جلسه چهارم از دور نوزدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره 60 نمایندگی امین قم روزهای سه‌شنبه، مورخ/06/28 96 با دستور جلسه «هفته ایجنت، اسیستنت و مرزبان» با استادی ایجنت محترم آقای محمد و نگهبانی آقای نادر و دبیری آقای روح الله رأس ساعت 17 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
در ابتدا هفته ایجنت، اسیستنت و مرزبان را به همه همکاران عزیز در تمامی شعب و همچنین به اسیستنت و مرزبانان نمایندگی امین قم و به هر کسی که در هر جایی قدمی برمی دارد که یک نفر به صلح و آرامش برسد، تبریک عرض می‌نمایم. این دستور جلسه چند سالی است که به دستور جلسات سالیانه کنگره 60 اضافه شده است و قبلاً این دستور جلسه را نداشتیم. در سال چهار دستور جلسه وجود دارد که به عنوان جشن نیز برگزار می‌شود که شامل هفته راهنما، هفته دیده بان، هفته هم‌سفر و هفته ایجنت می‌باشد.
کنگره 60 در ابتدا که شروع به حرکت کرد بالای 50 نمایندگی نداشت؛ یک نمایندگی بود که آقای مهندس بودند و جمعی از کسانی که در آن جا حضور داشتند. رفته رفته وقتی نمایندگی‌ها اضافه شدند و به هر حال چون از مرکز دورتر بودند برای اداره آن نمایندگی‌ها افرادی را به عنوان مسئول آن شعبه مشخص کردند.
در ادامه مشکلاتی پیش آمد، بر فرض مثال من که مسئول فلان نمایندگی هستم بعد از گذشت یک الی دو سال هر کسی را که دوست داشتم برای خدمت کردن انتخاب می‌کردم و به حالت باند بازی در آمده بود. دیده‌بانان تصمیم گرفتند راهکاری پیدا کنند و شکل گیری «مرزبانان» از آن مشکل به وجود آمد. پیشرفت کنگره به واسطه مشکلاتی بود که به وجود آمد. این مشکل را بنیان کنگره 60 و دیده‌بانان محترم با تفکر به این صورت حل کردند.
الآن می‌بینیم که نمایندگی امین قم نزدیک به 5 سال است که شکل گرفته است. خیلی از نمایندگی‌های دیگر هستند که هنوز آقای مهندس بنیان کنگره به آن نمایندگی‌ها نرفته‌اند و ما شاهد هستیم که چطور اداره می‌شود. چقدر خوب اداره می‌شود و این قطعاً یک تفکر خیلی خوبی را می‌طلبد و از علم، دانش، اطلاعات و دانایی نشات گرفته است.
همه می‌دانیم که اداره یک خانواده 3 الی 4 نفره از لحاظ اقتصادی و یا از هر لحاظی مشکل است. در هر نمایندگی 200 الی 800 نفر از مصرف کنندگان مواد مخدر هستند که به این خوبی اداره می‌شود.
شاید به این مسئله فکر نکنیم و وقتی به دستور جلسه ایجنت، اسیستنت و مرزبان می‌رسیم؛ به آن فکر می‌کنیم. واقعاً کار سختی است. امروز آمده و روی این صندلی‌ها می‌نشینیم و شاید به این فکر نباشیم. حال مسافر سفر اولی باشیم، سفر دومی، تازه وارد یا خدمت‌گزار و کمک راهنما؛ مرزبان از ساعت 1 آمده و همه کارها را انجام می‌دهد و فکر و ذکرش این است که آیا کرایه این ماه پرداخت شده یا نشده است؟ سؤالات امتحان درون شعبه ای طرح شده است یا نه؟ نمایندگی ما چند رهایی دارد؟
کسانی که در لژیون ویلیام شرکت می‌کنند تعدادشان چقدر است؟ فردا اگر خدمتگزاران نباشند چه؟ انتخابات نگهبانی چه زمانی است؟ کاندیداها چه کسانی هستند؟ پول آب، برق، تلفن و قطع نشدن آن. شاکی نبودن همسایه‌ها. جای پارک کردن ماشین‌ها و... که همه دغدغه مرزبانان این است که یک نفر آمده و آرام به درمان برسد. این خیلی کار ارزشمندی است.
همه می‌دانیم که مرزبانان با رای خود ما انتخاب می‌شوند. مرزبانان انتصابی نیستند و واقعاً بر ما واجب است که به حرف مرزبانان گوش دهیم. با توجه به این چیزهایی که گفتیم و چیزهایی که شما بهتر از من می‌دانید؛ اگر مرزبان به من می‌گوید: این کار را انجام بده و یا انجام نده، باید به حرفش گوش کنم، چون مرزبان دارد برای من کار انجام می‌دهد. اگر مرزبان از من می‌خواهد که ماشین خود را در جایی که او می‌گوید پارک کنم؛ باید چشم گفته و گوش دهم.
من به عنوان یک کمک راهنما اگر به حرف مرزبان گوش ندهم، از رهجویی که در آن لژیون است چه توقعی می‌توانم داشته باشم، اگر مرزبان می‌گوید لژیون باید سر ساعتی خاص جمع شود باید گوش داد. اگر مرزبان می‌گوید لژیون شماره 2 بیرون از سالن باشند باید همه گوش بدهند. اگر من به عنوان یک سفر دومی حرف مرزبان را گوش ندهم؛ فکر کنم فاتحه آن نمایندگی خوانده است.
من فکر می‌کنم بزرگ‌ترهای شعبه، کمک راهنمایان، سفر دومی‌ها و کسانی که جایگاه خدمتی دارند اولین کسانی باید باشند که به حرف مرزبانان گوش می‌دهند. الحق و الانصاف در نمایندگی امین قم همین‌طور است. شاهد هستیم که با کمترین اصطکاک و کمترین تنش کارها انجام می‌شود و مرزبانان به راحتی کار خود را انجام می‌دهند. ما باید دست در دست هم به خواسته آقای مهندس: «همه برای یک نفر و یک نفر برای همه» گوش بدهیم.
هم و غم مرزبانان این است که لژیون‌ها در صلح و آرامش بوده و تولید داشته باشند؛ رهایی داشته باشند. این‌ها خیلی ارزشمند است. یک نفر از بند اعتیاد رها می‌شود با این که کل دنیا درمان را قبول ندارد؛ در کنگره 60 این اتفاق ارزشمند رخ می‌دهد. باید خدا را شکر کنیم که در جایی هستیم که مرزبانان وخدمتگزاران و کمک راهنمایان و دیگر عزیزان بدون دریافت کوچک‌ترین حقوق و پاداشی با عشق و علاقه و با تمام وجود حاضر به خدمت هستند. قطعاً بازتاب آن به خودشان برمی گردد.
آقای مهندس فرمودند: تشکر و قدردانی از این عزیزان در کنگره با پاکت انجام می‌گیرد. نکته مهم این است که بازتاب تشکر و قدردانی به خود افراد بر می‌گردد. هیچ کمک راهنمایی در هفته راهنما، هیچ دیده بانی در هفته دیده بان، هیچ همسفری در هفته هم‌سفر و هر کس در هر جایگاه خدمتی منتظر آن هفته نیست و هیچ توقع و چشم داشتی ندارد. اگر چنین هفته‌هایی هست برای این است که فرهنگ تشکر و سپاسگزاری را تمرین کرده و یاد بگیریم تا به حال خوش برسیم.
در ادامه جلسه...
تهیه و تنظیم: محمد جریان
عکاس: جواد چاوشی
- تعداد بازدید از این مطلب :
2633