همه مطالب در درون و برون ماست

همسفر الهام در مورد دستور جلسه هفتگی: «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در مقاله‌ای نوشتند:

سلام دوستان الهام هستم یک سلام دوستان 

 به نام قدرت مطلق الله

مقدمه: 

وادی دوم که مخلوقات را ارجی نهد

هیچ مخلوقی به پوچی در جهان پا نی نهد

وادی دوم چنین است که، هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنی

بشر از جایگاهی در عالم خلقت برخوردار است که کوه‌ها، زمین و آسمان‌ها به او نمی‌رسند

(سوره احزاب/آیه ۷۲

ما به دلایلی جهت را سال‌ها گم کرده بودیم و برای یافتن خود راه بسیار مهمی در پیش داریم، باید فکر کنیم و در انجام آن کوشش نماییم

توضیحات: 

این گمشده خود ما هستیم؛ ما گم گشتگانی هستیم که باید با تفکر و کوشش خود را بیابیم هنگامی که در مسیر ارزش‌ها قرار می‌گیریم پوششی بر حس‌‌هایمان، توانایی‌هایمان، استعدادهایمان و همه و همه قرار می‌گیرد، آنچه درون ماست ناپدید شده و احساس پوچی و ناامیدی در ما رشد می‌کند و با پیشرفت این حس، آرام آرام احساس بی‌ارزشی و بیهودگی در ما ایجاد می‌شود؛ به صورتی که احساسات‌مان نسبت به خودمان از بین می‌رود و بسان سطحی می‌شویم که هیچ‌گونه حجم و بعدی ندارد، درک کردن برای ما سخت می‌شود به خودمان عشقی نداریم و دیگران نیز به ما این حس را دارند؛ آنگاه در تاریکی فرو می‌رویم همه چیز از دید ما پنهان می‌شود و جهت خود را گم می‌کنیم

همه مطالب درون و برون ماست که مانند قله‌های آتشفشان هستند؛ اما آرام و بی‌صدا.

توضیحات:

وقتی وارد تاریکی‌ها می‌شویم آنچه درون ماست مانند آتشفشان‌های خفته‌ای می‌شوند که آرام و بی‌صدا هستند، اگر این آتشفشان‌ها را به حرکت در آوریم به اصطلاح "کُن فَیَکون" می‌شود و همه آنچه در ما خوابیده بود و از دیده ما پنهان بوده پدیدار می‌شود، جهت خود را می‌یابیم و راه برای ما روشن می‌شود.

تصاویر، تولید و یا ظهور می‌یابند؛ از درک به دورند اما چشمه‌ای هستند که به بحری می‌مانند.

توضیحات:

این تصاویر همان تصوراتی هستند که ما در ذهن داریم تصاویر ذهنی، شاید به نظر مهم نباشند ولیکن اثرات زیادی بر تفکرات ما و زندگی ما دارند به صورتی که می‌توانند ما را یاری دهند تا از افکار منفی اجتناب کنیم و به مثبت نگری روی بیاوریم.

اصولاً انسان‌ تاریکی‌ها را تجربه می‌کند برای پی بردن به عظمت روشنایی‌ها؛ اما موقعی که در تاریکی‌ها فرو رفت بایستی از گذرگاه‌های سخت عبور کند، اگر توانست از این گذرگاه‌ها جان سالم به در برد آن وقت انسانی کارآزموده و رها خواهد شد.

توضیحات: 

 تمامی انسان‌ها برای رسیدن به جایگاه اصلی خود و دست یافتن به روشنایی‌ها، تاریکی را تجربه می‌کنند و در مسیر ضدارزش‌ها و بدی‌ها قرار می‌گیرند ولیکن باید از موانع عبور کنند، در این راه ممکن است سختی‌های زیادی را متحمل شوند بایستی زمین بخورند و دو مرتبه برخیزند، بایستی که پستی‌ها و بلندی‌ها، شاید اشک‌ها و لبخند‌هایی را نیز تجربه کنند تا بتواند به مقصد خود که جایگاه اصلی آنهاست دست یابند از اعماق تاریکی بیرون بیایند و به سمت روشنایی‌ها صعود کنند

نتیجه‌گیری:

ما انسان‌ها هر کدام به این جهان آمده‌ایم تا جایگاهی را تجربه کنیم، به این جهان آمده‌ایم که آموزش گرفته و خدمت کنیم

کنگره مکانی است که می‌توانیم خود را در آن پیدا کنیم و هنگامی که قدم در مسیر کنگره می‌گذاریم انوار از جسم و روحمان عبور می‌کنند و ما را از هر آنچه بَدیست پاک می‌کنند.

بایستی ابتدا خود را بیابیم تا بتوانیم خودمان را دوست بداریم و جایگاه خود را در این جهان بیهوده نپنداریم و نیز ناامید نباشم

منابع و مؤاخذ:

(۱): کتاب عشق ۱۴ وادی، وادی دوم 

(۲): کتاب عشق ۱۴ وادی، وادی دوم

(۳): کتاب عشق ۱۴ وادی، وادی دوم

نویسنده متن: همسفر الهام، رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون ششم)

ویرایش متن: همسفر زهرا، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

ارسال مطلب: همسفر الهام، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

همسفران نمایندگی فردوسی