کسانی که آفرینش را آموزشگاهی برای آموزش می بینند خوشبختی ابدی را می جویند.
خوشبختی واژه ای دلنشین و دلچسب همه ی آدمهاست. یکی خوشبختی را در داشتن آرامش در کلبه ای هرچند محقر میبیند ، ودیگری خوشبختی را در داشتن کاخی هرچند با مکیدن خون بیگناهی. کسانی که آفرینش را آموزشگاهی برای آموزش می بینند خوشبختی ابدی را می جویند.
خوشبختی هدف و مقصد نیست، بلکه مسیر زندگی می تواند سرار خوشبختی یا غیره... باشد و این بسیار مهم است که هر شخص عامل خوشبختی خودش است. خوشبختی خریدنی نیست بلکه دریافت کردنی است.
میتوانیم از امکانات مالی خود جوری استفاده کنیم و زندگی را تبدیل به جهنم کنیم، یا طوری زندگی کنیم که زندگی سرشار از عشق، شادی، خوشبختی باشد این به خودمان وجهان بینی ما بستگی دارد.
دلیل این که در دنیا این همه بدبختی ورنج و عذاب وجود دارد این است که آدمها نمی دانند بر روی بوم نقاشی خود چه نقشی بزنند، ما میتوانیم زیباییها شادیها و خوبیها را نقش بزنیم و هم میتوانیم بدبختی ها وفلاکت وسیاهی را نقاشی کنیم.
وقتی کودک بودیم آرزویمان خوردن خوراکیهای خوشمزه و به تن کردن لباسهای رنگی بود و یا داشتن عروسکی زیبا؛ اما در جوانی ثروت و مقام و جلب توجه دیگران و دوست داشتن و دوست داشته شدن برایمان نهایت خوشبختی بود.
اما در سنین بالاتر احساس خوشبختی یک هنر است که به خودمان بستگی دارد. امیدوارم حس خوشبختی در زندگی تک تک ما جاری باشد.
نویسنده و نگارنده: همسفر طوبی رهجوی خانم رعنا (لژیون چهارم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
3097