دلنوشته ای به مناسبت هفته دیده بان

استاد در سخنان خود فرمودند: خداوند هیچ خانه ای را و هیچ شهری را و هیچ کشوری را بدون بزرگتر نکند.

خدا را شاکرم که وجود مبارک ایشان را حاکم بر مجموعه ای از انسانهایی قرار داد که راه گم کرده بودند و در پی قدمهای ایشان، نفس هایشان، کلامشان، نگاهشان، بیانشان و راهشان دچار انقلابی بزرگ شد و از تاریکی خارج شدند، با نور آشتی کردند و طعم زندگی را چشیدند. از میان آنها 14 نفر به اذن خداوند در کنار این مرد بزرگ قرار گرفته و پیمان بستند: که می رویم راهی را که رفتی، انجام می دهیم کاری را که انجام دادی، آموزش می دهیم هر آنچه را که آموختی، پرواز می کنیم همچنان که پرواز کردی، یاریت می کنیم آنچنان که ما را یاری کردی، ما تسلیم فرمانت هستیم. 14 ستون محکم کنگره، 14 نفر پذیرفته شدند و لقب دیده بان را گرفتند، آنها شدند ناظرین زمین حاصلخیزی که روزی جز زمین خشک و بی حاصل نبودند، بذر زندگی را در آن زمین ها کاشتند.

 آنها عاشقانی هستند که در کنار معشوق خود قصد وصال با یگانه وجود هستی و نیستی را دارند.

مبارکتان باشد این روز و این هفته

مبارکتان باشد جایگاهتان

مبارکتان باشد ای حافظان حریم حرمتها

مبارکتان باشد شال های سفیدی که بیانگر روشنی قلبهایتان است

مبارکتان باشد هر آنچه که لایق بندگان خاص خداوند می باشد

و تبریک ویژه خدمت دیده بان محترم جناب آقای سعید نمکی، همیشه سرافراز و سربلند و سلامت باشید.

نویسنده: کمک راهنما خانم فریبا
لژیون: پنجم
منبع: کنگره 60، نمایندگی ارتش
نگارنده: همسفر هانیه