از تـو مـمـنـون همـسفـر با درد هایـم ساخـتــی ســـوخـتـی امـا کـمـی مـهـر از قــلم ننــداختی
غــرق لـذت سـال ها بـر اسـب جهــلم تـاخـتـم ایـن تـو بـودی لحـظه هایـت را به من میباختـی
بـودنــم در قـعـر تاریـکی بهـایی سـخت داشت فــاش مـی گویم بهـایـش را تو مـی پـرداخـتـی
ایـن سفر تنها نمـودن لحظه ای امکان نداشــت گر که امکان شـد تو بارش را به دوش انداختــی
ای مسـافر شعـر در وصـفش سـرودی و هـنـوز خــوب می دانــی که او را ذره ای نـشـنــاختـی
سراینده: مسافر امید از اصفهان
خط: از مسافر حسین صداقت
- تعداد بازدید از این مطلب :
7921