیستم‌های تولیدکننده طبیعی جسم فرد مصرف‌کننده که می‌توان آن را سیستم بیوشیمی افیونی نام نهاد شده‌اند.
تجربه نشان داده است، برای ترمیم این سیستم‌ها حدواً یازده ماه زمان لازم است آن هم با روش صحیح؛ زیرا بیش از ۹۵ درصد حالت عدم تعادل فرد مصرف‌کننده و عودهای مکرر پس از قطع مواد با سم‌زدایی مربوط به این قسمت‌ها می‌باشد. بنابراین برای درمان اعتیاد در قسمت جسم؛ مبدا، مقصد و هدف را به گونه‌ای دیگر طرح می‌کنیم:
۱_ مبدأ یا تشخیص: تعیین میزان تخریب سیستم‌های شبه‌افیونی جسم.
۲_ مقصد: بازسازی سیستم‌های  شبه‌افیونی جسم در طول یازده ماه.
۳_ هدف: برطرف‌شدن مشکلات روانی و روحی و رسیدن به تعادل و جلو گیری از عودهای مجدد.
درمان اعتیاد از دیدگاه کنگره ۶۰ به طور کلی سه مولفه دارد:
جسم، روان و جهان‌بینی
اگر فردی بیش از یک سال به طور روزانه و مرتب مواد مخدر استفاده نماید در سیستم‌های بیوشیمی و شبه‌افیونی جسم خود تخریب ایجاد نموده و مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد مخدر درونی جسم او گردیده است و دراثر قطع مصرف مواد مخدر به دلیل این که مواد شبه‌افیونی دچار مشکل شده اختلالاتی در جسم او به وجود می‌آید، اين عکس‌العمل‌ها شامل دو گروه عمده‌اند که نقطه کور درمان یا ترک اعتیادهای ناموفق و متداول امروزی در آن‌ها تبلور میابد.
۱_ عکس العملهای آشکار
۲_ عکس العملهای پنهان 

عکس‌العمل‌های آشکار

در صورت نرسیدن مواد مخدر، هم خانوادهای تریاک و مشابه آن به شخص مصرف‌کننده و یا قطع ناگهانی مواد مخدر مصرفی در جسم مصرف‌کننده ظاهر می‌شود؛ بسته به نوع مواد مصرفی و مقدار آن به آرامی شروع می‌شوند و بعد از ۲۴ ساعت به اوج می‌رسند. شامل:

عطسه های پی‌درپی، بی‌خوابی، پرش پا، آبریزش بینی، استخوان درد، عرق کردن، اسهال، خمیازه‌های پشت‌سر‌هم، گرفتگی عضلات پا و گردن.
برای درمان در این مرحله از روش‌های استفاده می‌شود که در درمان قطعی اعتیاد چندان اهمیتی ندارد و مخرب نیز هستند.
روش‌هایی که اکنون اعمال می‌شود عبارتند از:
۱_ از طریق پزشک با استفاده از دارو به مدت یک تا دو هفته
۲_ از طریق طب سوزنی یا روش‌های حاشیه‌ای همراه با دارو
۳_ از طریق کاهش مواد مخدر مصرفی در یک یا دو هفته روش سنتی
۴_ از طریق روشهای خشن و قوه قهریه، مثل شلاق درمانی، زندان درمانی در منزل، بستن فرد مصرف‌کننده با طناب
۵_ از طریق سقوط آزاد یا قطع ناگهانی و داوطلبانه مواد مخدر
۷_ از طریق ورزش درمانی، موزیک درمانی، جادو درمانی، جن درمانی و....

عکس‌العمل‌های پنهان: 

این مرحله که حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین مرحله درمان اعتیاد بوده  و همیشه از چشم متخصصان پنهان مانده است و اگر هم پنهان نبوده به آن توجه جدی نمی‌کردند. برای مثال؛ کسی که در مرحله نخست دچار اسهال شدید گردیده و دل‌پیچه دارد و به‌طرف توالت می‌رود در این شرایط هرگز افسردگی را حس نمی‌کند.
این مشکلات عبارتند از: افسردگی، ناامیدی، گوشه‌گیری، عدم میل به زندگی، تنبلی، بی‌خوابی، زود خسته شدن، کم حوصلگی، گریه‌کردن، کند ذهنی، فراموشی و بیدارشدن میل جنسی.
درمان در مرحله عکس‌العمل‌های پنهان به یک روش ولی؛ با دو نوع ماده مصرفی انجام می‌گیرد:
۱_ استفاده از یک داروی جایگزین مناسب استاندارد
۲_ استفاده از خود ماده مخدر
در استفاده از خود ماده مخدر ابتدا میزان مصرف روزانه و دفعات مصرف در طول ۲۴ ساعت ظرف حداکثر یک‌ هفته مشخص می‌گردد. ما نباید مقدار مصرف اولیه یا دفعات مصرف آن را کمتر از میزان مصرف واقعی شخص بگیریم؛ چون تعادل شخص با شروع درمان بهم می‌ریزد و ادامه راه مشکل خواهد شد.
میزان کاهش: 
در مجموع میزان کاهش بایستی حدوداً ۲۰ درصد مرحله قبلی باشد و اگر تعداد دفعات مصرف روزانه بیش از یک بار باشد، ظرف مدت پنج‌ونیم ماه به نقطه یکبار مصرف در روز می‌رسیم و کلیه دفعات مصرف به ترتیب اولویت‌بندی و حذف می‌گردند. 

(مقاله مهندس حسین دژاکام، منتشر شده در ماهنامه "همراه"، مربوط به ستاد مبارزه با مواد مخدر اردیبهشت ماه ۱۳۸۴)

تهیه مطلب: همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

ویراستاری و ارسال مطلب: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم) 

همسفران نمایندگی بیستون (کرمانشاه)

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .