جلسه نهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی مجازی کنگره 60، نمایندگی صالحی با استادی مسافر طاها با دستور جلسه گلریزان برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
سازمان‌های مردم‌نهاد تشکیلاتی هستند که به همت و توسط مردم تشکیل می‌شوند و هر یک با رسالتی که خود برای خود تعریف و تعیین می‌کنند سعی بر آن دارند تا در شاخه تخصصی خود به کمک دولت شتافته و او را یاری نمایند و معمولاً، بار آن را نیز خود بر دوش کشیده و تمام مؤلفه‌های موردنیاز ازجمله منابع مالی را خود تأمین می‌کنند.
جمعیت احیای انسانی کنگره 60 نیز که یک سازمان مردم‌نهاد است از این امر مستثنی نبوده و بدون وابستگی به غیر، علم و دانش، نیروی انسانی متخصص و منابع مالی موردنیاز خود را با کمک‌های داوطلبانه اعضای خود تأمین و فراهم می‌نماید.
هر کس که در کنگره 60 سفرکرده و یا می‌کند به‌خوبی دریافته است که تنها هزینه‌ای که یک مسافر در طول سفر خود متحمل می‌شود هزینه خرید پکیج و سی‌دی‌های آموزشی است و به پرداخت هیچ هزینه دیگری مجبور نمی‌شود.
اما به‌راستی هزینه‌های موردنیاز کنگره چگونه تأمین می‌شود؟
در اجرای قانون یازدهم کنگره که می‌گوید ما به هیچ گروهی وابسته نیستیم و نیازهای خود را از طریق کمک‌های داوطلبانه اعضا تأمین می‌نماییم. در جلسات عمومی سبد پول بین اعضا به گردش درمی‌آید و اعضا با اختیار کامل و در حد توان و میل خود مبالغی را داخل سبد می‌اندازند که مبالغ جمع‌آوری‌شده آن صرف تأمین هزینه‌های جاری شعب از قبیل هزینه آب، برق، گاز، قند و چای و... می‌شود.
حال این سؤال پیش می‌آید آیا هزینه‌های کنگره فقط به همین هزینه‌های جاری محدود می‌شود؟
پاسخ کاملاً واضح و روشن است. باهمت و تدبیر بنیان‌گذار محترم کنگره 60 جناب آقای مهندس دژاکام، کنگره اهدافی والا و چشم‌اندازی درازمدت برای خود ترسیم نموده است و برای جهانی‌شدن، انتقال و اشتراک تجربیات خود با سایر ملل، تأسیس آکادمی، تأمین و تجهیز ساختمان‌های مناسب برای شعب خود از طریق تملک و یا رهن، تداوم تحقیقات بنیادی و توسعه فعالیت‌های ورزشی خود گام برمی‌دارد که بی‌شک نیل به این اهداف به منابع مالی قابل‌توجهی نیاز دارد.
به قول آقای مهندس (در سی دی گلریزان) اگر یک چاله کوچک باشد می‌توان آن را با مقدار اندکی خاک پر کرد. (کنایه از هزینه‌های جاری شعب که با پول سبد تأمین می‌شود.) اما اگر بخواهیم یک دره را پر کنیم نیاز به یک کوه داریم؛ یعنی بالطبع برای رسیدن به اهداف بزرگ به منابع مالی بیشتر نیاز است.
پس چگونه این منابع تأمین شود؟
همچون همیشه باز باتدبیر هوشمندانه آقای مهندس دژاکام چند سالی است که در کنار سایر لژیون‌ها، لژیون مالی نیز تشکیل‌شده است و آن دسته از اعضای کنگره که دارای تمکن مالی هستند و یا به هر دلیل نمی‌توانند در سایر جایگاه‌های خدمتی، خدمت نمایند با عضویت در این لژیون‌ها بتوانند کنگره را دررسیدن به اهداف خودیاری نمایند.
امسال نیز همچون سنوات گذشته، در هفته‌ای که پیش روداریم به مقوله لژیون مالی پرداخته می‌شود با این تفاوت که حسب تصمیم و دستور آقای مهندس نام آن از هفته لژیون مالی به هفته گلریزان تغییر یافت.
آیا این فقط یک تغییر نام ظاهری است؟
عضویت در لژیون مالی شرایط خاصی دارد و عضو آن باید بتواند همه‌ساله مبلغ معینی را پرداخت نماید؛ اما به نظر من اجرای مراسم گلریزان که درواقع به معنی کاشتن بذر و رویش گل زندگی و امید در چله سرما، رنج، سختی و گرفتاری است و به گواهی تاریخ مخصوص ایرانیان بوده و تجلی اجرائی نوع‌دوستی است فرصتی را فراهم نمود تا تک‌تک اعضا با هر توانی در حد وسع خود، با شرکت فعال و مؤثر در این امر، از سوئی به همنوعان گرفتار دربند اعتیاد یاری رسانند و از سوئی دیگر و البته بیش از آن به خود. چراکه آموزه‌های کنگره به من یاد داده است اگر می‌خواهم به حال خوش برسم باید ببخشم همچنان که اگر مسافری نتواند در پله‌های 21 روزه یک‌پنجم از داروی otخود را ببخشد به حال خوش نمی‌رسد.
و اما سخن پایانی
با وام گرفتن از سخنان جناب آقای مهندس در سی دی گلریزان که فرمودند ساکنین خراب در بنائی آباد، آن بنا را ویران و ساکنین آباد در بنای خراب می‌توانند ویرانه‌ها را آباد کنند، امید دارم قدرت مطلق یاریم رساند تا ساکنی خراب برای این بنای آباد نبوده و همچنان که مسافران پیشین کاشتند و من در سفرم خوردم من هم بکارم تا دیگران بخورند ولو هر چه اندک.
تهیه گزارش: مسافر سپهر
منبع کنگره 60 : وبلاگ نمایندگی صالحی