راهنما بارانی بر کویر خشک اندیشه
معلّم یک افق برای رسیدن به خواسته‌هاست. خداوند انسان را طوری خلق کرده که همواره نیازمند آموزش و راهنما است و بالاترین ظرفیت یادگیری را در عالم به انسان داده است. ازآنجاکه همهٔ علوم در انسان نهادینه‌شده است، آموزش اساسی‌ترین بستر شکوفایی و از قوّه به فعل درآمدن استعدادهای خداوند در انسان است.
اهمیت آموزش به‌قدری است که اولین معلّم خداوند است و بعد این مسئولیت به مناسب‌ترین و شایسته‌ترین انسان‌ها یعنی انبیاء و اولیای الهی داده‌شده است. در کنگره هم که مسیر آموزش باز است، طبق اصول و قواعد آن و کسب معرفت، دانش و تجربه و گذشتن از یکسری آزمون‌ها، افراد شایسته به جایگاه کمک راهنمایی نائل می‌شوند و مسیر خدمت به افراد دربند اعتیاد و ضد ارزش‌ها برایشان باز می‌شود.
راهنمایان با جان و دل به رهجویانشان آموزش می‌دهند تا کویر خشک اندیشه‌شان باریدن بگیرد تا بتوانند یک بازنگری در خود انجام دهند و خود را تزکیه و پالایش کنند (تزکیه و پالایش هم چیزی جز رعایت قوانین همچون غیبت نکردن، تهمت نزدن، به‌حق دیگران تجاوز نکردن... نیست) و جهت درستِ زندگی را بیابند و در مسیر رشد و تعالی پیشرفت کنند.
راهنما قوهٔ تفکّر و تعقل را که یک اصل مهم در زندگی است در رهجویانش پرورش می‌دهد و به افراد یادآوری می‌کنند و متذکّر می‌شوند که بدون تفکّر، عمل سالم و درنهایت زندگی سالمی نخواهند داشت.
راهنما به یک همسفر بشارت روزهای روشن را می‌دهد و به مانند یک مادر دلسوز غم‌های رهجو را از سر و رویش می‌زداید و با آموزش‌های نابی که می‌دهد بذر امید را در دل رهجویش می‌کارد.
راهنما به رهجو جهان‌بینی درست را در زندگی می‌آموزد، می‌آموزد که خودش را و اطرافش را بهتر ببیند و درک درستی از هستی داشته باشد.
داشتن علم به‌تنهایی ارزش نیست، بلکه زمانی ارزشمند می‌شود که آن را به دیگران انتقال دهیم و البته زکات دانش، آموختن آن به بندگان خداست و براثر این انتقال دانش توفیقات بسیاری نصیب انتقال‌دهنده دانش می‌شود. تعلیم و تربیت انسان‌ها پاداش فراوانی دارد و کسانی که خالصانه و بدون هیچ چشم‌داشتی علم و آگاهی خود را در اختیار دیگران می‌گذارند از چُنین پاداشی بی‌نصیب نخواهند ماند و معلّمان و راهنمایان از سوی پیامبر بخشنده‌ترین انسان‌ها بشمار می‌آیند.
اولین و بهترین توفیقی که نصیب حال آموزش‌دهنده علم می‌شود این است که در کنار آموزش دادن، خود نیز آموزش می‌گیرد و این از اعتقادات کنگره 60 می‌باشد.
ازآنجاکه سیر تکاملی انسان از مسیر شکرگزاری می‌گذرد و هر نعمتی در درگاه خداوند نیاز به شکرگزاری دارد و خداوند نیز در صورت شکر نعمت آن را افزون‌تر می‌کند، سپاسگزاری را نباید کوچک شمرد.
یکی از اقسام شکر، سپاسگزاری انسان از هم نوع می‌باشد. خداوند برای رساندن نعمت‌های بیکران خویش به دست بندگان از مخلوقانش به‌عنوان واسطه استفاده می‌کند. در این برهه از زمان هم کنگره 60 و بنیان‌گذار آن واسطه‌ای شده است برای انتقال دانش جاری و لایزال خداوند بر دل انسان‌ها و رهانیدن انسان‌ها از بندهای وجودشان و معرفی یکی از ناشناخته‌های جهان هستی برای کم کردن و التیام بخشی به رنج انسان‌ها.
یکی از شروط شاکر بودن این است که در کنار اینکه باید بدانیم بخشنده واقعی خداوند است، تمام کسانی را که درراه رسیدن فیوضات الهی به ما کمک می‌کنند را مورد سپاس قرار دهیم.
جایگاه کمک راهنمایی و خدمت به خلق جایگاه بسیار بالا و پرارزشی است، بیایید این هفته رسم ادب را بجا آورده و از راهنمایانمان؛ چراغ راهمان، تشکّر و قدردانی کنیم و شکرگزاری را که یکی از درس‌های کنگره است باز با یکدیگر تمرین کنیم و انسان‌های سپاسگزاری باشیم.
این هفته را به جناب آقای مهندس دژاکام و سرکار خانم آنی عزیز و خانوادهٔ محترمشان و کمک راهنمای مهربان و عزیزم سرکار خانم نسیم و به همهٔ کسانی که در این عرصه متواضعانه خدمت می‌کنند تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم زندگی‌تان منوّر به الطاف الهی باشد.
نه یک هفته بلکه هرروز باید سپاسگزارتان باشیم.
نگارنده: همسفر مرضیه رهجوی خانم نسیم
تهیه و تنظیم: همسفر لیلا و همسفر صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
1921