آفرینش هدفمند در هستی

وادی اول درمورد تفکر بود؛ با تفکر ساختارها آغاز می‌شود و بدون تفکر هر چه هست رو به زوال می‌رود. در ادامه تلاش و کوشش برای آن تفکر است تا بتوانیم به هدف برسیم. در وادی دوم گفته می‌شود هیچ موجودی بی‌هدف آفریده نشده است.
هیچ چیزی بدون دلیل و بیهوده خلق نشده است؛ مثلا اگر تاریکی نباشد روشنایی معنا پیدا نمی‌کند و اگر بدی نباشد خوبی نمایان نمی‌شود. اگر زشتی نباشد زیبایی عرض اندام نمی‌کند. اگر جهل نباشد دانایی مفهومی ندارد پس چیزهایی که خداوند خلق کرده است با تفکر و اندیشه درست بوده است؛ یعنی هر چیزی و هر موجودی با دلیل خلق شده است.
انسان جاری است و می‌تواند با تکرار و تمرین از ضد‌ارزش‌ها به سمت ارزش‌ها برود؛ یعنی اگر مشکلی برایش پیش می‌آید آن مشکل را درون خود جست‌وجو کند؛ پس وقتی که آن مشکل را حل کرد می‌فهمد که خداوند چه نیرویی را در درونش نهاده تا از عهده بزرگ‌ترین مشکلات و سخت‌ترین آن‌ها بر‌آید.
موقع خلق شدن انسان قدرت مطلق «خداوند» آن را بین دو راهی قرار می‌دهد که یکی تاریکی و دیگری روشنایی است که اصولاً انسان اول تاریکی را تجربه می‌کند تا به روشنایی برسد. وقتی تاریکی‌ها را طی می‌کند از خیلی از گذرگاه‌های سخت عبور می‌کند که وقتی از این گذرگاه به آسانی عبور کرد به آرامش خواهد رسید؛ پس من انسان بی‌دلیل خلق نشده‌ام. من خلق شده‌ام تا تجربه کنم تاریکی‌ها و روشنایی‌ها را و با اندیشه و تفکر صحیح به روشنایی‌ها برسم؛ آری هیچ مخلوقی بی‌دلیل آفریده نشده است.
حتی بی‌ارزش‌ترین چیزها اگر در آن تفکر کنیم خواهیم دید که چه فواید زیادی دارند؛ مثلاً تمام حشرات، حیوانات و حتی گیاهان از آفریده‌های خداوند هستند که بسیار برای انسان و جهان هستی مفید هستند. من به عنوان مادر، همسر، خواهر یا دختر خانواده آنقدر ارزش و مقام دارم که بتوانم دنیایی را تغییر بدهم.

شادی، عشق، محبت به خانواده‌ام هدیه کنم آنقدر وجودم باارزش است که پایه و ستون خانواده باشم. می‌توانم به خود ببالم، به آفریدگارم ببالم؛ زیرا می‌دانم مرا بیهوده نیافریده است و مسئولیتی که بر دوش دارم مرا قدرتمند می‌کند.
تمام موجودات هستی برای کاری آفریده شده‌اند تا به هستی برای ادامه حیات کمک کنند؛مثلاً حیوانات درنده برای حیوانات اهلی و علف‌خوار به ظاهر حکم نیروی مخرب را دارند ولی باعث می‌شوند تا کم‌تحرک نباشند و وقت فرار کردن چربی‌ها‌یشان از بین رفته و باعث سلامتی آن‌ها است که برای هستی مفید است. از خداوند شاکرم که من و هستی و همه موجودات را بیهوده نیافریده است.

نویسنده: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر فاطمه از لژیون دوازدهم

ویرایش و ارسال مطلب: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر تارا از لژیون پنجم

عکاس و مرزبان خبری: همسفر نرجس