(زنجیره‌های عشق) شعری از مسافر محسن

کشتی گــمگشتــــگان را ساحلی هموار بود

عاشقــــان درگـــهـــش را دولـــت دیــدار بود

عارفی رنـد طـریقت پیشه‌ای هشیـــار و مست

نقش عقــــل و عشق او در پـــرده کـردار بود

وصف ایــمانش نه از سّـر کـــلام است و بیـــان

رهـــزن هـــر کـــوی و بامــش ناوک اغیار بود

رهروی که ‌او اینچنین عاشق به هر گاه و مکان

رونـــق زنجیـــره های عشـــق ، او را یـار بود

در گـــذر از مـــعـــبر اضـــداد و امـــواج مهـــیب

سیـــنـــه‌اش فرمان حق را مخــزن اسرار بود

دیـــده‌اش تـــاریخ تقـــدیری کهن را روشنــاس

مرهـــمی بـر درد انــسان‌های دل افـــگار بود

زایـــش انــدیشه‌اش در خلق دانـــش های نـو

هر نفس از عشق مخلوقین حق سرشار بود

در طلب بــود از پی کشف حــقایـق در جــهـان

ایـــن تـجـــلی از ازل بـــر گــنـــبـــد دوار  بود

خـــود فروغ دو جــهانست که تابیـده ز عـشق