کارگاه آموزشی جهان بینی؛ وادی سوم

بنام خدا

جلسه دوازدهم از دوره شصتم سری کارگاههای آموزشی کنگره 60 با دستور جلسه وادی سوم ((باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند)) در روز چهارشنبه مورخ 96/8/24 به استادی و نگهبانی مهندس و دبیری امیر راس ساعت 09:53 آغاز به کار نمود.

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
امیدوارم حال همه شما خوب باشد، حال من هم شکر پروردگار خوب است.
تسلیت می گویم بخاطر این زلزله ای که اتفاق افتاد و خیلی از هموطنان ما زیر آوار رفتند و در سختی قرار گرفتند. خداوند انشاء الله به بازماندگان آنها صبر عنایت کند.
با چند نفر از بزرگان و اعضای کنگره 60 تصمیم گرفتیم و نتیجه گرفتیم که هر شخصی به تنهایی هرچقدر می تواند کمک کند، به صورت انفرادی. به دلیل اینکه ما هفته قبل جشن گلریزان داشتیم، نمی توانیم به صورت کلی جمع آوری کنیم، ما نمی توانیم کل کنگره را با هم در این شرایط قرار دهیم، بنابراین هر کس هر کمکی می تواند برای این عزیزان انجام بدهد، این بلا می توانست بر سر ما بیاید. بهرحال این حکمت الهی است و همه جا از این دست اتفاقات می افتد. خداوند صبر عطا کند به بازماندگان، چون این اتفاقات آزمون بسیار سختی است.
بنابراین هر شخصی به صورت انفرادی می تواند به زلزله زدگان کمک کند.
دستور جلسه، می خواهد تکلیف ما را روشن کند و بگوید که بار مسئولیت برعهده ماست. همه ی انسانها علاقه مند هستند که این بار مسئولیت را به گردن دیگران بیندازند. بارها این شعر را خوانده ام، حتی کسانی که در زندان هستند و مجرم هستند روی دیوار می نویسند که : کبوتر بچه بودم مادرم مرد، مرا با شیر گاو آموخته کردند، ز بخت بد گوساله هم مرد، مرا بردند به مکتبخانه عشق، معلم آمد و درس غمم داد... یعنی می گوید که از همان اول کبوتربچه بودم و همه ی اتفاقات برای من افتاد وهمه ی تقصیرها را گردن آنها می اندازد، گویی تنها کسی که مقصر نیست، خود شخص شخیص خودش است.
بعضی اوقات شما به بعضی مشاورین یا روانپزشکان مراجعه می کنید، شما را بررسی می کند و برای پیدا کردن مشکلات شما، گذشته شما را مرور و به کودکی شما مراجعه می کند، بعد در آن بین ناگهان یک مشکل شما را بعنوان دلیل بیماری معرفی می کند.
گاهی اوقات مشکل جابجا می شود، مثل زمانی که یک هندوانه در دست دارید، دستتان خسته می شود و به دست دیگر می دهید و دوباره خسته می شوید و می گویید دستم خسته شد، چه کار کنم؟ می گوید به دست دیگر بده. می دهید به دست دیگر و بعد می گویید آهان راحت شدم. بیشتر اوقات این اتفاق می افتد، مشکل که مثل هندوانه است فقط جابجا می شود و فقط عمل جابجایی انجام می گیرد، به دلیل اینکه مشکل را گردن دیگران می اندازد.

یک مصرف کننده می گوید: لعنت بر پدر کسی که مواد را به دست من داد، یا لعنت بر کسی که وافور را به دست پسر من داد. پسرِ تو خودش به سمت مواد رفته و مصرف کرده، کسی با زور او را مصرف کننده نکرده.
دروادی سوم به ما می گوید: هیچ موجودی به اندازه خود انسان برای خویشتن خویش فکر نمی کند. انسان در ایجاد مشکل برای خودش نقش دارد. بار مسئولیت فقط بر دوش ماست و خودمان باید از عهده آن بر بیاییم. اگر نمی توانیم با خانواده بسازیم، مقصر اصلی ما هستیم. اگر همسرم ناسازگار است، من هم در این قضیه دخل و تصرف دارم، فقط اینطور نیست که او مقصر باشد.
درشروع جلسه همیشه می گوید: خدایا ما را از بزرگترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است، نجات بده و هدایتمان کن. واقعاً من تا به این سن که رسیده ام، دشمنی خطرناک تر از خود انسان، برای خودش ندیده ام. خود انسان دشمن خطرناکی برای خودش است و خودش خبر ندارد.
حرف قشنگ برای هر کسی باشد، انسان باید آن را بیان کند. آقای جان اف کندی رئیس جمهور آمریکا بود و آن زمان می گفت: سوال نکنید که آمریکا برای ما چه کار کرد؟ سوال کنید که ما برای آمریکا چه کار کردیم؟ (البته او برای مردم کشور خودش می گفت) حالا ما هم همینطور باید نگاه کنیم. حالا ما نباید بپرسیم که جمهوری اسلامی ایران برای ما چه کار کرد؟ بگوییم ما برای جمهوری اسلامی چه کار کردیم.
در وادی سوم، کنگره می خواهد به ما بیاموزد که به خودت نگاه کن. به قول حضرت مسیح، یک خس و پر کاهی را در چشم دیگران می بینی، ولی یک چوب بزرگ را در چشم خودت نمی بینی!
اگر به این نقطه تفکر برسیم که در تمام مسائل زندگی، کلاهمان را قاضی کنیم و ببینیم که خودمان در این قضیه چه نقشی داریم، تمام مسائل حل می شود.

گاهی اوقات بعضی افراد در کنگره هستند و مسئولیت هم به آنها واگذار می شود و هنوز فرمانبرداری را یاد نگرفته اند، ممکن است مرزبان باشد یا نگهبان یا ... در این مواقع من به او می گویم که به کنگره نیاید تا در مورد او تصمیم گیری کنیم. به جای اینکه به دنبال ایراد خودش بگردد، اولین چیزی که به ذهن او می رسد این است که چه کسی زیرآب او را زده و چه کسی ذهن مهندس را کدر کرده است و چرا از من غیبت کرده اند... اینطور نیست، مهندس بچه که نیست تا چیزی در مورد کسی شنید، قضاوت کند، تا بررسی نکند، هیچ حکمی صادر نمی کند.
خوشبختانه در بین بچه های کنگره 60، آرامش و متانت خوبی برخوردار است و ذره ذره آموزشها را می بینند که یاد بگیرند در تمام سطوح یاد بگیرند که چطور مسائل و مشکلاتشان را حل کنند و به مرحله انسانی برسند.
درمان در کنگره 60 با متد دی اس تی و داروی اوتی خیلی ساده و پیش پا افتاده است و هر کس مایل باشد، می تواند به درمان قطعی اعتیاد برسد.
از خداوند متعال برای شما توفیق آرزو می کنم و امیدوارم همه ی شما موفق باشید.
از اینکه به صحبت های من گوش دادید، از همه شما سپاسگزارم.