(عشق خدمت) شعری از مسافر یاور مهربان

زیــن معـــلم پنــدهای بیشمـــار آموختیـــم

                    استقــــامت را زنـخـــلِ استـــوار آموختیـــم

 درمیـانِ رنج،درهنگامِ طوفان هــــای سخـــت                          

 ازمـــرامِ چشمـــه ها و جویبــــار آموختیـــم

بخشش وسیراب کردن تشنه گان رابی طمـع

دادنِ پــــاداش را از کـــشــتــــزار آموختیــم

قـــدردانی بـاید از احســان و لطـــفِ دیگـــران

گـــردِ اهلِ معـــرفت پروانــــه وار آموختیـــم

درگــریز از تیـره‌گـــی ،هجـــرت بســویِ نـوررا

بیـنِ این انجویِ شصتِ حق مدار آموختیــم

درسِ درمـــان ورهـایـی ازتـمــــامِ رنجـــهـــــا

از دژاکــــــامِ اَبَــــرآمــــوزگـــــار آمـوختـیـــم

لطف وبخشـش ازمـرامِ کاشـف وبنیـــانگـــزار

درسهــــا از عاشــــقِ خدمتگزار آموختـیــم

عشقِ خدمت از ایجنت شعبـه ها ودیده بـان

خارج ازخفّـــت شده درسِ وقــار آموختیــم

باتـــلاشِ رهنـــمــــایان و به سعـــیِ مرزبـان

همّت ازایـــن خادمیـــن بی شعارآموختیـم

زحمــتِ خدمـت گزاران را بسی بـایدستـــود

طــول درمان را به صبر و انتظـار آموختیـــم

چونـکـــه رهجـــوی صبوریم ومقاوم درسفــر

 درس ایثــــار و وفــــا در کـــارزار آموختیـــم

درســـها از روز عـاشـــورا و یـــارانِ حسیـــن

های های گریــــه از ابــــرِ بهـــار آموختیـم

 درفـــراقِ لاله های پـــرپـــراز طـــوفان جــور

رهگشـــایی رابه سعی وپشتکارآموختیـم

مهـــربان آمــــوزشِ تـنـــها نبـــاشد رهـگشا