ماه رمضان، ماه الهام بخش

سلام دوستان فاطمه هستم هم‌سفر فاضل

در ابتدای امر، پیشاپیش فرارسیدن ماه مبارک رمضان را به همه‌ی عزیزان کنگره 60 تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم هرکدام از ما بتوانیم در حد خودمان بهره مناسبی از این ماه ببریم.

ماه رمضان به‌طورکلی ماه پر خیروبرکتی است ‌‌ و ما می‌توانیم برداشت‌ها و الهامات زیادی از این ماه داشته باشیم؛ عبارت لغوی الهام یعنی: دریافت کردن حس، درس گرفتن، الگو گرفتن.

چرا ماه مبارک رمضان مهم است؟ چون اثرات مفیدی دارد. ماه رمضان در کنگره 60 نیز روزنه‌ی نوری بود که چراغ راه شد و ما آن را جشن می‌گیریم.

متد دی اس تی در ماه مبارک رمضان پایه‌گذاری شد و جناب مهندس دژاکام، روش دی اس تی را از ماه مبارک رمضان الگو گرفتند.

بزرگ‌ترین ناظم، خداوند است، همه‌چیز حتی شب و روز بر مبنای نظم است. سیستم بیولوژیک بدن هم بر مبنای نظم طراحی‌شده است. روزه به ما نظم را یاد می‌دهد و نفس را تربیت می‌کند؛ با روزه، نفس خود را تزکیه و تربیت می‌کنیم و این به ما یاد می‌دهد که در مقابل نفسمان، نه بگوییم.

از دیدگاه شرعی روزه‌داری برای یک فرد بیمار که حتی یک سرماخوردگی مقطعی را طی می‌کند، واجب نیست. مسافرین سفر اول هم اگر از دیدگاه شرعی به موضوع بپردازند، متوجه خواهند شد که در حال بازسازی و درمان کل بدن خود هم جسم و هم روان هستند و تحت این شرایط، حکم عقل است که روزه‌داری باعث اختلال در درمان می‌شود و اخذ نتیجه‌ی مطلوب به عقب می‌افتد.

در سفر اول، مسافر در حال تربیت نفس خود است که با اتمام این عمل می‌تواند به تمام‌کارهای عقب‌افتاده بپردازد و آنگاه می‌تواند تأثیر بسزایی در جهان پیرامون خود داشته باشد.

آنچه که من در کنگره 60 آموزش گرفته‌ام این است که:

در روزه‌داری یاد می‌گیرم خواسته‌های معقولم را بها و ارتقا دهم تا راحت‌تر بتوانم خواسته‌های نامعقولم را کنترل کنم.

من در روزه‌داری رفتارم بهتر می‌شود. در هنگام مناجات حس لطیفی به من دست می‌دهد و احساس می‌کنم همه‌چیز خوب است و آرامش خاصی دارم و احساس می‌کنم این پاداش روزه‌داری من است.

در ماه رمضان محبت به یکدیگر بیشتر می‌شود و اعضای فامیل و دوستان دورهم جمع می‌شوند.

در پایان امیدوارم هرکدام از ما بتوانیم به‌اندازه‌ی توان خودمان از این ماه پربرکت استفاده کنیم. خدا را شکر می‌کنم که سال گذشته، مسافرم در ماه رمضان یک مصرف‌کننده بود، ولی الآن حال خوش دارد و این را مدیون مهندس دژاکام و خانواده محترم ایشان و همه‌ی اعضای کنگره 60 هستم و از راهنمای بزرگوارم خانم فرزانه کمال تشکر و قدردانی را دارم.

نگارنده: هم‌سفر طاهره