گلریزان، سنت حسنه

سلام دوستان مرسم هستم یک همسفر

از منظر روانشناسی اجتماعی یکی از مهم‌ترین نیازهای اجتماعی، احساس خوب داشتن نسبت به یکدیگر است و در یک معنای وسیع، نوع‌دوستی و انسان‌دوستی، نیاز اساسی جامعه است. گل‌ریزان سنت حسنه‌ای است که سمبل و نماد نوع‌دوستی انسان‌ها است که حتی شنیدن نامش هم به انسان انرژی مثبت می‌دهد و کار ارزشمندی که در سطح کوچک و در محدوده یک محله و یا یک طایفه و یا یک فامیل و چه در سطح گسترده، انجام می‌شود و این کار، خیر و عام‌المنفعه می‌باشد.

گلریزان، تجلی اجرایی دستور دینی انفاق و درواقع شکرانه نعمت خدادادی می‌باشد و زیباترین حرکت‌های بشری در طول تاریخ است.

طبق فرمایشات آقای مهندس دژاکام در سی دی گلریزان، اگر بنایی آباد باشد اما ساکنین آن خراب باشند، بنا هم کم‌کم روبه نابودی و خرابی می‌رود، اگر ما بنای کنگره را خیلی خوب بنا کنیم و آن را در اختیار آیندگان قرار دهیم و آن‌ها انسان‌های بی‌کفایتی باشند آن را با سرعت زیاد تبدیل به ویرانه‌ای می‌کنند ولی اگر برعکس ساکنین باشعور و آگاه باشند، آن ویرانه‌ها را تبدیل به بهترین مکان‌ها می‌کنند.

تخریب جسم و شهر وجودی بر دو مبنا استوار است: یکی مراقبت فیزیکی از جسم و دیگری افکار و اندیشه است. طب سنتی می‌گوید: غذای ما دوای ماست و دوای ما غذای ماست و جسم ما احتیاج به انواع و اقسام ویتامین‌ها دارد و تنها با دوا خوردن نمی‌توان کم‌خونی را درمان کرد باید غذایی بخوریم که کم‌خونی ما برطرف شود، پس باید به غذا خوردن توجه کامل داشت. ما باید مراقب شهر وجودی خود باشیم و با افکار منفی و ناامیدی و خیال‌بافی این جسم را به ویرانه تبدیل نهیم.ساکنین یک کشور و یا یک خانواده و یا یک راهنما می‌توانند آن کشور و یا آن خانواده و یا آن شاگرد را به آبادانی یا نابودی بکشانند.

صراط مستقیم خیلی طویل است و همه در آن جای می‌گیرند، صراط مستقیم یعنی پیروی کردن از فرامین الهی یعنی باید دروغ نگوییم، غیبت نکنیم، به دیگران کمک کنیم و ... در مسیر صراط مستقیم باید دو مسئله را در نظر بگیریم: یکی باید صبوری کنیم و دیگر اینکه باید قلب بزرگی داشته باشیم. ما انسان‌ها به‌ظاهر همه‌چیز نگاه می‌کنیم، یعنی صور پنهان از بین رفته و فقط به صور آشکار توجه می‌شود و هیچ برنامه‌ای برای سلامت نداریم که چه‌کاری انجام دهیم تا سالم باشیم.

گاهی اوقات در زندگی اتفاقاتی می‌افتد که اگر فکر کنیم، می‌بینیم که این اتفاق خیلی هم بد نبوده و برعکس خجسته و نیکوست و انسان درس‌های زیادی از آن می‌گیرد؛ مثلاً زمانی که ما را از مکان آکادمی بیرون انداختند، ما خود فکر کردیم که باید مکان‌هایی را برای خود داشته باشیم و فهمیدیم که باید پایه‌های مالی برای خود داشته باشیم و پایه‌های مالی را محکم کنیم.

در کنگره برای اینکه بتوانیم روی پای خود بایستیم، نیاز به سه چیز داشتیم؛ علم و دانش، تربیت متخصص و پول. ما مسافران وهمسفران علم و دانش را از طریق کتاب‌ها، جزوات و سی‌دی‌ها دریافت می‌کنیم، راهنماها نیز نیروهای متخصصی هستند که طبق آموزش‌های کنگره تربیت یافتند تا به انسان‌های ناامیدی که سال‌ها غرق ضد ارزشی چون اعتیاد بودند یاری رسانند و آن‌ها را به‌مرور به حال خوش برسانند ولی برای انجام این دو پارامتر و استحکام پایه‌های کنگره ما نیاز به منابع مالی نیز داریم. اگر هر یک از شعبات کنگره از خود مکانی نداشتند، آیا یک مسافر یا همسفر می‌توانست با خیالی آسوده به درمان برسد؟ مطمئناً نمی‌توانست.

ما در کنگره قانون یازدهم که همان چرخش سبد پول و کمک اعضا می‌باشد راداریم ولی تمامی این کمک‌ها صرف هزینه شعبات مانند هزینه قند، چای، پرداخت قبوض و غیره می‌شود و پولی برای پرداخت اجاره یا خرید مکانی برای کنگره باقی نمی‌ماند. به همین منظور بنیان کنگره هفته‌ای را اختصاص به دستور جلسه گلریزان دادند تا تمام اعضای کنگره حمایت مالی از کنگره به عمل‌آورند، همچنین لژیون مالی را تشکیل دادند تا در هر نمایندگی افرادی که استطاعت مالی دارند در آن عضو شوند، شرط عضویت در لژیون مالی پرداخت پنج میلیون تومان به‌صورت سالانه می‌باشد و هر شخصی با پرداخت این مبلغ عضو لژیون مالی می‌شود و تمام پرداختی‌ها به‌حساب زمین کنگره واریز می‌شود. حمایت مالی افراد باعث می‌شود، پایه‌های مالی کنگره روزبه‌روز قوی‌تر شود و هر یک از شعبات بتوانند برای خود مکان مشخصی داشته باشند؛ البته مهم‌ترین هدف کنگره 60 احداث آکادمی دانش اعتیاد می‌باشد که با یاری تمامی اعضای کنگره امکان‌پذیر می‌باشد و علمی که اکنون در اختیار کنگره60 است جهانی می‌شود.

ما هرکدام به‌نوبه خود می‌توانیم باخیروبرکتی که کنگره چه به‌صورت معنوی و چه به‌صورت مادی به ما داده است، آن را با دیگران تقسیم کنیم و در هفته گلریزان با شور و شوق فراوان شرکت کنیم و به وعده خداوند ایمان راسخ داشته باشیم. به تمثیل اینکهدیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران بخورند. در این هفته تجربه سالم گذشتگان خود را زنده کنیم و خداوند را شاکر باشیم که به ما اجازه خدمت در هفته گلربزان را عطا می‌کند.

نویسنده: همسفر مریم