در ابتدا تبریک میگویم به استاد راهنمای همه اعضای کنگره ۶۰، جناب آقای مهندس دژاکام و خدمت سرکار خانم آنی بزرگ و استاد امین، خانم آنی کماندار و همه عزیزانی که در کسوت راهنمایی در کل کشور در شعب مختلف خدمت میکنند. همچنین به راهنمای خودم تبریک میگویم؛ خانم ندا عزیزم و برای ایشان آرزوی سلامتی و تندرستی و حال خوش میکنم.
یادگرفتن هیچ علمی بدون معلم امکانپذیر نیست. این علم راستین در کنگره ۶۰ توسط استاد راهنمای ما به ما منتقل میشود، پس ما باید قدر این فرصت پیشآمده را بدانیم و از این لحظهها و ثانیهها از راهنماهایمان نهایت آموزش و درس را فرابگیریم درواقع شاکر باشیم و از این ثانیهها بهخوبی بهره بگیریم.
مهمترین و زیباترین اتفاقی که در دوره راهنمایی میافتد این هست که در اثر تکرار مطالب جهانبینی و تلاش برای ابتدا فهم آن مطالب و سپس تفهیم آنها، انسان مفاهیمی را آموزش میبیند که بهواسطه تکرار فراموش نمیشوند و چون در حال انتقال به دیگران هست خود هم در به اجرا درآوردن آنها تلاش میکند. از طرفی خدمت به دیگران برای اینکه تجربیات خوبی از سفر در کنگره داشته باشند و شادی و آرامش را با آموزشهای کنگره ۶۰ تجربه کنند شیرین و دلپذیر است.
جایگاه راهنمایی مثل بقیه جایگاههای خدمتی دیگر در کنگره ۶۰ موهبت بزرگ یادگیری را به همراه دارد. در واقع یک فرصت بسیار ارزشمند است برای رسیدن به خود.
در مسیر راهنمایی کسی که بخواهد یک شخم اساسی به درون خود، صفات و ویژگیهای خود میزند و آنچه لازم است برداشت میکند؛ کافی است که این کار را با چشمها و گوشهای باز انجام بدهد. این شخمزدن برای کسی که به خدمتی که انجام میدهد آگاه باشد لازم است و نتیجه بسیار خوبی خواهد داشت. به عبارتی در این جایگاه هم مثل جایگاههای دیگر، انسان با خود واقعی خودش روبرو میشود.
من فکر میکنم اگر خدمتی در کنگره انجام میدهیم باید تمام خودمان را برای آن بگذاریم؛ نه افتانوخیزان، حتماً با تمام وجود و با تمام انرژی خود آن کار را انجام دهیم و مطمئن باشیم آن خدمت برای ما لازم است و کاری که انجام میدهیم، تبعات و اثرات خوبی برای خود ما، شخصیت ما و شناخت ضعف و قوت ما دارد.
امیدوارم قدر آموزشهای کنگره و اساتید خود را بدانیم. استاد امین همیشه تأکید میکنند عشق به انجامها مهم است و میفرمایند اگر کاری را با عشق انجام دهیم قطعاً به تلاش نزدیک میشویم در غیر این صورت چیزی نیست جز تقلا و دستوپازدن و قطعاً این تقلا و دستوپازدن هیچ ارمغانی جز خستگی و درماندگی برای ما ندارد.
به نظر من خدمتهایی که در کنگره ۶۰، وجود دارد همه پرخیروبرکت است؛ اما جایگاه راهنمایی از همه پر خیرتر و پربرکتتر است و آموزش گرفتن در این جایگاه متفاوت است. راهنما بودن یعنی عشق بلاعوض، راهنما عاشق خدمت است و در مقابل آن هیچ توقعی ندارد چرا که عاشق را حساب با عشق است با معشوق چه حساب دارد؟
نویسنده: راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
ویراستاری: همسفر شهرزاد رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی ابوریحان
- تعداد بازدید از این مطلب :
176