(علم و آگاهی) ، شعری از مسافر یاور

با دگـــر افـــرادِ فـــاســـق همــجـــواری می‌کند

در رسیــــدن بر هـــوسها بــی‌قـــراری می‌کنـد

آنچـــه را که نفـــس امّـــاره بخـــواهد مــی‌کنـــد   

 تـــا که ارضائ هــوس شد شرمسـاری می‌کند

بـــی‌تعقّـــل چونـــکـــه دنبـــالِ هوسهــا می‌رود 

عــاقل آنـــکس هست کو منطق مداری می‌کند

عقل گراغفالِ حس شد می‌شود تسلیمِ نــفس 

علـــم و آگاهـــی خـــرد را پاســـداری می‌کنــد

می‌کـــنـــد سربـــازِ دانایـــی حفاظـــت از خـــرد 

بیش خـــوان (یاور) جهانبینــی که یاری می‌کند

گر مطیـــعِ عقل باشـــی حاکمی بـــرنفسِ خود 

چـــهـــرهء مـعــتــــاد را زرد و نــــزاری می‌کنــد

مصرف افیـــون خطر دارد، کنـــد تخریبِ جســـم

استخوانـــش درد و احســـاسِ خماری می‌کند

شخـــص در تاخیــر مصرف بی تعـــادل می‌شود  

سرخوشـی می‌بخشـد و از رنج عـاری می‌کند

مغــــز انسان با غددهـــا می‌کند تولیــدِ خمـــر    

آن زمـــان عامـــل به مصــرف پافشاری می‌کند

چـــون شـــود تکرار مصرف آن غدد افتــد زکـــار 

شاکـــر از درمـــانِ خود خدمـتــــگزاری می‌کند

هرکسی بالطفِ‌حق شدعضو در انجویِ شصت