نق‌زدن همانند یک ویروس است

یازدهمین جلسه از دوره بیست و ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه مسافران آقا کنگره 60؛ نمایندگی حسنانی؛ با استادی راهنمای محترم مسافر پیام، نگهبانی مسافر سهیل و دبیری مسافر قاسم با دستور جلسه "ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن و حاشیه)" روز دوشنبه 27 فروردین ماه 1403، ساعت 17 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که یک بار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم.
دستور جلسه امروز کلمات بسیاری دارد که می‌توان در مورد هر یک از آن‌ها مدت زیادی صحبت کرد، زیرا هر کدام از این کلمات مطرح شده می‌تواند مثل یک آفت برای ما باشد و یا اینکه  مثل یک پیام باشد به طور مثال نق‌زدن، من باید درون خود را بنگرم که آیا این کار را انجام میدهم؟ نق‌زدن مثل یک ویروس است، هر جا که انسان نا‌سپاسی و نا‌شکری کند شروع به نق‌زدن می‌کند و هر کجا که احساس کردم کمبودی در زندگی‌ام هست شروع به نق‌زدن کردم، این بزرگترین آفت برای من است کسانی که ناسپاسی می‌کنند مردود می‌شوند و هیچ سهمی از این خلقت ندارند و سیستم هستی هیچ ارزشی برای آنها قائل نیست و دائما حالشان خراب است.
در مورد حاشیه که یک موضوع کاملا نامرئی می‌باشد، از این بابت شخص احساسی نمی‌کند که چقدر از مسیر دور می‌شود ولی مقداری که از آن بگذرد می‌بیند که فرسنگ‌ها از مسیر اصلی فاصله گرفته است یکی از مسائلی که شخص را در حاشیه قرار می‌دهد این است که فراموش می‌کند که برای چه کاری به کنگره آمده است و یا با چه حال خرابی روز اول وارد کنگره شده است، حالا که درمان شده‌ام همه چیز از یادم رفته است.
موضوع بعدی مسئولیت می‌باشد انسان وقتی که وارد زندگی می‌شود باید تمام مسئولیت زندگی خودش را بر عهده بگیرد مثلا یک نوزاد که تازه متولد می‌شود مسئولیت خودش را به گردن می‌گیرد اگر گرسنه باشد و یا دل درد داشته باشد با گریه کردن به مادر خودش می‌فهماند که من مشکلی دارم، در کنگره یک رهجو مسئولیت درمان خودش را به عهده می‌گیرد راهنما هیچ کاری جزء راهنمایی برای رسیدن به درمان را نمی‌تواند انجام بدهد خودش پاسخگوی اعمال و رفتار خودش است راهنما فقط مسیری را که خودش رفته است و به درمان رسیده را به آن نشان می‌دهد به طور مثال در مورد پیچ و خم‌ها، بالا و پایین‌های مسیر به او گوش زد می‌کند، کسانی که درمان شده‌اند مسئولیت درمانشان را خودشان پذیرفته‌اند و این باعث شده که آدم‌های موفقی باشند.
در مورد ظرفیت، که رابطه‌ مستقیمی با دانایی دارد یعنی اگر شخصی در مسیر درستی باشد امروز ظرفیتش از دیروز بالاتر رفته است و این به معنی آن است که خوب آموزش دیده است.
در مورد قبله گم کردن این را باید بدانیم که چه افرادی و چه زمانی  قبله‌شان را گم می‌کنند، مثلا هر کسی یک عددی دارد اگر شخصی عدد آن 5 باشد و ما از آن توقع عدد10 را داشته باشیم، در اینجا این شخص قبله خود را گم می‌کند، چرا در کنگره همه چیز بر روی حساب و کتاب است و اتفاق بدی داخل آن نمی‌افتد؟ چون اول فرد رها می‌شود و بعد سیگارش را درمان می‌کند و همچنین اضافه‌وزنش را درست می‌کند، بعد امتحان می‌دهد تا جهان‌بینی خود را به یک جایگاه بالایی برساند تا بتواند ظرفیت شال راهنمایی را که بر گردن می‌اندازد را داشته باشد در جاهای دیگر این طوری نیست مثلا شما 4 یا 5 ماه جهان‌بینی کار می‌کنید بعد می‌توانید رهجو بگیرید، در اوایل تاسیس این شعبه بود که افرادی بودند که ظرفیت آنها در اندازه مسئولیت‌شان نبود و این باعث شده بود که در خود و دیگران تخریب ایجاد شود آنجا بود که آقای اشکذری این مشکل را با سلب مسئولیت از آنها حل کرد، در مورد موضوع مالی هم همین طور است اگر من ظرفیت پولی را نداشته باشم این باعث می‌شود که هم به خودم و هم به دیگران ضربه بزنم، من همیشه به بچه‌ها می‌گویم که اگر مالی به شما داده نشده است خداوند نمی‌خواهد که از شما قارون بسازد، خداوند به قارون ثروت زیادی داد و چون ظرفیت آن ثروت را نداشت به گمراهی کشیده شد بنابر‌این من باید برای اینکه قبله‌ام را گم نکنم روز اولی را که با حال خراب به کنگره آمدم را یادم باشد و سختی‌هایی که در گذشته کشیده‌ام را فراموش نکنم و زمانی که به درمان رسیدم بتوانم گذشته خود را جبران کنم، این‌گونه است که انسان قبله‌اش را گم نمی‌کند قبله همان هدف است و باید در راستای هدفم درست قدم بردارم و از مسیر درمانم خارج نشوم.

تهیه و تنظیم: گروه سایت شعبه حسنانی