برکت ماه مبارک رمضان

چند روزی گذشت و من سه جلسه موقت را پشت سر گذاشتم ولی هر شب با اهریمن به ظاهر زیبا در جدال رفتن و نرفتن بودم ، چون هیچ تجربه ای از مراکز درمان و کمپها نداشتم . با موضوع کمی سست و کمرنگ برخورد می کردم . نهایتا برای جلسه پنجم در کنگره حضور پیدا کردم و متوجه جوانی شدم که من خسته را بدون اراده خودم به سمت خود کشانده ، که از آن روز به بعد راهنما و مربی اینجانب معرفی شد ، البته همسفرم شناخت خوبی از ایشان داشتند .

خوشحال بودم ، چون در درجه اول از تهیّه مواد فردایم توسط باده گستران ، راحت شده بودم و بعد از مدتها شب را براحتی خوابیدم .

قوانین کنگره کاملا برایم تازگی داشت که در مرحله اول ، حرمت و نظم و جدّیت را آموختم که هر سه را شدیدا نیاز داشتم و بالاخره ماه میهمانی ها و برکت  فرا رسید و با آمدنش پیکره نمایندگی را دگرگون ساخت. همه اعضای کنگره به نوعی در حال خدمت کردن بودند تا بعد از اتمام جلسه ، غذای خوبی را بعنوان افطاری در اختیار کل اعضا قرار دهند که آن گرمی و محبّت خالصانه را نه میتوان گفت و نه میتوان نوشت ، بلکه فقط با حضور قابل لمس بود . اگر قبل از رفتنم به کنگره هدف و انگیزه آنهارا به من توضیح میدادند ، با ناباوری و شاید هم با تمسخر گوش می دادم ، ولی وقتی وارد بازی شدم با تمام وجود ، حس کردم که هنوز مردانی هستند که با فدای خود ، بدون کوچکترین خواسته و ادعایی خواهان ریزش جوانانی هستند که با گم کردن راه خود ، دچار چنین بلایی شدند که خروج از آن توسط خودش یا هر کس و نهاد دیگر امکان پذیر نمی باشد .

و در نهایت اگر کنگره را به مقام قیاس بکشیم ،باید باور داشت که مقایسه آن با هر نهاد و منبعی ، ظلم فاحشی است بر برکت و حرکت آن .

و در آخر از خداوند متعال خواهان حفظ بانی و نگهبان معظم کنگره را دارم و بس .

والسلام

نگارنده: مسافر رضا