سه حلقه متصل به هم...

صبر به معنای کلی یعنی این‌که نفس خودمان را از هرگونه تنش و اضطراب حفظ کرده تا به آرامش برسیم. البته در اذهان عمومی مردم صبر به این معناست که همیشه تسلیم شد، سکوت کرد و دست از تلاش برداشت. در حقیقت صبر کردن یعنی حرکت کردن و ایستادگی و مقاومت در برابر مشکلات تا رفع و حل آن.

در روایتی از حضرت رسول (ص) نقل است که ایشان از حضرت جبرییل پرسیدند: که صبر چیست؟ حضرت جبرییل پاسخ دادند: صبر آن است که در سختی صبر پیشه کنی، چنان‌که در خوشی هستی و در تهیدستی آن‌چنان‌که بی‌نیازی و در بلاها آن‌طور که در سلامت هستی، صبر کنی و از این حال خود نزد هیچ مخلوقی شکایت نکنی.

حال که تا حدودی معنی صبر را متوجه شدیم، فرق آن را باتحمل کردن می‌دانیم. صبر پارامتری است که نیاز به حرکت و تلاش همراه با آگاهی دارد. پس مهم‌ترین فاکتور در این مقوله زمان است، ولی زمانی که تشخیص آن نیاز به آگاهی دارد.

غالباً انسان‌ها صبر را باتحمل کردن اشتباه می‌گیرند و این‌قدر خود را تحت‌فشار قرار می‌دهند که نتیجه آن تحمل چیزی به‌غیراز فشار عصبی متفاوت و درگیر شدن رو و روان انسان با ناآرامی‌ها است حال‌آنکه با صبری نیکو می‌توانیم مشکلات را یکی‌یکی از سر راه خود برداریم.

باتحمل کردن (صبر اجباری) ما به ورطه اضطراب و سقوط می‌رسیم. برای مقوله صبر آگاهی و بالا بردن ظرفیت و دانایی لازم است. برای رسیدن به یک هدف مشخص باور و ایمان ما نسبت به هدف و راهی که در پیش‌گرفته‌ایم می‌تواند ما را در این صبر یاری کند.

همین باور و ایمان در ما قدرتی به نام استقامت و پایداری در برابر ناملایمات را به وجود می‌آورد. این سه زنجیر متصل‌به‌هم و در هم قرار دارند، از یکی وارد دیگری می‌شویم و ادامه هریک بدون دیگری امکان‌پذیر نیست.

برداشت عموم از صبر، این نیز هست؛ کسی که کمتر حرف بزند، فردی صبور لقب می‌گیرند، ولی در ادامه می‌بینیم که فرد مذکور دچار انواع و اقسام بیماری‌های جسمی روانی و روان‌تنی می‌گردد. ساختار ایمان در درون هر انسانی می‌تواند به این صبر و بردباری شکل زیبایی بدهد. حال‌آنکه این ایمان می‌تواند به خدا یا هر هدف مقدس دیگری باشد. ایمان داشتن پشتوانه محکمی برای استقامت و پایداری و در کنار آن صبر است.

در زندگی سختی‌ها هستند و وجودشان انکارناپذیر است، موج‌بلند و موج‌کوتاه دارد. اگر ما در برابر این امواج بایستیم (همان تحمل کردن) خرد می‌شویم، اما اگر یاد بگیریم که چگونه بر این امواج مانند یک موج‌سوار حرفه‌ای حرکت کنیم، دیگر حرکت برای ما نه‌تنها سخت نیست بلکه لذت‌بخش هم خواهد بود، چون می‌دانیم که با این حرکت می‌توانیم به مقصد و هدف خود در عین سلامت و در عین سلامت به ساحل آرامش برسیم.

پس آموزش گرفتن و به دست آوردن آگاهی لازم برای پروسه صبر لازم است. بدون بالا بردن ظرفیت خود قادر به داشتن صبر نیستیم. صبر مانند دهنه یا لگام و افساری است که ما بر نفس اماره خود می‌زنیم و با استقامت و با پایداری خود نفس اماره را رام کرده و پیرو عقل خود می‌کنیم.

این زمان زمانی است که انسان با رسیدن به‌فرمان عقل می‌تواند به ساحل آرامش دست یابد. انسان‌های خواهان رهایی از پلیدی‌ها و زشتی‌ها می‌توانند از این سه زنجیر متصل‌به‌هم استفاده کرده و خود را به‌طرف نوربالا بکشند.

نور کجاست؟ آنجایی است که فرمان عقل است، آنجایی است که ما ازآنجا انشعاب یافته‌ایم. رسیدن به خود حقیقی انسان رسیدن به نور است و این میسر نمی‌شود مگر با صبر، استقامت و آرامش

نویسنده: همسفر فخری لژیون خانم لیلا محمدی (لژیون هشتم)
همسفران نمايندگي آكادمي