مقام و جایگاه با عظمت راهنما

مشارکت همسفر افسانه:

در شگفتم حالا که تصمیم گرفته‌ام احساس قلبی خودم را درباره‌ی مهمترین موضوع بیان کنم نه ذهن و نه قلم هیچ‌کدام مرا یاری نمی‌کنند. 

چرا قلمی که خداوند در کتابش به آن قسم یاد کرده، احساسم را بر روی کاغذ به نگارش در نمی‌آورد؟!

به قدری این مقام و جایگاه با عظمت است که قلم به خود اجازه نمی‌دهد تا مسئولیت بر عهده بگیرد و احساس قلبم را به نگارش درآورد.

استاد بزرگوارم تو را به چه مانند کنم؟ دل دریایی تو لبریز از آرامش است، همچون کوه استوار در برابر حوادث روزگار  ایستاده‌ای و چون ابر، باران پر شکوه معرفتت را بر چمن‌های دشت دانش آموختگی فرو می‌ریزی و خورشید نگاهت، گرما بخش وجود ما و حرارت‌بخش کلبه سرد یأس، ناامیدی و ارمغان شور و شعف است، غنچه تبسمی که از گلستان لب‌های تو می‌روید طراوت لحظه‌های ابهام و زیبایی‌بخش خانه‌ وجود ماست.

کلام روح‌بخش و دل‌نشین تو موسیقی دل‌نوازی است که بر گوش جان می‌نشیند و آهنگ زندگی را به شور در می‌آورد. بی‌منت، با عشق و محبت خدمت کردن و صبر و ایمان را از پیامبران به ارث برده‌ای.

تو روشنایی بخش تاریکی جان هستی و ظلمت اندیشه را نور می‌بخشی.

و ما یستوی الاعلی و البصیر، و لا الظلمات و لا النور 

و هرگز کافر تاریک‌ جان کوراندیش، با مؤمن اندیشمند خوش‌بینش یکسان نیست و هیچ‌گاه ظلمت با نور یکسان نخواهد بود. 

در مقابل این همه عظمت و شکوه تو مرا نه توان سپاس و نه کلام وصف است.

سلامت گفتم پیامم دادی و پیامت چراغ راه زندگی‌ام شد و مرا به سرزمین نور و آگاهی هدایت کرد، ای آیینه‌ تمام‌نمای عشق و محبت و ایثار و ای پروردگار کوچک قلبم که خداوند بزرگ این رسالت را بر دوش پرتوان تو نهاد، هر روزت مبارک باد.

به سهم خودم این هفته مبارک را به بنیان کنگره ۶۰ و یکایک راهنمایان خستگی‌ناپذیر تبریک می‌گویم و از خداوند می‌خواهم که بالاترین جایگاه‌ها را نصیب دل پرمهرتان بگرداند.

 

مشارکت همسفر سمیه:

ابتدا هفته پرشکوه راهنما را به بنیان کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس و خانواده محترم‌شان تبریک عرض می‌کنم، هم‌چنین به همه‌ راهنمایان این سیستم به‌ خصوص به راهنمای عزیز و دوست‌ داشتنی خودم تبریک می‌گویم.

هفته راهنما یادآور روزی است که من قدم به مکان مقدس کنگره گذاشتم، زمانی‌که وارد کنگره شدم پر از اضطراب، ترس، ناامیدی و عدم اعتماد‌ به‌ نفس بودم با ناراحتی روی یکی از صندلی‌ها نشستم و باخودم زمزمه می‌کردم که چرا من باید اینجا باشم و وقتم را تلف کنم؟ اما چند لحظه‌ای نگذشت که مشارکت دوستان و راهنمایان عزیز شروع شد و من خیلی خوب گوش می‌دادم، واقعا لذت می‌بردم و با خودم می‌گفتم که چقدر زیبا سخن می‌گویند و ندای درونی‌ای به من می‌گفت: اینجا همان جاییست که باید باشی. وقتی راهنمایم را دیدم با آرامش بی‌مثالش مرا شیفته خود کرد، فقط یک حس زیبا و غیرقابل وصف در وجود من شکل گرفت و این‌گونه بود که من با او پیوند خوردم و از ته دل و با تمام وجودم دوستش دارم. تنها شخصی بود که دوست داشتم ساعت‌ها برایم صحبت کند تا سراپا گوش شوم و از صحبت‌های ناب و آموزش‌های ناب‌ترش بهره ببرم.

راهنما باران بی منتی است که رهجویانش را به آغوش می‌کشد، بذر امید را در زندگی‌شان می‌کارد، سیرابشان می‌کند و از عصاره جان خود به ایشان می‌دهد تا جان دوباره بگیرند، آموزش بگیرند تا عشق، گذشت، مهربانی، صبر و امید را یاد بگیرند.

راهنمای عزیزم امیدوارم بتوانم آموزش‌های نابتان را عملی کنم و رهجوی لایقی برای شما فرشته زمینی باشم و بتوانم جواب زحمات شما را با گرفتن شال زیبای راهنمایی، بدهم و ذره‌ای از این همه خوبی و عشق جبران نشدنی شما را جواب دهم.

نازنینم به خاطر این همه زحمات فراوان و بی‌دریغتان دعای خیرم را بدرقه راهتان می‌کنم تا همیشه سربلند، پایدار و استوار بمانید.

 

مشارکت همسفر معصومه:

از آغاز آفرینش انسان، فکر و فکرت در نهاد انسان نهادینه شد و یک راهنما برای هدایت فرستاده شد.

گاه راهنمایمان رب بخشایش‌گر بود، 

گاه معلم و گاه یک راهنما برای دور برگردان از جهت فرع بود.

راهنما مانند بارانی است که بی‌منت همه را سیراب می‌کند و جان دوباره می‌بخشد.

راهنمای عزیزم از این‌که بی‌منت برای ما زحمت می‌کشید و صادقانه و دوستانه ما را در این روزهای سخت یاری می‌کنید و با تمام وجود خود به ما عشق می‌ورزید نهایت تشکر را دارم.

واژه‌ای بر زبانم، مگر سپاس و قدردانی از شما جاری نیست. خداوند را شاکرم بابت این‌که راهنمایی چون شما را بر سر راهم قرار داد تا درست زندگی کردن را بیاموزم.

همیشه و در هر شرایطی یک لبخندی ناز در صورت زیبایتان نقش بسته است و این لبخند شما بارانی پر طروات است که بر روح خسته‌ام می‌بارد.