صبر یعنی طی کردن و تحمل زمان همراه با سعی و کوشش، جهت رسیدن به اهداف مشخص!
البته صبر بسیار سخت، تلخ و طاقتفرسا هست ولی باید با کسب آگاهی و حرکت در مسیر درست تحمل کرد چون صبر یکی از مؤلفههای ضروری در زندگی ماست که باید آن را فرابگیریم و همه میدانیم که پشتبند صبر نوبت به پیروزی و آرامش خواهد رسید.
همانطور که میدانیم یک مصرفکننده جهت درمان، بعد از تفکر باید صبر را پیشه کند تا بتواند سختیهای لازمه را تحمل کرده و سپس با استقامتی راسخقدمی تازه بهسوی آرامش بردارد تا آن بلای اهریمنی را که با هزاران هزار لطایفالحیل وارد تفکر، حس و جسم شده را از خود به دور کنیم و با آرامشی خاص به رهایی وزندگی زیبا برسیم.
به فرمودهی امیرالمؤمنین، صبر و استقامت همیشه نبایدها را باید میکند و در قلب وی آرامشی خاص ایجاد میکند. البته باید بدانیم آرامش با آسایش بسیار متفاوت است و همیشه آرامش جلوهگر آسایش میباشد.
اگر یک مصرفکننده دنیای خودش را به تباهی کشیده، این اتفاق با سپری شدن مدتها زمان بوده و برای خلاص شدن از این تاریکیها نیاز به زمان است.
در هستی هیچ داشتهای بدون صبر و تحمل که توأم با سعی و کوشش هم باشد امکانپذیر نیست. همانطور که قادر مطلق هنگام آفرینش جهان هستی با صبر و حوصله، اراده به این عمل زیبا کرده، یک مصرفکننده برای رسیدن به مرحلهی شکوفایی باید طبیعت را الگوی خود قرار بدهد که چگونه اینهمه گل و گیاه و میوه که از خاک شکوفا میشوند در قبال صبر و استقامت است و بس. در این مقوله همسفر نیز بهسان باغبانی میماند که با صبر و استقامت چندین ماهه به این داشتهها دسترسی پیدا میکند.
اگر کنگره 60 را به جهان هستی تشبیه کنیم بهراحتی متوجه میشویم که مسئول و گردانندهاش صاحب چه صبر و استقامتی است که بعد از رهایی خودشان (البته با ابتکار و پشتکار خویش) کل زندگی خود را همراه با خانوادهی محترمشان وقف این موضوع کرده تا بهسان خالقش ناظر شکوفا شدن بذررهایی باشد که خود کاشته و بجای دریافت سود حاصله از کاشت خود، ناظر سکوت نالههای خانوادههایی بود که همیشه اشک از چشمانشان جاری بود و از پا ننشست تا زمانی که با تأسیس موسسهای بنام کنگره 60 اشک حسرت را برای همیشه از چشمان خانوادههای زجرکشیده پاک کرد و درنهایت به این نتیجه رسیدم که ازخودگذشتگی فاقد حدومرز هست.
با احترام: مسافر نادر از لژیون یکم
نگارنده: همسفر منیره
- تعداد بازدید از این مطلب :
3703